Ferðauppgjör - Tenerife 2023

Á ferðinni á TF-28.

Prolog

Núna sit ég í háloftunum á leiðinni frá Tenerife til Akureyrar og finnst ekki úr vegi að eyða tímanum í að hripa niður á blað einhverjar hugleiðingar varðandi ferðina. Þetta var ekki í fyrsta skipti sem ég hjóla í útlöndum en þetta var í fyrsta skipti sem ég fer í götuhjólaferð. Flestir í götuhjólakreðsunni sem maður þekkir hafa hent sér í svona ferð til Tenerife og maður var því spenntur að upplifa þetta á eigin skinni. Maður hefur séð ótal myndir og heyrt stórbrotnar lýsingar. Væntingarnar voru því frekar miklar.

Við hverju bjóst ég?

Á útikaffihúsi í litlum krúttlegum bæ- þeir finnast hér og þar ef maður leitar.

Ég bjóst við litlum bæjum með þægilegri umferð, fjöllum, sveitavegum og fullt af túristum. Ég bjóst líka við að sjá slatta af hjólafólki, allavega á köflum. Ég bjóst við þokkalegu veðri en var alveg undirbúinn að það gæti brugðið til beggja vona. Maður þorði ekki að hafa of miklar væntingar. Ég horfði á kortið og reiknaði einhvernveginn með því að það væri hægt að hjóla meðfram strandlengjunni á rólegum götum hvar og hvenær sem er. Ég hélt að maður myndi kannski henda sér á hjólið að kvöldi og hjóla á einhverja búllu við ströndina og fá sér bita.

Hvað náttúruna varðar þá bjóst ég við að umhverfið væri frekar kalt og hrátt, mikið hraun og ógróið. Allavega upp til fjalla.

Harpa að græja sig af stað. Fyrstu dagana var alltaf smá stress að koma sér út úr þéttbýlinu. Það sama átti við um að koma sér inn í bæinn aftur.

Hvað upplifði ég?

Við gistum í Adeje og það getur verið meira en að segja það að komast út úr bænum. Ef fólk er ekki vant að hjóla í mikilli umferð, lenda í hringtorgum og hjóla nálægt hraðbrautum, þá gæti þetta verið vandamál.

Það eru í raun 3 megin leiðir (áttir) út úr bænum, í NV sem skiptist í efri (TF-82) og neðri leið (TF-47), upp úr bænum í fjöllin í NA á TF-51 (El Teide og Vilaflor) og svo í austur í áttina að El Medano með sjónum eftir nokkrum vegum. Síðan verður að nefna gamla þjóðveginn til Santa Cruz (TF-28) í NA sem er stórkostlegur, meira um hann síðar.

Nokkur einföldun, en sýnir í rauninni þær 3 megin leiðir sem hægt er að fara út frá Adeje. Í NV (efri og neðri leið til Masca), NA (El Teide og TF-28) og í SA með ströndinni.

Út frá þessum meginleiðum er svo hægt að gera einhverja útúrdúra en það er ekki sjálfgefið að það sé allt jafn skemmtilegt. Það er ekki alveg hægt að horfa bara á kortið og ímynda sér að maður geti hjólað hvert sem er og nauðsynlegt að hafa einhverja hugmynd um hvert maður ætlar og plana það vel. Við lentum alveg í að velja leiðir sem voru lítið spennandi, stundum bara vegna þess að það var svo mikil umferð. Að hjóla um í Adeje, Los Cristianos og um amerísku ströndina er eitthvað sem maður sleppti bara alveg. Það væri betra að gera það bara á fjallahjóli og nota gangstéttir og göngustíga.

En þegar maður er kominn út úr umferðinni og á helstu staðina sem hjólarar sækja í þá var þetta bara draumur í dós. Klifrin, beygjurnar, gæðin á vegunum, allt hjólafólkið (hjólamekka á El Teide), litlu kaffihúsin, bensínstöðvarnar sem maður stoppaði á til að fylla á vatn og yfirleitt kurteisir og þolinmóðir ökumenn (þeir eru það ekki allir í morgunumferðinni á leið til vinnu).

Ég er enginn sérstakur áhugamaður um plöntur en þær settu vissulega svip sinn á þetta ferðalag.

Það sem kom okkur líka á óvart var hvað náttúran er stórbrotin á köflum og hvað er mikill gróður. Pálmatré, kaktusar og allskonar plöntur sem maður kann engin deili á gjörsamlega flæddu niður hlíðarnar. Við vorum líka mjög hissa hvað maður sá lítið af dýrum og fuglum. Ef frá eru taldar dúfurnar í bæjunum, þá sá maður eiginlega ekkert nema stöku eðlu skjótast yfir veg og oft heyrði maður krafsið í þeim inni í runna. Flugur og skordýr sáum við varla. Ekki stakur geitungur eða randafluga. Kannski er það bara árstíðin?

Að finna hjólaleiðir

"Create Route" í Strava er mjög þægileg leið til að finna sér leiðir til að hjóla og auðvelt að flytja yfir í Garmin hjólatölvuna.

Við vorum með þrjá staði sem við vorum búin að ákveða fyrirfram að heimsækja; Masca, El Teidi klifrið og þjóðgarðinn þar í kring. Annað var s.s. ekki planað og við bara spunnum af fingrum fram. Eftir að hafa lagst yfir Strava hjá vinum sínum sem hafa hjólað þarna plottaði maður svo bara leiðirnar í “Create a route” viðmótinu í Strava og fékk þær beint í hjólatölvuna í gegnum Garmin connect. Maður þarf bara að passa að velja alltaf “prefer paved roads” og ekki vitlaust að skoða heatmap af vinsælustu leiðunum.

Ég var með nýja Garmin Edge 830 hjólatölvu og er hrikalega ánægður með hana. Það hefði reyndar verið mjög gott að vera búinn að prófa hana áður en maður fór og það tók smá tíma að vera alveg öruggur með hana. Fyrsta kvöldið ætluðum við að henda okkur út úr bænum en lentum í umferðarhnút og ég var drullu nervous um að hún væri að senda okkur einhverja vitleysu. Ég hafði búist við miklu minni og fáfarnari vegum. Sú ferð endaði bara aftur niðri í bæ og maður var ekkert allt of bjartsýnn fyrir fyrsta alvöru daginn. En það reddaðist allt.

Þegar ég geri upp dagleiðirnar hér í lokin hlekkja ég Strava færslunar við og þar getur fólk nálgast gpx files af leiðunum. Ég mæli samt frekar með að fólk plotti þetta upp sjálft og sleppi þannig við að taka auka króka og vitleysur sem stundum komu upp á.

Á stærstu vegunum sem við hjóluðum á var stundum ágætis vegöxl sem við notuðum stundum til að hleypa umferð hjá.

Hvað ber að varast?

Eins og ég sagði áðan þá getur verið krefjandi að komast inn og út úr Adeje. En eftir þessa ferð erum við búin að átta okkur á því hvað betur mátti fara. Á virkum dögum er best að koma sér út úr bænum áður en morguntraffíkin byrjar, en um helgar virðist vera í lagi að fara aðeins seinna. Ef maður nær ekki af stað nógu snemma er eflaust bara allt eins gott að bíða til klukkan 10:00. Sennilega er gott að hjóla af stað um klukkan 07:00 á virkum dögum ef maður nennir að vakna nógu snemma. Við vorum yfirleitt að leggja af stað um kl. 8:30 á virkjum dögum og þá var ástandið oft orðið taugatrekkjandi, misslæmt eftir leiðum. Vegurinn með sjónum í vesturátt (TF-47) var t.d. alls ekki skemmtilegur á þessum tíma. Um helgar var morguntraffíkin miklu rólegri.

Seinnipartinn er umferðin orðin þung aftur en ég hugsa að það sé skást að koma til baka milli klukkan 13:00 og 14:00 eða bara upp úr klukkan 18:00. Maður þarf hinsvegar að passa sig á því að vera ekki of rólegur og lenda í myrkri einhverstaðar lengst út í rasskati og muna að það er möst að hafa blikkandi ljós- allavega að aftan.

Annað sem maður þarf að vara sig á (allavega í Adeje), og það eru ristar undir sumum brúm. Teinarnir í þeim liggja langsum og dekkin geta hæglega farið niður á milli. Við lentum illa í þessu tvisvar og vorum næstum dottin. Yfirleitt er þó hugsað fyrir þessu með þéttriðnara neti uppvið vegbrúnina þar sem maður sleppur yfir. En gott að hafa varann á þegar maður sér ristar framundan á meðan maður er að læra á þetta.

Við lentum yfirleitt ekki í vandræðum með vatn en ef maður fer upp klassíska El Teide klifrið og langar svo að fara inn í þjóðgarðinn þá er ekki vatn að fá á milli Vilaflor og að kaffistofunni í þjóðgarðinum (25 km). Við höfðum það bara sem reglu að fylla alltaf á vatn og vera dugleg að þamba þegar við rákumst á búllur. Annars var þetta bara eins og venjulega á hjólinu, passa að hafa með nóg af orku og vökva.

Það er "next level" að brenna í gegnum götin á ólinni á úrinu.

Sólin lét líka finna fyrir sér og við fórum ekki varhluta af því. Ég brann nokkuð hressilega á handabökunum og framhandleggjunum, sérstaklega í kringum iWatch-ið sem er svart og hitnar mjög mikið. Það er því nauðsynlegt að taka með sér sterka sólarvörn á hjólið og bera á sig regluelga yfir daginn. Við vorum farin að taka með okkur bæði 50 krem og 50 stifti sem var gott á nebbann sem var orðinn vel rauður.

Þegar maður er kominn á fjölförnustu hjólastaðina eru bílstjórarnir yfirleitt mjög tillitssamir og það eina sem maður þarf að hafa í huga er að sýna þeim líka virðingu og fara eftir umferðareglum. Ef maður vill stoppa og skoða sig um verður maður að fara alveg út af veginn því ef maður er ennþá fyrir innan línuna sem afmarkar veginn, þá stoppa margir ef bílar eða hjól eru að koma á móti. Þeir virða því 1,5 regluna yfirleitt vel.

Við skiltið fræga á El Teide klifrinu.

Fyrir hjólara sem fíla ekki eða eiga erfitt með að fara upp klifur þá er það svæði sem við fórum um eiginlega alveg úr sögunni. Þær leiðir sem eru í boði á flatlendi á þessu svæði eru ekkert sérstaklega spennandi. Við hjóluðum í 6 daga og meðalhækkun á dag var 1800 metrar þó inn í því væri dagur sem við reyndum að taka litla hækkun. Maður þarf s.s. að vera í góðu formi til að njóta þess að fara þarna þó það sé náttúrulega að sjálfsögðu hægt að vera á rafhjóli sem gæti verið spennandi kostur fyrir marga.

Hvað stendur upp úr?

Hér á eftir ætla ég að fara yfir hverja dagleið fyrir sig og eyði því ekki tíma í að telja upp alla staðina per se. En það sem stendur upp úr eru löng hlikkjótt klifur og góðir vegir. Ökumenn voru yfirleitt tillitsamir og maður upplifði sig sjaldan eða aldrei í hættu (nema kannski á Adeje). Náttúran er stórbrotin og þegar maður var kominn upp í þjóðgarð fannst manni á köflum að maður væri bæði á Íslandi og í Mexico. Þarna ægir öllu saman, þéttir skógar, exotískur gróður og hraun.

Veðrið var upp á 10 allan tímann, fullkomið hjólaveður.

Veðrið var fullkomið allan tímann og sveiflaðist yfirleitt á milli 20°C og 25°C, þó það hafi farið eitthvað ofar á köflum.

Það kemur að sjálfum sér að allt sem fer upp kemur niður aftur. Það var stórkostlega gaman að láta sig vaða aftur niður til byggða og þá var bara spurning um að fara ekki fram úr sér í gleðinni. TF-38 niður af Teide er t.d. mjög eftirminnilegt, en þá var Harpa á undan og maður mátti hafa sig allan við að halda í hana. Aflíðandi beygjur, sléttur vegur og við rúlluðum á +50 km/klst án þess að vera neitt að sperra okkur of mikið.

Á þessum árstíma heimsækja margir af bestu hjólurum í heimi Tenerife. Þarna eru æfingabúðir fyrir pro-liðin fyrir keppnistímabilið. Oft mætti maður hjólurum í hóp frá stærstu liðunum og Annemiek van Vleuten, heimsmeistari og sigurvegari í Tour de France femmes 2022 var að hjóla þarna á sama tíma og við. Vout van Aert var búinn að vera þarna vikurnar á undan. Þetta var ekkert að skemma fyrir.

Verðlagið

Maður þurfti ekki að hafa samviskubit yfir kostnaðinum við seðja kaffifíknina.

Kannski er ég að vaða úr einu í annað en finnst ég þurfa að fara aðeins inn á þetta. Verðið þarna er náttúrulega á einhverju allt öðru leveli en það sem maður þekkir frá Norður Evrópu. Tvöfaldur espresso á kaffihúsi 1 - 2 evrur, réttur á veitingastað of í kringum 8-12 evrur. Maður var eiginlega algerlega hættur að velta fyrir sér peningum og fékk sér bara nákvæmlega það sem manni datt í hug.

Hvað finnst mér um Tenerife almennt?

Fyrir mér eru tvær Tenerife; ferðamanna Tenerife (með ströndinni) og svo minni þorp þar sem fáir ferðamenn koma. Ég tek það samt fram að af þéttbýlari stöðum kom ég náttúrulega á fáa staði og er ekki í stöðu til að alhæfa yfir alla eyjuna. Ég skoðaði t.d. ekki gamla bæinn í Los Cristianos.

El Médano var þéttsetinn af ferðamönnum en hann hafði samt klassa og þar voru inn á milli gamlar fallegar byggingar.

Ferðamannastaðirnir (Adeje og ameríska) eru menningarholræsi Vestur Evrópu svo ég steli frasanum hans Þolla. Þeir eru ekki sprottnir úr lókal menningu, heldur hannaðir af fjárfestum til að sjúga peninga út úr ferðamönnum. Þeir eru hannaðir út frá væntingum um hvað ferðamenn vilja hafa við hendina og hvað þeir vilja sjá. Þar úir og grúir af fólki sem vill bara koma til að sóla sig, drekka brennivín, hlusta lélega cover-tónlist, borða góðan mat (helst frá sínu heimalandi) og versla. Áreitið er mikið og veitinghús og götusölumenn slást um að veiða þig í gildruna. Þar eru engin söfn, engin saga og engin menning. Gróðurinn er meira að segja innfluttur.

En þetta er bara það sem það er og maður þarf ekkert að skamma sín fyrir að finnast þetta bara svolítið næs. Að labba um á stuttbuxum og bol að kvöldi að leita sér að bita og skoða “mannlífið” er bara fínt. Að sólbaka sig í vernduðu umhverfi við hótelsundlaugina með örvisa gamalmennum er líka bara alveg ágætt, í einhvern tíma.

En þegar maður fer að fara út fyrir hefðbundna ferðamannastaði fer maður að upplifa meira “normal” líf og fær meiri tilfinningu fyrir heimamönnum. Tilfinningu um að maður sé kominn á stað þar sem einhver býr sem lifir bara eðlilegu lífi. Fólk sem þarf að taka strætó í vinnu, senda börn í skóla og glíma við hversdagsleikann. Mér finnst það áhugaverðara.

Á kaffihúsi í Tamaimo.

Ég dýrka það að stoppa á local kaffihúsum þar sem eigandinn talar kannski enga ensku og lítur út fyrir að hafa staðið vaktina sleitulaust í 50 ár. En við gáfum okkur s.s. ekkert tíma til að kafa í sögu hvers staðar fyrir sig og yfirleitt fór maður bara í gegnum aðalgöturnar með stuttu stoppi. En ég verð að viðurkenna að ég hef alveg áhuga á að kynna mér sögu eyjunnar aðeins betur fyrir næstu ferð. Hún er nefnilega býsna merkileg og eyjan byggðist ekki bara upp þegar fyrsti ferðamaðurinn kom þarna. Það er ekkert verið að ýta þessu að ferðamönnum.

Hvað tók ég með og hvað vantaði?

Listinn fyrir ferðina.

Á myndinni hér að ofan má sjá upprunalega listann sem ég vann eftir þegar ég var að fara. Í stórum dráttum gerði ég vel í að taka með mér hæfilega mikið af fötum og dóti en þarf að gera smá breytingar fyrir næstu ferð.

Varasalva 50 (Harpa)
Góða sólarvörn (froðu) í 50.
Litla túbu af 50 vörn með á hjólið.
Skoða vel áður en maður fer hvar maður á að kaupa CO2 hylki fyrir dekkin.
Taka með þunna arm-warmers til að varna sólinni
Taka með húfu/buff undir hjálminn

Það er smá bras að pakka mínu hjóli í tösku.

Leigja vs. að taka með sér hjól?

Það kom aldrei annað til greina hjá mér en að taka nýja hjólið mitt með. Þetta er náttúrulega nokkuð vesen og kostar 18.000 krónur aukalega (báðar leiðir). Þegar maður hjólar svona mikið, á svona gott hjól sem búið er að “fitta” fyrir mann, er eina vitið að taka það með. Maður vill líka æfa á sama hjóli og maður keppir á.

Scicon taskan hennar Hörpu er alger snilld.

En það er líka hægt að grípa bara með sér hnakkinn sinn, hjólaskó og hjólaföt. Það er alveg hægt að leigja mjög góð hjól þarna en það er náttúrulega líka smá umstang. Panta hjól, finna hvar það er, skoða hvort þeir skutli því á hótel, passa að það séu réttir klítar á því, stilla hnakkinn, skila því aftur osfv. Og þó þetta sé kannski ekki mjög dýrt þá kostar þetta samt líka. Ég myndi kannski alveg skoða þetta ef ég væri bara að fara að hjóla í 2 daga. Þetta er góður valmöguleiki ef maður er að fara í fjölskylduferð og langar aðeins að komast út að hjóla en hefur ekki tíma til að vera alla daga.

Að ferðast með hjól.

Til að ferðast með fokdýrt götuhjól þarf maður góða tösku. Ég keypti mér ódýra notaða tösku og til að koma hjólinu í hana þarf ég að taka af pedalana, dekkin, stýrið og hnakkinn. Þetta er óneitanlega svolítið bras og maður vill helst ekki gera þetta mjög oft. Og svo er óneitanlega alltaf smá hætta á að hólið verði fyrir hnjaski. Þess vegna reynir maður að fóðra allt vel með röraeinangrun, plasti og tonni af límbandi. Ég var með í maganum að hjólið myndi verða fyrir hnjaski og skemmast en það slapp til.

Harpa að bíða eftir taxa. Maður hleypur ekki mikið með þennan farangur.

En eftir þessa ferð hef ég ákveðið að kaupa mér bara alvöru tösku eins og Harpa á. Scicon töskurnar eru alger snilld og það eina sem þarf að gera er að taka dekkin af og fest hjólið í botninn á töskunni með öxlunum sem festa dekkin. Ekk þarf að taka stýrið af, ekki hnakkinn og ekki pedalana. Þetta tekur helmingi styttri tíma og mun auðveldara að verja hjólið fyrir skemmdum. Taskan er létt og hjólin á henni eru snilld. Þetta er yfirburðar taska. En hún er dýr og ekki góð fjárfesting nema maður ætli að vera reglulega á ferðinni. Að öðru leiti er þetta s.s. bara eins og að vera með mikinn farangur.

Heilt yfir vorum við rosalega sátt á Hova Santa Maria.

Gisting:

Við flugum með Niceair frá Akureyri og það mun ég gera glaður alla daga þó það sé dýrara en að fljúga frá Keflavík. Þægindin við að vera kominn heim í bæli innan við klukkutíma frá lendingu er alveg priceless. Ég nennti ekki að skipuleggja þetta frá A-Ö og við notuðum okkur pakkatilboð frá Sumarferðum sem var eitthvað um 180.000 krónur á mann. Við það bættust 18.000 krónu/hjól og við völdum okkur sæti. Þjónustan hjá sumarferðum var upp á 10.

Við renndum blint í sjóinn með hótel en ferðaskrifstofan mælti með Hovima Santa Maria sem fær alltaf fína dóma fyrir hreinlæti og góða þjónustu. Það stóðst allt saman. Hótelið er mjög nálægt ströndinni og sundlaugagarðurinn var ógeðslega næs. Þetta var ekkert fansí en bara nákvæmlega það sem við þurftum. Helst hægt að kvarta yfir sófanum sem var alls ekki til þess gerður að maður vildi liggja í honum.

Það úir allt og grúir þarna af fínum hótelum og þetta hótel er ábyggilega hvorki betra né verra en hvað annað. Ef tveir eru að ferðast sama með hjól mæli ég bara með því að passa að þetta sé studioíbúð með góðu plássi og það sé ískápur (sem hlýtur reyndar að vera allsstaðar).

Staðsetningin á hótelinu okkar. Djúpt í frumskógi ferðamannaiðnaðarins, við ströndina á Adeje.

Staðsetning í bænum:

Við erum búin að ræða þetta mikið og vorum eiginlega komin á þá niðurstöðu að best væri að panta næst ofarlega í Los Cristianos til að vera fljótari að koma sér út úr bænum. Það er fínt þegar maður er að fara að taka TF-28 eða fara upp í El Teide en á móti kemur að ég sé ekki hvernig það auðveldar manni að fara í áttina að Masca og Los Gigantes. Auk þess sem maður er kominn lengra frá stöndinni. Við munum eflaust leggjast yfir þetta fyrir næstu ferð en ég er ekki kominn að neinni niðurstöðu.

Dagleiðirnar

Dagur 1 - Teide klifrið, þjóðgarður og TF-38 og TF-82 heim.

Kort og hækkun á degi 1.

Tími: 05:30 klst
Vegalengd: 109 km
Hækkun: 2522 m
Erfiðleikastig: 4/5
Skor: 4/5

Stravafærsla

Lögðum af stað klukkan 08:23 frá Adeje og lentum í smá morgun-traffík. Ekkert voðalega lengi að koma okkur út úr henni og þegar við vorum komin í gegnum La Camilla datt umferðin niður. Fín vegöxl var allan tímann fram að því og þetta því lítið mál.

Við vorum í mjög góðum gír og mann langaði til að skella sér bara beint í tempo og keyra á þetta. En við vorum gáfuð og höfðum það bakvið eyrað að þetta klifur er 32 km, 6% meðalhalli og rúmlega 2000 metra hækkun. Maður fann líka fljótlega þreytu í mjóbakinu enda ekki hjólað á götuhjóli úti síðan í haust. Þannig við gíruðum okkur bara niður og mölluðum þetta upp í rólegheitum. Við vorum ekkert að hugsa um tímann og stoppuðum oft.

Barrskógar, eldhraun, kaktusar, pálmatré og eðlur allt í bland. Fjölbreytileikinn er býsna mikill þarna.

Hápunktar:

Klifrið sjálft, skógarnir, gróðurinn, gæðin á vegunum, allir hjólararnir sem voru á ferðinni og þorpið Vilaflor. Leiðin niður TF-38 var líka skuggalega skemmtileg. Já og gefið ykkur tíma til að fara inn í þjóðgarðinn og stoppa á teríunni til að fylla á vatn og fá ykkur að borða.

Hvað ber að varast:

Á leiðinni til baka inn í Adeje (hinumegin) lentum við í mikilli traffík og fórum næstum á hausinn í vegristum. Þetta skánaði þegar maður fór að læra á þetta og lét þetta ekki stressa sig jafn mikið.

Samantekt:

Ef maður er á Tenerife að hjóla þá er þetta leið sem má alls ekki sleppa. En hún er ekki fyrir hvern sem er og maður verður að vera í góðu formi til að komast upp klifrið.

Einn af hápunktum fyrsta dagsins var að komast á teríuna í þjóðgarðinum og fylla risastóran bakka af góðgæti. Margra ára gosbindindi hjá okkur var líka brotið. Það er í lagi í hjólaferðum.

Dagur 2 - Masca

Kort og hækkun á degi 2.

Tími: 03:58 klst
Vegalengd: 77 km
Hækkun: 1688 m
Erfiðleikastig: 3,5/5
Skor: 3/5

Stravafærsla

Ferðin:

Lögðum af stað 08:09 og í þetta skipti gekk okkur sæmilega út úr bænum. Við fórum TF-82 í átt að Masca sem er ekki meðfram sjónum. Þetta er “efri leiðin”. Umferðin var ekki mjög þung og okkur gekk vel. Þegar komið er í gegnum Chío hlykkjast uppbyggður vegurinn svo framan í klettum niður í bæinn Tamaimo sem er fyrir ofan Los Gigantes. Þessi kafli er stórkostlegur! En það sem við vissum ekki þegar við völdum að fara efri leiðina er að þá sleppir maður byrjuninni á hinu klassíska Masca klifri frá Los Gigantes og tekur hækkunina út á lengri kafla á leiðinni.

Við Harpa uppi í Masca.

Frá Tamaimo er svo geggjað fallegur rennisléttur vegur sem leiðir mann upp í gegnum framandi gróður og upp í bæinn Santiago del Teide- þá er bara lokakaflinn eftir upp á Masca sem er veggbratt og hlykkjótt klifur á örmjóum vegi. Þegar upp er komið sér maður svo yfir Mascadalinn og yfir til eyjunnar La Gomera. Stórkostlegt útsýni.

Leiðin til baka var svo bara að láta sig vaða niður í Los Gigantes (niður við sjó) og svo hjóla með ströndinni heim. Viðkoma og kaffi með Sollu og Bergljótu í Playa San Juan.

Það var ótrúlega gaman að hitta Sollu og Bergljótu í Playa San Juan.