Smá kvef og slen

Mér finnst þetta pínu kúl en myndi aldrei púlla neitt svona.

Í gær var hvíldardagur hjá mér og það var eins gott. Ég var gjörsamlega bugaður þegar ég kom heim úr vinnu og langaði mest að fara að sofa. En það var víst enginn tími til þess þar sem börnin voru komin til mín og ég setti allt á fullt. Versla, ganga frá, þvo þvott, elda, fara á bókasafn, sækja í fimleika og allt þetta venjulega. 

Ég er þokkalegur í dag en er samt með smá kvef og pirring í hálsi. Síðasta vika var stór og ég er enn að vinna úr henni. Fyrsta æfing þessarar viku er í dag og hún mun alveg taka í; 30/30´s (2x10) sprettir með allt í botni. Sama æfing og fyrir viku nema með auka-setti af 30/30.

Nú styttist í Kanarí og eitt af því sem maður hefur velt fyrir sér er hvort maður eigi að fá sér húðflúr? Auðvitað er þetta eitthvað sem maður hefur hugsað um síðan maður var unglingur en hlutirnir hafa breyst. Kannski er það lummó, en eitt af því sem fælir mig frá þessu er að allir eru komnir með húðflúr. Ég hef tilhneygingu til að forðast hluti sem eru ofurvinsælir og mainstream. Anti-confirmity er held ég enska orðið yfir þetta en ég man ekki það íslenska. Stundum talað um mótþróaþrjóskuröskun, en það er nú annað dæmi. 

Ég hef verið með óbeit á Tenerife, aldrei nennt að skoða eldgos, langar ekkert í Teslu, ekki í 66 peysur sem allir eru í og ég gæti lengi talið upp hluti sem mér hafa fundist lame. Ekki svo að skilja að ég hafi aldrei stokkið á vagninn í einhverju æði, en þá er ég yfirleitt kominn um borð mjög snemma eða mjög seint þegar þetta er ekki lengur eitthvað thing. En hvað ætti maður s.s. að vera að velta sér upp úr hvað öðru fólki finnst?

En þetta með húðflúrið er ekki bara spurning um að vilja eða ekki vilja. Ég ofhugsa þetta eins og margt annað í lífinu og finnst eins og þetta þurfi að hafa einhverja merkingu. Þar að auki langar mig ekki bara að vera með eitthvað eitt stakt húðflúr heldur verða þau þá að vera allavega 3. Ekki nóg með það heldur verða þau að mynda einhverja listræna heild en ekki að líta út eins og random veggjakrot. 

Nú snýst líf mitt bara um hjól og það er það fyrsta sem mér dettur í hug. En í aðra röndina finnst mér það líka bara eitthvað svo lummó að þurfa að merkja sig með einhverju og vera með eitthvað identity sem hjólari. Eins og allt fólkið sem fær sér landvætta-tattoo eða Ironman. "Já ok, ég sé, þú tókst járnkallinn, bravo!" 

En svo er líka bara hægt að líta á þetta þannig að manni langi að hafa eitthvað á sér sem hefur litað líf manns á einhverjum tímabilum, jafnvel þó maður sé hættur því. Ef ég væri með byssu-eða veiði-tattoo í dag, þá væri það bara einhver minning um eitthvað sem litaði líf mitt og skipti mig máli. Ég held það væri allt í lagi. Ég veit samt ekki með körfubolta.

En eins og ég sagði þá er það dæmigert fyrir mig að velta mér upp úr þessu fram og aftur og ég enda ábyggilega á því að gera þetta aldrei og mér finnst ég ekki týpan í þetta. En ég hef samt alveg hugsað um þetta og það sem kemur oftast upp er að fá mér:

• Á viðbeinið (við skurðinn) - hnitin á staðnum sem ég var þegar ég viðbeinsbraut mig
• Grásleppu (nenni ekki að útskýra)
• Eitthvað tengt börnunum mínum (kannski skissu eftir mig)
• Hjól

Ég held bara áfram að hugsa þetta og geri ekkert í þessu.