Mu Mu

Við malbiksendann austan megin í Eyjafirði hjá Rútsstöðum og Lækjargili - póstkassinn er til fyrirmyndar.

Var að klára fundi í Reykjavík og er þurrausinn. Kapút. Var að spá í að halda áfram að vinna fram að flugi en held að ég komi mér bara eitthvað út. Veit reyndar ekkert hvað ég á af mér að gera? Dettur ekki neinn í hug sem verðskuldar heimsókn frá mér og allir eru alltaf svo uppteknir hvort sem er. Ætli ég endi ekki bara á því eins og alltaf að fara í hjólabúð og kaupa ekki neitt og labba svo 2 hringi í Kringlunni og kaupa ekki neitt. Rosalega sorglegt.

Eftir frekar erfiða æfingu á laugardaginn þar sem ég tók brekkuspretti og fór upp í Skíðahótel, þá var ég úti að skíta á æfingunni í gær. Við Harpa fórum í rólegan túr fram í fjörð og ég var eitthvað voðalega þreyttur og púlsinn fór ekki upp. Þar að auki hef ég verið óvenjulega lítið spenntur fyrir því að fara út að hjóla. Þetta eru allt viðvörunarljós um að maður hafi verið á óþarflega miklu álagi og þurfi hvíld. 

Ég á frekar erfiða 30/30 æfingu á morgun en ég er að hugsa um að fara bara í rólegan túr og sjá hvernig mér líður. Ef ég verð góður eftir það tek ég kannski smá spretti á miðvikudaginn en það verður væntanlega ekki heil 30/30 æfing eins og í síðustu viku. Síðan getur vel verið að ég hvíli tvo heila daga fyrir Orminn og sjái hvort ég hafi ekki spilað vel úr því sem komið var.

Mataræðið hefur verið svona upp og ofan síðustu daga. Slatti af bakkelsi og smá nammi og ís um helgina. En hollur matur inn á milli, sem skiptir öllu. Ég er allavega ekki vannærðu.

En það er pólsk kona alveg brjáluð í næsta rými að öskra í símann þannig ég ætla að segja þetta gott.