Hjólið

Ákvað að búa bara til nýja síðu fyrir hjólið mitt og aukahluti því tengdu. Það bætast svo ábyggilega fleiri hjól við.

Formáli

Ég var fyrir löngu búinn að ætla mér að skrifa mjög ítarlegt yfirlit/gagnrýni um mitt yndislega hjól. Ég hef verið svo upptekinn að ég hef ekki gefið mér tíma en nú ætla ég að láta á þetta reyna. Ég geri þetta bara með mínum hætti enda er ég enginn sérfræðingur í reiðhjólum og hef engan samanburð, ekki svona á alvöru hjóli allavega.

Græjan heitir:

Specialized Crux Elite

Notkun: Cyclocross (blanda af racer og fjallahjóli)

Stell: E5 ál (520 mm)

Gafall: Carbon

Stýri: Specialized CX Comp úr áli

Bremsur: Tektro CR-720 wide canti

Skipting: Shimano Sora STI

Hnakkur: Body Geometry Phenom Comp

Annað: Skil ekki restina af tækniupplýsingunum

Útsölustaður: Kría Hjól við Hólmaslóð

Verð: 220.000 kr.

Ps. Hægt að fá Crux hjólin frá 220- 470 þús.

Útlit

Finnst ekki öllum sín börn fallegust? Hjólið lítur í fjarlægð út eins og hvert annað götuhjól en við nánari skoðun sést að gaffallinn er breiðari og dekkin eftir því. Allur frágangur á bremsum, gírum, stýrislegg og öðru dóti er traustvekjandi. Sérstaka athygli vekur að barkar liggja inn í stellinu og minnkar það líkur á skemmdum af völdum drullu og hnjasks og svo þvælast þeir ekki fyrir manni. Mér finnst þetta hjól afskaplega huggulegt en maður hefur svo sem séð meira flipp í litavali. Ég hef verið nokkuð duglegur að halda því hreinu og það er óhætt að segja að maður geti speglað sig í lakkinu þegar maður er búinn að skola af því.

Stýri

Stýrið er svona klassískt „hrútastýri“ með einhverjum mjúkum vafningi utanum. Viðnámið og gripið er fínt og ég hef ekki orðið var við að maður renni til á því í rigningu. Það tók smá tíma að venjast svona stýri, sérstaklega fyrir úlnliðina, en eftir að maður fer að læra inn á þetta og finna út hvernir er best að hvíla hendurnar venst það.

Skiptingar

Gírskiptingarnar eru í bremsuhandföngunum beggja vegna. Hægra megin skiptir maður upp og niður á aftari tannhjólum (kransinum), en vinstra megin svissar maður milli stóru tannhjólanna að framan. Að aftan eru 9 tannhjól, 2 að framan og hjólið því 18 gírar tótalt (2X9). Þegar maður skiptir hjólinu upp að aftan (lægri gír), ýtir maður bremsuhandfangi til hliðar en sértakur takki er til að skipta niður á lægri hjól aftur (hærri gír/meiri hraði/minna tannhjól). Hinumegin er því eins farið en tannhjólin auðvitað bara tvö. Þetta system hefur virkað alla tíð mjög vel og svarar yfirleitt strax, sem er stór munur og á mörgum ódýrari hjólum. Hægt er að skipta fljótt á fullu álagi, upp eða niður brekkur. Eini gallinn sem ég hef orðið var við er að í einstaka tilfellum hleyp ég yfir 1 gír þegar ég skipti því niður. Þetta er bara stillingaratriði og sjálfsagt að verða kominn tími til að yfirfara það enda ekki verið gert síðan í búðinni þegar það var sett saman. Það er heldur ekkert skrölt eða ískur í þessu og því er ég bara ánægður með þetta.

Pedalar

Var að vandræðast með hvaða pedala ég ætti að kaupa en endaði á því að kaupa pedala sem bjóða upp á að vera í venjulegum skóm eða hjólaskóm sem læsast við pedalana (clipless pedals). Öðrumegin er clipless læsing en hinumegin feðbundinn flatur plastpedali. Ég er mjög feginn að hafa tekið þessa ákvörðun því maður nennir ekki alltaf að vera í hjólaskóm, t.d úti í búð eða í vinnunni. Pedalarnir eru frekar léttir og nokkuð nettir. Helsti gallinn er að maður þarf stundum að snúa pedalanum eftir því í hvaða skóbúnaði maður er, sértaklega ef maður er að flýta sér af stað. Ég var stressaður að prófa þessa skó í fyrsta skipti sem læsa mann svo sannarlega við hjólhestinn, en það var fljótt að venjast. Helsta hættan er ef maður gleymir að maður sé í þessu og er komin á mjög litla ferð og ætlar að stíga af. Ég hef ekki ennþá dottið en munaði engu að ég færi beint á hliðina um daginn þegar ég var að stoppa fyrir bíl á gatnamótum.

Dekk

Með hjólinu fylgja dekk sem heita Specialized Tracer Sport, 60 TPI, wire bead og er stærðin 700x33c. Ætli megi ekki flokka þessi dekk sem einhverskonar sport dekk, blöndu af dekkjum fyrir vegi og slóða. Þau eru allavega ekki nærri eins gróf og þessi kubbadekk sem fólk hefur verið að nota á fjallahjólum og eru alger óþarfi í flestum tilfellum. Ég keypti mér líka Schwalbe nagladekk í sömu stærð og hef bara verið að nota þau, enda vetur ennþá þegar þetta er skrifað. Þessi nagladekk eru algerir SIGURVEGARAR og maður er klettstöðugur í hálku og snjó. Í sumum tilfellum hefur maður valið klaka umfram annað undirlag í hjólatúrum. Það er helst að ég hafi lent í vandræðum í slabbi og djúpum blautum snjó en þá skipta dekkin sjálsagt minna máli. Það er engin ástæða til að leggja hjólinu yfir vetrarmánuðina eigi maður svona dekk, það er á tæru!

Viðbót: Þegar þetta er sett inn er ég búinn að setja Tracer Sport dekkin undir og verð að segja að ég er bara ánægður með þau líka. Kom samt við í Kría hjól í síðustu viku og þeir sögðu að ég gæti líka alveg keyp mér racer dekk á hjólið og notað samt sömu felgur. Veit nú ekki alveg hvort ég fer út í það en það er gott að vita af því.

Bremsur

Á hjólinu eru ekki diskabremsur heldur það sem er kallað cantilever bremsur. Held þetta sé stundum kallað V-bremsur líka. Hvað sem um útlitið má segja þá bremsa þær bara mjög vel á minn mælikvarða. Ég hef ekkert þurft að stilla þær ennþá en viðbragðið er samt ennþá mjög gott. Ég hef vanið mig á að bremsa á báðum hjólum í einu og með nagladekkin undir hefur þetta virkað mjög vel við allar aðstæður. Þó finnur maður að sjálfsögðu einhverja slökun á bremsukraftinum þegar mjög blautt er.

Hnakkur

Þetta er kannski það sem maður er lengstan tíma að venjast enda hnakkurinn örmjór og lítill. Það er eiginlega ekki hægt að fara lengri ferðir á þessum hnakki nema að vera í þar til gerðum hjólabuxum með púðum á rassi. Ég tók þann pól í hæðina að fá mér sérstakar nærbuxur frá Craft (sjá síðar) með púðum á rassi. Þessar nærbuxur fer ég svo í undir venjulegar hlaupabuxur þegar ég fer út í hjólatúra. Þegar ég fer í vinnuna set ég yfirleitt á hjólið alveg dásamlegan gelpúða sem hún Guðrún mín gaf mér í jólagjöf og virkar mjög vel, þá þarf maður enga púða. Fyrstu tvær vikurnar var ég farinn að halda að ég myndi aldrei venjast þessum hnakk, svo aumur var ég. Núna finn ég ekki fyrir þessu.

Fyrsta ferðin

Það er gaman að hugsa aftur til fyrstu ferðarinnar. Hjólið stóð inni í forstofu, nokkuð mikill snjór úti og ég eins og lítill strákur að missa mig. Ég vissi ekkert um hjól og hélt jafnvel að það væri allt of mikill vetur fyrir svona ævintýri. Ég teymdi þó á endanum hjólið út á götu og hjólaði inn hálfa götuna, mjög varlega. Ok, ég datt ekki í þetta sinn. Fór síðan inn, klæddi mig vel og ákvað að fara út á pósthús. Ég man ennþá eftir hvað mér fannst skrítið viðbragðið í þessu hjóli, það er svo létt og vel gírað að maður spíttist áfram þegar maður steig það. Dekkin gripu vel í snjóinn og þó að ég rásaði stundum þar sem snjórinn var hvað mestur, þá komst ég fyrstu 8 km án þess að detta. Fór smá auka hring út á bryggju, alsæll!

Götuhjólið

Ég hef ekki prófað alvöru racer en ég get ímyndað mér að maður komist ekki öllu nær því að vera á racer en að vera á þessu hjóli. Það er fislétt, stíft og hefur gríðalega gott viðbragð. Það er kannski ekki alveg eins gírað og racer, en maður hefur alltaf möguleikann að skipta um dekk og tannhjól. Ég myndi nú samt ekki tíma að breyta því og myndi bara fá mér racer.

Torfærutröllið

Ég hef ekki ennþá farið mikið utanvegar á þessu hjóli. Í lausri möl þarf maður samt að vera vakandi við stýrið,ekki ósvipað og þegar maður er í snjónum. Hinsvegar fór ég um daginn Sjávarborgarhringinn í bleytu og drullu og þar var hjólið á heimavelli. Cyclocross hjólreiðar fara yfirleitt fram á stuttum brautum þar sem skiptast á skógarstígar (gjarnan með trjákurli) mold eða drulla, ýmsar hindranir og brattar brekkur. Ég myndi ekki vilja vera á þessu hjóli í hrauni eða mjög grófum slóðum en hjólið sýgu í nefið svona moldar- og drulluslóða og gömlu íslensku malarvegirnir eru engin fyrirstaða.

Ferðatækið

Ég stefni að því að fara á þessu hjóli einhverjar ferðir í sumar. Ég hinsvegar ætla ekki að reyna að setja á það neinar hlífar eða farangur, enda ekki gert ráð fyrir því. Þetta er fyrst og fremst tryllitæki og það væri glæpur að setja á það eitthvað drasl. Maður fer bara í dagsferðir með bakpoka og verður með trússbíl.

Vinnutækið

Nú fer ég á þessu hjóli í vinnuna á hverjum degi og gæti ekki verið sáttari. Eini gallinn er að ég get ekki slakað á og er yfirleitt á útopnu. Ég hjóla líka heim í mat og er því að hjóla ca. 13 km/dag bara vinnutengt. Eins og ég sagði áðan er ég ekki með neinar hlífar og því þarf maður að búa sig vel í rigningu og bleytu. Ég hef samt bara einu sinni þurft að snúa við, þá var svo mikið slabb að ég jós öllu upp á lappir og bak og varð að lokum rennandi blautur. Maður á bara að fjárfesta í góðum hlífðarfötm, góðum blikkljósum og vera með bakpoka, þá er maður fær í flestan sjó. Nagladekkin gera það líka að verkum að það er engin afsökun að keyra í vinnuna þegar maður á svona hjól.

Samantekt og niðurstaða

Þetta hjól er akkúrat það sem ég þurfti! Smíðin er góð, það virkar eins og það á að gera og það er óhemju huggulegt. Ég get notað það til að æfa fyrir þríþraut og keppnishjólreiðar á öllum árstímum jafnt á möl sem malbiki. Ég get notað það í vinnu, ég get farið á því í dagsferðir, já eða bara út í sjoppu. Ég get ekki ímyndað mér betra hjól fyrir íslenskar aðstæður og ég ætla að spá því að Cyclocross hjól eigi eftir að verða mjög algeng hér á næstu árum (mjög fá á götunni í dag).

Að lokum vil ég þó benda fólki á að ef ætlunin er að vera bara í rólegum innanbæjarfíling, þá henta kannski önnur hjól betur. Maður þarf aðeins að setja sig í stellingar fyrir þetta dæmi og venjast þessu, því þetta er villidýr (varð að enda þetta hallærislega).

Varúð!

Ef þið kaupið hjól í þessum gæðaflokki er ekki víst að það sé aftur snúið. Ég þarf nefnilega núna að fara að fjárfesta í fjallahjóli, þríþrautarhjóli og svo góðum racer.

Kveðja, Bjarni

Ps. Ég set kannski betri myndir af hjólinu inn við tækifæri.