Crit, kvörðun á vattamæli og bugun í vinnu.

Crit-fjör HFA á bílabrautinni.

Það er svo mikið rugl í gangi í hausnum á mér að ég veit eiginlega ekki hvar ég á að byrja og hvar ég á að enda. Ástandið í vinnunni hefur aldrei verið svona erfitt og ég tek það virkilega inn á mig. Ég tek þetta með mér heim og ég er alveg að bugast á köflum- svo ég tali bara mannamál. En við komumst í gegnum þetta og þá horfum við vonandi fram á bjartari tíma. Þangað til verð ég líklega útúr taugaður og þarf að leggja mikið á mig. Alveg fram í nóvember. Ef ég hefði ekki hjólið og bloggið til að hreinsa aðeins hausinn, þá veit ég ekki hvar ég væri.

Í fyrradag hlóð ég niður appi til að kvarða vattasveifarnar, enda var mig farið að gruna að þær væru að sýna allt of lágar tölur. Ég fór t.d. með Hörpu út að hjóla á sunnudaginn þar sem ég púllaði okkur á móti vindinum frá Hrafnagili og heim; meðaltalið fyrir túrinn var 97 W! Þetta var ekki alveg að ganga upp. Meðalvöttin í Orminum voru 175.... mér fannst það skrítið.

Í góðum félagskap í góðu veðri; þetta er lífið.

Í gærkvöldi skellti ég mér svo rúmlega hálfa leið upp í skíðahótel og fór svo þaðan niður á bílabraut í æfingamót/leik í criterium. Þaðan hjólaði ég svo í mat til Halldóru þar sem börnin voru og mamma kom líka. 

Criterum er í rauninni bara lítill hringur sem er farinn nokkrum sinnum og eins og lög gera ráð fyrir þá vinnur sá sem er fyrstur. Fullt af beygjum, mikil nálægð við aðra hjólara og brjáluð keyrsla. Það er skemmst frá því að ég var eldsprækur og tók vel á því. Ég hef horft á 1000 crit-keppnir á YouTube og hefur alltaf fundist þetta spennandi, en tilhugsunin ein og sér, bara við að taka þátt í svona, hefur verið kvíðavaldandi. En þó þetta hafi bara allt verið leikur og ekki mjög margir, þá tók þetta úr manni hræðsluna og mér fannst þetta geggjað. Ég væri alveg til í að prufa þetta á skemmtilegri braut- t.d. kringum tjörnina í Innbænum eða Skógarlundinn og Þingvallastrætið. En það kom mér samt á óvart hvað þetta tók hrikalega á.

Þegar ég hlóð svo niður æfingunni úr hjólatölvunni fékk ég svo strax meldingu frá Training Peaks um að ég þyrfti að uppfæra FTP gildið mitt. Normalized Power fyrir túrinn var 252W og ég hélt mest 317W í 5 mínútur í seinni crit-keppninni. Ekki svo slæmt fyrir svona stubb. Núna er ég mest svekktur að hafa ekki verið búinn að þessu fyrir Orminn því það hefði að öllum líkindum breytt mikið allri tölfræði. 

En eins og ég sagði áðan þá hjólaði ég eftir crit-ið heim til Halldóru og hún bauð okkur upp á dýrindis graskerslasagna. Það var þá, þar sem ég sat við eldhúsborðið og var að fara að moka í mig, sem ég gerði uppgötvun. Ég var ekki búinn að hugsa um vinnuna í 2 klukkutíma og mér leið alveg fullkomlega. En það helltust yfir mig áhyggjur aftur og ég var kominn í vinnuna í hausnum.

Ég er meðvitaður að það álag sem ég er undir í vinnunni tekur sinn toll. Það hefur áhrif á samskipti mín við fólk, líðan mína (andlega og líkamlega) og æfingarnar. Það er mitt helsta markmið núna að finna einhverjar leiðir til að laga þetta ástand og koma mér út úr þessu. Það eina sem kemur ekki til greina er að gefast upp.