Útivera

Ég er kominn með svolítið skegg. Telst seint með mjög þykka og góða skeggrót, en ætla ekki að láta það trufla mig núna. Ætla að djöfla þessu drasli í svona 0,5 metra sídd eða svo. Ég smellti einni mynd en þunnleikinn sést ekki mjög vel á henni. Stríurnar eru verstar í kringum munninn.  Í ljósinu sést líka rauði bjarminn sem karlmenn í minni föðurætt hafa gjarnan á skeggi sínu. Það væri gaman að vita hvaðan hann kemur.

Þegar ég var strákur fór ég einusinni í kaffi til hennar Betu gömlu sem skúraði skóladagheimilið á Holtsgötunni, Brekkukot. Fórum saman einhverjir krakkar og gengum vestan úr bæ og upp í Laugardal. Hún sýndi okkur gamla skeggbolla sem hún átti. Okkur þótti þetta voðalega fyndið og asnalegt. Núna væri ég alveg til í að eiga einn svona mústass-bolla. Maður er alltaf að tyggja þetta drasl með matnum og drekka það. Ég vil helst safna yfirvaraskegginu yfir munninn, þykku og góðu í anda Karls Marx.

Annars er það ótrúlegt hvað maður getur gengist upp í því að hafa áhyggjur af einhverju útliti. Hvað með þó skeggið sé ekki fullkomið? Ég held að á endanum verði ég svona lífrænn Forest Gump, hlaupandi um fjöllin hérna í snjónum með sítt og mikið skegg. Í sumar verð ég grindhoraður, ber á ofan með spínatpoka á bakinu að hlaupa um.... þetta er allt saman planað.

Kveðja, Bjarni