Kem vel undan ferðinni

Soria klifrið! Maður veit aldrei hvað fólki finnst skemmtilegast að sjá úr svona hjólaferðum en þessi mynd vakti athygli margra og sumum fannst þetta hálf gasalegt.

Við Harpa lögðum af stað frá Hótelinu okkar á Kanarí um hádegi í gær og komumst loks í rúmið okkar kl. 05:00 í morgun eftir 17 tíma ferðalag. Við ákváðum að keyra bara beint norður og það gekk vel enda færð góð og engin umferð. Þegar við vorum að keyra Reykjanesbrautina var mér reyndar hætt að lítast á blikuna og farinn að velta því fyrir mér hvort ég væri ekki að verða of gamall í svona vitleysu. En við stoppuðum á N1 í Hafnafirði til að fylla á bílinn og keyptum okkur eitthvað í gogginn. Ég keypti svo kaffi og einhverja orkudrykki til að skjóta á mig á leiðinni og svo héldum við af stað. Harpa náði að sofna á leiðinni en ég tók þetta í einum rykk og þurti ekki einu sinni að taka pissustopp.

Skráð þyngd hjá mér síðustu tvö árin

Ég steig á viktina þegar ég vaknaði í morgun og var nákvæmlega jafn þungur og þegar ég viktaði mig 25. febrúar. Eins og gengur og gerist í svona hjólaferðum þá er maður búinn að raða í sig ómældu magni af mat og nammi og ekkert haldið í við sig. En maður brennir öllu sem maður hendir í ofninn. 

Við vorum í föstu fæði á hótelinu og fórum bara tvisvar út að borða, einu sinni á ítalskan stað og svo náttúrulega á Mc Donalds- sem var besta máltíð ferðarinnar. En á hótelinu reyndi maður að éta fjölbreytt og fékk alltaf nóg af kjöti og grænmeti. Á morgnana át maður líka alltaf eggjaköku til að bústa upp prótein inntökuna. Ef ég verð þokkalega skynsamur í matnum næstu daga, þá hef ég grun um að þyngdin muni detta eitthvað örlítið niður í viðbót  og þá er ég eiginlega kominn í keppnisþyngd. Það er æskilegt að vera búinn að því snemma því það er ekki eitthvað sem maður á að vera að hugsa um þegar maður er að fara að keppa.

Það er til "acitve recovery" og svo þetta.. sundlaugarbakkinn með snakk og krap.

Í dag er frídagur númer tvö af þremur, en inni í því er náttúrulega ferðadagurinn í gær sem varla er hægt að telja sem hvíld. Mér líður alveg stórkostlega og langar mest að taka æfingu á morgun. En ég veit að hvíldardagarnir eru dagarnir þar sem bætingarnar koma fram og því best að taka þetta hátíðlega.

Í ferðinni hjólaði ég að meðaltali 83 km á dag með 1600 metra hækkun. Það var með einum auðveldum degi sem var bara 32 km. Ég hjólaði jafnt og þétt og gekk aldrei fram af mér. Ég átti alltaf nóg inni þegar ég kom í hús. Ég ætla að ræða það við Ingvar hvort hann hefði frekar viljað sjá mig taka stærri daga með meira efforti og taka einn dag í algert recovery. Ég allavega stend í þeirri meiningu að maður eigi eitthvað að verða lúinn í svona ferð.