Nautnir og allskonar óregla, líka í hjartanu

Aldrei má ekki neitt sagði einhver.

Þegar ég og Guðrún vorum að skilja byrjaði ég að fikta við að reykja aftur eftir langt hlé. Þetta fór út í sósíal reykingar þegar maður kíkti út á lífið og svo einn lítill vindill á kvöldi að meðaltali. Ég náði að halda furðu miklu kontróli á þessu en vissi innst inni að ég væri að leika mér að eldinum. Ég var líka farinn að æfa þokkalega mikið og mér fannst frekar öfugsnúið að svæla reyk ofan í lungun á sama tíma og ég var að koma mér í form. Þá datt ég í nikotínpúðana og þá má kannski segja að ég hafi misst stjórnina aftur.

Kaffi og púðar hafa verið mín helsta nautn síðustu árin og mér finnst hreinlega ekkert betra en að drekka morgunkaffi, fá mér eina lummu og skrolla yfir fréttir. Ég hef líka verðlaunað mig eftir erfiðar æfingar (þegar ég er búinn að fá mér að borða) með einum góðum kaffibolla og eitri í vörina. Það er ekki heilbrigt en þetta er orðinn hluti af kikkinu við að æfa. Ég hef vitað það innst inni allan tímann að þrátt fyrir að maður sé laus við aukaefnin úr tóbaki þá er þetta náttúrulega ekki að gera manni neitt gott. Þetta er ekki heilbrigt. Það hefur alltaf verið á stefnuskránni að hætta þessu en ég hef verið að draga það.

Í tékki á bráðamóttökunni í gærkvöldi.

Á Kanarí hélt ég uppteknum hætti með kaffi og nikótín og notaði það í ómældu magni. Drakk tvöfaldan espresso á öllum kaffihúsum og tróð í bergið í öllum stoppum. Hápunktur dagsins var að koma í hús, fá sér rótsterkt kaffi og leggjast í sólina. Og það var þar sem ég fór að fá örari hjartsláttarköst með þrýstingi upp í hálsinn. Þetta er eitthvað sem ég hef fundið fyrir öðru hvoru mjög lengi og er eitthvað sem er eðlilegt svona við og við. Þetta kom fyrir í nokkur skipti og í vélinni á leiðinni heim.

Í fyrrakvöld var þetta hinsvegar orðið stöðugt og ég fann á púlsinum að hjartað sleppti stundum slögum og svo komu aukaslög. Ég var farinn að finna hjartað slá alveg stöðugt með þrýstingi upp í hálsinn. Vinnudagurinn var undirlagður af þessu og þegar ég lauk við hreindýraútdráttinn um kvöldmatarleitið í gærkvöldi hafði ég samband við pabba og læknavaktina og það kom ekkert annað til greina en að fara upp á bráðamóttöku.

Á græna línuritinu má sjá óreglulegan háan topp. Þeir komu alltaf inn á milli og ég fann vel fyrir því.

Til að gera langa sögu stutta voru niðurstöðurnar úr þessari heimsókn minni að ástæðan fyrir þessu væru sennilega mikið álag og allt of mikið nikotín og koffín. Ég verð fljótlega settur í 24 tíma hjartarita og hjartalæknir látinn fara yfir niðurstöðurnar. Þetta er ekki hættulegt en að sjálfsögðu ekki æskilegt heldur. Leiðin út: trappa mig niður og skera niður koffín og nikotín. Til lengri tíma litið erum við að horfa á 2 kaffibolla á dag og losa mig endanlega við eitrið.

Það var gleðilegt að vakna í morgun og finna að hjartað var komið í takt. Ég er byrjaður að trappa mig niður og þó mér finnist það alveg grábölvað þá er ekkert annað í stöðunni. Haldi ég áfram á sömu braut getur þetta orðið krónískt og ég endað á lyfjum út æfina. Það kemur ekki til greina. Og það jákvæðasta af öllu er að ég má halda áfram að æfa. Einkennin eru fyrst og fremst í hvíld, hjartað er sterkt og ég er í hörku fomi. Fyrst um sinn mun ég bara taka rólegar æfingar en ef niðurtröppunin skilar tilætluðum árangri verð ég kominn á fullt um miðja næstu viku.