Skrifpúltið

Er ég kom heim úr vinnu í gær stóð hún Guðrún mín yfir pottum og virti mig ekki viðlits. Ég kvað: „hve þat sáð heitir, er sá alda synir heimi hverjum í“. Guðrún svaraði: „Bygg heitir með mönnum- en barr með goðum“. Ekki var ek ánægður með svörin, enda djöfullega kalt á fótunum og vildi lauga þær í volgu vatni ok mælti við Guðrúnu: „Þú skalt Hundingr hverjum manni fótlaug geta ok funa kynda.....“ Guðrún tók þetta óstinnt upp og hreitti í mig: „Út skaltu ganga, oss selduð mjöl rautt áliti, rúg sagðir þú, en þegar´s virðar vatni blendnu, vas þat aska ein, út skaltu ganga“. Ek þorði eigi öðru en að hlýða henni, fór út og keypti þetta fjandans rúgmjöl sem hana vantaði. Þessar deilur okkur eitruðu andrúmsloftið langt fram eftir kveldi. Er ek vildi hafa gagn af henni er til rekkju var komið, snéri hún sér til veggjar. Þurfti ek að ginna hana með matargjöfum og kvað: „Fæðik þik á morgin; meis hefk á baki, verða matr in betri; át ek í hvílð, áðr heiman fórk, síldr ok hafra, saðr emk þess“. Er s

Sæl börnin góð. Vildi nú bara láta ykkur vita að karlinn er í fullu fjöri og við hestaheilsu. Utan við mína daglegu baráttu fyrir kvenfrelsi og erfiðan undirbúning fyrir prófkjör hjá Sjálfstæðisflokknum þá hef ég verið að reyna að finna mér vinnu. Ef sú leit klikkar þá fer ég bara á þing. Ég kemst líklega að þar, enda engrar hæfni eða menntunar krafist fyrir þau ágætu störf. Svo dunda ég mér við að skrifa umsókn í sjóð og ef það gengur vel þá er aldrei að vita hvað gerist. Umsóknarskrifin framkvæmi ég á Skagaströnd og get svo sem ekki gefið það út strax hvort ég sé að vinna hérna eða ekki. Þetta er mjög flókið en kemur í ljós fljótlega. Svo er ég betur og betur að átta mig á því hvað þetta er samhengislaus texti sem ég er að skrifa. Annars líst mér bara vel á Skagaströnd. Hér er allt í blóma og Húnaflóinn bæði djúpur og breiður og stærri en á korti. Þetta er allt mjög óvænt og áhugavert. Sit í fallegri skrifstofu og horfi út á flóann og tóm fiskvinnsluhús. Í hádeginu fer ég svo og ét

Árið 1547 var gefin út bók um þjóðir í Norðurálfu, sem í er lýsing á Íslandi og Íslendingum, og var höfundur hennar maður að nafni Andrew Boorde. Í sjötta kafla bókarinnar segir af Noregi og Íslandi, og eru þar ofan við ljóðlínur, sem lagðar eru íbúum þessara landa í munn. „Heimkur eins og dýr“. Í ljóðum þeim, sem Íslendingum eru lögð í munn, segir á þessa leið: „Ég fæddist á Íslandi eins heimskur og dýr, að eta kertisbúta er mér hátíð, ég er sólginn í tólg og hráa skreið, það þykir indæll matur í landi mínu. Hráan fisk og hrátt kjöt et ég, þegar ég þarf, sá matur þykir mér góður. Lítið hirði ég um messur og morgunsöngva, og um góð klæði skeyti ég aldrei, gott þykir mér að klæðast dýraskinnum, hvort heldur eru úflaskinn eða bjarnarfeldir.“ Og áfram heldur höfundur að fjalla um Íslendinga: „Hús hafa Íslendingar engin, heldur liggja þeir í hellum eins og svín. Þeir eru dýrslegir, fávísir og ósiðaðir, selja hunda sína og gefa börn sín. Þrátt fyrir allt eru Íslendingar sagðir góðir fiski

Jæja börnin góð. Nú hafa vinnumál svona eitthvað verið að þokast í rétta átt. Ég get svo sem ekki sagt meira í bili en spennandi hlutir eru hugsanlega í farvatninu. Lykilorðin eru: kúrekahattur, ísbjörn og ljót kirkja. Annars hef ég bara haft það fínt hér í Skagafirði. Ég hef fengið húsaskjól hjá Guðrúnu og strákunum hennar en er að svipast um eftir herbergi eða lítilli íbúð. Ég get ekki betur séð en að veru minnar sé ákaft fagnað hér um slóðir og fólk ekki séð sig knúið til að mótmæla einu eða neinu hér í firðinum. Þó hefur nærvera mín skapað töluverðan usla í gæludýralífi í Laugatúni 3 (heima hjá Guðrúnu). Það á rætur sínar að rekja í menntun mína því fiskeldisfræðingar eru sennilega ekki hæfir til að sjá um gullfiskabúr. Eftir að hafa aukið tegundafjölbreytni í búrinu um 30% og yfirfóðrað hef ég náð að drepa út einn stofninn. Það voru einhverjir rauðir, litlir og friðsælir fiskar sem urðu fyrir barðinu á einhverjum appelsínugulum geðsjúkling með sverð sem ég bætti í búrið. Eftir mik

Héðan úr Skagafirði er allt þokkalegt að frétta. Vakna, borða, kúka og sofa með einhverjum smá útúrdúrum. Er kominn með aðgang að netsnúru og hálfgert skrifborð í Verinu og get því hafist handa við að reyna að gera eitthvað. Verst að ég veit ekki hvern djöfullinn ég á að gera. Stefni að því að koma inn einni umsókn í AVS- sjóðinn fyrir lok mánaðar og er búinn að vera að þefa uppi einhverja samstarfsaðila. Ekki væri verra að fá í framtíðinni eitthvað borgað fyrir vinnuframlagið. Ég vinna, þú borga= vöruskipti. Fór í ræktina hérna í gær og leist svona la la á þetta dæmi. Þessar ræktir eru svo sem flestar sama drullan. Umhverfishiti var þó úr öllu samhengi við þarfir flestra spendýra og þrengslin voru öfgakennd. Spriklaði eitthvað og nuddaðist skelfingu lostinn upp við sveitta Skagfirðinga á meðan ég barðist við að fá ekki innilokunarkennd. Sá fornleifafræðing sem ég kannast við en bar ekki kennsl á fleira fólk. Maður hefur svo sem ekkert val og ætli maður versli sér ekki árskort þarna. L

Vildi bara láta vita að ég er lífs en ekki liðinn og hef eytt meirihlutanum af þessari jólahátíð í góðu yfirlæti í Skagafirði. Þó ég hafi svo sem lítið annað gert en að hafa það gott, þá hef ég náð einum langrþáðum áfanga. Ég sá Sigfús Pétursson (Álftagerðisbróðir) syngja Ökuljóð á Þrettándagleði Karlakórsins Heimis. Nú get ég dáið sáttur, þvílíkur englasöngur. Síðan brugðum við Addi okkur í smá svartfuglstúr og var aflinn mjög hóflegur en fram úr hófi fjölbreyttur (fer ekki nánar út í það). Síðan má kannski líka nefna það að ég, Guðrún og strákarnir átum mjög svo óvenjulegan áramótamat. Í forrétt höfðum við Cocoa Puffs og í aðalrétt átum við brauð með smjöri og osti. Það var reyndar ástæða fyrir því að við ákváðum að gera svona vel við okkur og heitir hún rafmagnsleysi. Þetta var samt ljómandi rómantískt og mér hefur alltaf fundist Cocoa Puffs gott og ekki er nú brauðið mikið síðra. Annars er ég í þessum töluðu orðum atvinnulaus. Eða ég ætti kannski frekar að segja atvinnufár eða atvi