Uppgjör upphífinga, höfuðhögg ofl.

Með risa kúlu og laskað sjálfstraust

Í gær keypti ég draumaafmælisgjöfina hans Brynleifs (fyrirfram gjöf), Hann er búinn að vera duglegur að leika sér í Bragga-parkinu og Háskóla-parkinu á gamla hlaupabrettinu sínu sem var úr sér gengið. Við fórum á Glerártorg og keyptum geggjað fljótt Chilli hlaupahjól, svart með appelsínugulum dekkjum og höldum. Það var mikil spenna að fara út og prófa en eftir nokkrar mínútur hringdi hann í mig hálf öskrandi og talaði um að vera meiddur í munninum, hausnum og höndunum. Ég var á leiðinni í vinnunna en rauk til og hitti hann við Lundarskóla. Þetta fór betur heldur en á horfðist í fyrstu, en hann fékk samt stærðarinnar kúlu á ennið, var pínu vankaður og með skrámur á höndum. Þetta var þó sennilega verst fyrir stoltið, en fjöldi krakka sáu hann ætla að taka eitthvað meistarastökk í fyrstu tilraun og svo feisplantaði hann beint í malbikið.

Þetta kostaði að ég gat ekki unnið í gærkvöldi og þurfti að fá afleysingu enda þorði ég ekki annað en að láta lækni kíkja á drenginn. Við vorum ca. 2 klukkutíma á spítalanum og hann var skoðaður af tveimur læknum en svo ákveðið að senda okkur heim og við áttum að láta vita ef hann færi að versna, myndi æla eða það kæmi rugl á svefninn. Harpa var með Dagbjörtu Lóu á meðan og eldaði fyrir okkur rosalega góðan kvöldmat. Þetta vesen allt kostar að ég þarf að vinna í kvöld í staðinn en það mikilvægasta er að hann virðist vera í lagi og vildi fara í skólann í dag.

Fyrir ári síðan fjárfesti ég í upphífingastöng og skrúfaði upp í loftið í herberginu mínu. Hún kostaði 13.000 kr.- í Hreysti og var hugmyndin að nota hana í að styrkja bakið (rétta úr mér og vera minna hokinn) og magann. Ég var s.s. ekki viss um hvort eða hversu mikið ég myndi nota þetta en eftir að hafa tekið það saman er ég býsna ánægður. Það hefur verið stefnan hjá mér að vera með æfingarútinu sem ég geri reglulega heima, þó yfirleitt aldrei þá daga sem ég er að hjóla.

Fyrir allt árið eru þetta 6,5 upphífingar á dag (2400 í heildina). Þegar ég er búinn að mínusa frá sumarfrí í útlöndum, ca. þá daga sem ég var í ræktinni og notaði hana ekki- og svo þann tíma sem ég var meiddur (70 dagar) þá kemur í ljós að ég tók að meðaltali 11 upphífingar á dag. Ef ég dreg líka frá þá daga sem ég var að hjóla, þá eru þetta 44 upphífingar á dag. Hver upphífing er búin að kosta mig 5 kr.- svo ég búi til skrítna tölfræði.

Síðustu 2-3 ár hef ég lifað eftir þeirri fílósófíu að eitthvað sé betra en ekkert þegar kemur að hreyfingu. Ef ég hef 15 mínútur aukalega þá get ég vel nýtt þær í nokkrar armbeygjur, upphífingar og planka. Þetta geri ég gjarnan eftir að ég kem heim úr vinnu og nota oft hvíldina á milli setta við að hjálpa börnunum að læra, taka til mat eða ganga frá þvotti. Ég hef líka oft áður sagt frá því að hugmyndin af þessu kviknaði í tengslum við pælingar um svo kallað "farmers strenght" og svo var það myndband á YouTube sem hafði gríðarleg áhrif á mig. Smelli á hlekkinn til að horfa á How to workout smarter. 

En hvað finnst mér ég hafa grætt á þessu? Ég næ að halda mér nokkuð fitt og líður vel dags daglega. Þetta gerir mig líka að betri hjólara því ég verð aldrei þreyttur eða dofinn í höndum og verkir í mjóbaki heyra sögunni til. Svo skal ég líka bara vera hreinskilinn með það að ég geri þetta líka til að líta betur út. Það sést alveg að ég er orðinn þokkalega fitt og mér finnst gaman að sjá á mér magavöðvana. Ég skammast mín ekkert fyrir að segja það.

Þó þetta svínvirki fyrir mig þá þýðir þetta ekki að ég ætli að sleppa því að fara í ræktina. Þetta kemur ekki í staðinn fyrir þungar lyftingar, sérstaklega hnébeygju og réttstöðu. Nú styttist í að ég reyni að koma því inn í planið. Og svo þarf ég að taka gott session í að liðka á mér mjaðmirnar. Það eru bæði skilaboð frá sjúkraþjálfara og það kom einnig fram í bike-fittinu, meira um það síðar.