Besti matur í heimi?
Héðan af norðvesturhorninu er allt ljómandi gott að frétta. Þó hafa veður verið fremur válind og tíðarfar ekki gefið mikið tilefni til útivista né golfiðkunar, en ég hef fulla trú á að þetta muni lagast með vetrinum. Nú hef ég hafið störf að nýju og það af fullum krafti og mun það sjálfsagt endurspeglast í hækkandi vísitölum og batnandi þjóðarhag fljótlega.
Fjölskyldulífið gengur sinn vana gang og drengirnir byrjaðir á fullu í skólanum. Guðrún er í smá sumarfríi og hefur verið heima síðustu daga. Daglega hef ég sett henni fyrir ýmis verkefni, fara í berjamó, þrífa slotið, greiða drengjunum og þurrka munnvikin, hjálpa þeim að læra, baka vínabrauð, vera prúð í fasi og ekki ergja mig þegar ég kem heim. Þetta hefur allt gengið eftir.
Um síðustu helgi fórum við öll í réttir í Mývatnssveit og vakti það mikla lukku hjá drengjunum sem slógu öll met í dugnaði við smalamennsku og fjárdrátt. Allir vöknuðu kl. 06:00, fóru austur á Dal og piltarnir gengu svo með safninu niður að rétt á meðan við gamla fólkið sátum inni í bíl. Eftir að hafa dregið féið í dilkinn af miklum djöfulmóð var það svo rekið á bíl og keyrt heim. Að sjálfsögðu vildu strákarnir standa aftur á palli og vorum við gamla fólkið að krókna á leiðinni.
Í gær sá ég svo ljósið í myrkrinu. Sigin grásleppa. Við í vinnunni ákváðum að snæða hluta af sýnabankanum okkar og á matseðlinum var sigin grásleppa og kæst tindabikkja. Við reyndar fokkuðum upp tindabikkjunni og suðum hana í of miklu vatni og kannski aðeins of lengi. Hún varð gjörsamlega bragðlaus, sem var mikil sorg. En grásleppan, nammi nammi namm........ þetta þarf maður að éta oftar. Í gærkvöldi átum við svo sperðla með jafningi, grænum baunum og rauðkáli. Geta dagarnir orðið betri?
Kveðja, Bjarni
Fjölskyldulífið gengur sinn vana gang og drengirnir byrjaðir á fullu í skólanum. Guðrún er í smá sumarfríi og hefur verið heima síðustu daga. Daglega hef ég sett henni fyrir ýmis verkefni, fara í berjamó, þrífa slotið, greiða drengjunum og þurrka munnvikin, hjálpa þeim að læra, baka vínabrauð, vera prúð í fasi og ekki ergja mig þegar ég kem heim. Þetta hefur allt gengið eftir.
Um síðustu helgi fórum við öll í réttir í Mývatnssveit og vakti það mikla lukku hjá drengjunum sem slógu öll met í dugnaði við smalamennsku og fjárdrátt. Allir vöknuðu kl. 06:00, fóru austur á Dal og piltarnir gengu svo með safninu niður að rétt á meðan við gamla fólkið sátum inni í bíl. Eftir að hafa dregið féið í dilkinn af miklum djöfulmóð var það svo rekið á bíl og keyrt heim. Að sjálfsögðu vildu strákarnir standa aftur á palli og vorum við gamla fólkið að krókna á leiðinni.
Í gær sá ég svo ljósið í myrkrinu. Sigin grásleppa. Við í vinnunni ákváðum að snæða hluta af sýnabankanum okkar og á matseðlinum var sigin grásleppa og kæst tindabikkja. Við reyndar fokkuðum upp tindabikkjunni og suðum hana í of miklu vatni og kannski aðeins of lengi. Hún varð gjörsamlega bragðlaus, sem var mikil sorg. En grásleppan, nammi nammi namm........ þetta þarf maður að éta oftar. Í gærkvöldi átum við svo sperðla með jafningi, grænum baunum og rauðkáli. Geta dagarnir orðið betri?
Kveðja, Bjarni
Ummæli