Dagur #11

Nýskorinn og negldur.

Ég labbaði niður á spítala kl. 08:30 í gærmorgun til að fara í aðgerð. Þetta gekk allt fljótt og vel. Eftir að hafa fengið kynæsandi nærföt og hárnet var ég lagður á bekk og æðalegg komið fyrir í handarbakið. Ómar bæklunarlæknir mætti svo og átti við mig orð og fór yfir stöðuna. Hann lét í það skína að ég gæti ennþá hætt við en hann taldi að þetta væri mér sennilega fyrir bestu. Ég var alveg ákveðinn enda búinn að lesa mig til um þetta og vildi losna við kúluna sem var að myndast og fá öxlina upp aftur (hún var sigin).

Eftir það var mér trillað inn á skurðstofu og gefið slæfandi í æðalegginn. Það rann á mig unaðsleg víma og svo var mér sagt að nú kæmi svæfingarlyfið í hendina. Ég fékk smá sting og kulda upp hendina og ég giska á að ég hafi verið með meðvitund í ca. 4 sekúndur eftir það.

Næst man ég eftir mér á leiðinni inn á vöknun. Ég var þreyttur en samt ekki í stuði til að sofa meira. Eftir smá tíma kom kona og spurði "Má bjóða þér eitthvað að borða, banana, ristað brauð eða jógúrt". Já takk- svaraði ég og bætti við að gott væri að fá kaffi eftir matinn líka. Síðan kom hún með grillaða samloku með skinku og osti, jógúrt, banana og kaffibolla. Ég gúffaði þessu í mig og hafði svo smá áhyggjur af því að ég myndi ekki halda þessu niðri, en það var ástæðulaust.

Ég dúsaði á vöknun í 2 tíma en þá ákváðu þau að leyfa mér að fara heim. Ég fékk aðstoð við að klæða mig, enda hendin alveg dauð vegna deyfingar sem náði frá eyra og niður í mjöðm. Ég tók leigubíl og skreið svo bara upp í rúm heima og lá þar þangað til að krakkarnir komu heim klukkan sex.

Deyfingin fór svo að fara úr hendinni um miðnætti og þá fóru verkirnir að kikka inn. Ég svaf lítið til klukkan 4 í nótt en þá bætti ég á mig verkjalyfjum og náði að sofa til klukkan 9. Ég held að verkirnir séu að dofna og ég ligg bara hérna uppi í rúmi og sötra morgunkaffið. Þorvaldur kemur um kvöldmatarleitið og við munum væntanlega eiga einhverjar gæðastundir næstu daga.

Harpa var lögð inn í gær og þetta lítur ekki nægilega vel út með hana. Þetta er örugglega brjósklos og hún þarf sennilega undir hnífinn. Hún er sárkvalin og það er sárt að fylgjast með þessu og geta ekkert gert. Núna skipta hjólamótin engu máli, heldur bara að hún losni við verki og geti svo lifað eðlilegu lífi og hreyft sig án sársauka.

Ég var að skoða úrslitin í Bláalóns þrautinni áðan. Einn gaur sem ég var samferða í mark á fyrsta bikarmótinu var í 18 sæti af 350 keppendum og það veitir mér smá búst og sýnir mér að ég var alveg á réttri leið í æfingunum þó ég hafi ekki spilað vel úr spilunum á þessum 2 mótum.