Vikulok, langt hlaup og nýjir skór

Brooks Hyperion Tempo- keppnisskór

Þá er góðri viku og helgi lokið og hringurinn hefst á ný. Eftir eitthvað eirðarleysi seinnipart vikunnar þá náði ég að kúpla ágætlega út og hlaða batteríin. Við Harpa skelltum okkur upp í Mývatnssveit á laugardaginn og gistum eina nótt. Við láum með tærnar upp í loft, horfðum á íþróttir og átum góðan mat og mikið af nammi. Halldóra átti afmæli í gær og það var mikil veisla í mat og drykk. Fiski-taco á laugardagskvöldið og geggjaður brunch í gærmorgun.

Vikan á Strava

Síðasta vika gekk vel í æfingum og ég hef verið að bæta aðeins í hjólaæfingarnar. Ég er ekki að taka neina ákefð á hjólinu heldur geri þetta bara til að stækka mótorinn og halda mér við. Þetta steinliggur með þessum 2 hlaupum í viku og ég er að ná fínum árangri. Þar sem ég er eiginlega í off-season þá hugsa ég að ég bæti nú ekki mikið í tímafjölda að sinni, heldur reyni að halda mig á þessu róli. 

Vikan:

Hjól: 3 klst (107 km utan við samgönguhjólreiðar)

Hlaup: 1:56 klst (20,4 km)

Lyftingar: 2:19 klst

Langhlaup vikunnar.

Í gær átti ég langt hlaup og ég er alveg í skýjunum með hvernig það gekk. Ég var að prufa nýja Brooks Hyperion Tempo skónna sem ég keypti um helgina. Þar sem ég ætla að negla hina Brooks skónna mína fyrir hálku þá verð ég að eiga aðra til afnota í þessari sumarblíðu hér norðan heiða. Hyperion er meiri keppnisskór en Ghost týpan og það er minni dempun í honum- báðir skórnir eru neutral (ekki með styrkingu) sem hentar mér best. Skórinn er fisléttur og maður finnur hvað hann er mikið lægri að framan en gamli skórinn og með minni dempun. Manni finnst nánast eins og hann vilji ýta manni áfram og að maður hlaupi hratt. Ég hafði smá áhyggjur af því að vera að fara langt í honum svona í fyrstu tilraun en þetta steinlá.

Ég fór 15 km og hélt hraða upp á 5:54 min/km og púlsinn var að meðaltali í 126 bpm. Mér leið vel frá byrjun en þetta er náttúrulega aldrei auðvelt. Ég hef ekki verið að éta neitt í þessum lengri hlaupum en í þetta skiptið greip ég með mér eitt koffíngel... og guð minn almáttugur hvað það var mikill munur. Ég sletti því fram í mig þegar ég var kominn 8 km og þetta gaf mér þvílíkt auka búst til að klára þetta með stæl. Síðustu 5 km voru hraðasti kaflinn í hlaupinu og það var bara rétt síðasti kílómeterinn sem var farinn að taka í. 

Það sem er ánægjulegast við þetta allt er að verkir í hnjám eru á hröðu undanhaldi. Þegar ég var að byrja að hlaupa fyrir nokkrum vikum fékk ég verki eftir 3 km. Síðan fór það upp í 5, næst 6 osfv. Núna fékk ég smá sting þegar ég var kominn rúmlega 14 km og það var það eina sem ég fann. Ég trúi varla að mér sé að takast þetta og er staðráðinn í að missa mig ekki gleðinni og hlaupa mig ekki í meiðsli.