 |
| Við Harpa búin að gúffa í okkur pasta og að taka því rólega á Hótel Marina fyrir mót. |
Jæja þá er fyrsta bikarmót ársins búið (Reykjanesmótið) og ég komst heill út úr því (það gerðu ekki allir). Ég er ánægður með frammistöðuna á heildina litið en þetta var líka ágætt til að ná manni niður á jörðina. Ég bara hreinlega hélt að ég væri sterkari á svellinu- en undir lokin á keppninni átti ég erfitt uppdráttar á þessari flötu braut, meira um það síðar.
 |
| Búin að græja treyjurnar. |
Á föstudaginn þá pikkaði Harpa mig upp eftir vinnu á Reykjavíkurflugvelli og við fórum í Peloton að ná í keppnisgögnin. Þaðan héldum við í Sandgerði og skoðuðum brautina sem var 19 km hringur. Harpa átti að taka 3 hringi í B flokki kvk og ég átti að taka 5 hringi með B flokki kk. Það róaði mann aðeins að fá hugmynd um hvernig brautin lá, hvar maður átti að beygja o.s.fv. Eftir það brunuðum við í bæinn, stoppuðum í Pastagerðinni og tókum með okkur mat niður á hótel. Síðan fengum við okkur að borða, græjuðum hjólin, settum á tímatökuflögur og merktum treyjurnar.
Það var ræs kl. 05:30 og ég eldaði mér hafragraut með eggi (var með prímus), át þurrkaða ávexti og drakk 2 kaffibolla. Harpa fær sér alltaf það sama fyrir mót- múslí með haframjólk og ostaslaufu. Við lögðum af stað frá hótelinu klukkan 06:30 og vorum komin á fínum tíma til Sandgerðis. Veðrið var s.s. ágætt en búið að kólna umtalsvert frá því deginum áður. Það var hægur vestan vindur og ca. 6°C hiti. Ég ákvað að vera í síðbuxum og langermabol innanundir treyjunni og sá ekki eftir því. Þegar við vorum búin að græja okkur var svo hefðbundin upphitun. Það var smá stress í manni fyrir þetta en ég var samt í rauninni bara þokkalegur andlega á ráslínunni. Líkamlega var ég líka fínn og ánægður með að hafa tekið tvo hvíldardaga.
 |
| Tilbúin í race. |
B flokkur karla var ræstur út 3 mínútum á eftir Elite kvenna og svo var Harpa ræst út 3 mínútum á eftir mér. Startið gekk bara vel og það var ekkert rosalegur hraði í gegnum bæinn. En maður þurfti að vera vel vakandi því göturnar voru frekar varasamar og allt fullt af holum og sprungum upp við gangstéttarnar. Tvisvar sá maður brúsa skoppa upp úr festingu hjá einhverjum óheppnum hjólurum. Þegar komið var norður úr bænum og inn á Garðskagaveg þá fór róðurinn strax að þyngjast. Vindurinn stóð að vestan og ég náði ekki að staðsetja mig rétt í hópnum og var því berskjaldaður fyrir vindinum. Ég var fljótlega kominn í hámarkspúls og leist hreinilega ekki á blikina. Mér fannst útlitið svart og í hausnum á mér var ég farinn að hugsa um hvað yrði niðurlægjandi að þurfa að hætta og klára ekki keppnina.
Ég náði nú samt að hanga í hópnum og þegar við brunuðum í gegnum Garðinn, þá var púlsinn farinn að lækka og ég náði að koma mér upp hópinn í skjóli frá vindinum. Ég kom mér framarlega í hópinn en lenti í því sem í hjólreiðum er kallað "washing machine effect". Þetta er gjarnan það sem þeir lenda í sem ekki ná að halda sér alveg fremst og lýsir sér þannig að maður kemst aðeins framar í hópinn en svo "skolar" manni hægt og rólega niður aftur og endar aftast. Svo kemur maður sér upp aftur og leikurinn endurtekur sig.
 |
Á ráslínu.
|
Af ýmsum ástæðum er vont að vera aftast í svona stórum hópi í hjólakeppni. Þar er mjög erfitt að bregðast við hraðabreytingum og þegar þeir fremstu gera árás, þá getur maður misst af lestinni. Ég lenti tvisvar í því og ég þurfti að taka á öllu sem ég átti til að komast aftur í hópinn. Missi maður af honum og lendir einn á auðum sjó, þá er GAME OVER. Og það er ekki bara vont að vera aftast þar sem maður sér ekkert hvað er að gerast fremst (ennþá erfiðara ef maður er lítill), en þar verða líka yfirleitt slysin.
En eftir fyrsta hringinn þá var ég kominn með nokkuð góða mynd af því hvar ég átti að staðsetja mig út frá vindinum á mismunandi köflum. Ég var líka búinn að átta mig á því að hópurinn var það jafn að hann mundi sennilega ekki brotna upp í minni hópa. Þeir fremstu reyndu að slíta keðjuna við og við en hópurinn rann alltaf saman aftur og engar brekkur til að gera árásir. Í stuttu máli þá þurfti ég að vara hægra megin í hópnum á Garðaskagavegi, vinstramegin frá Garði og að hringtorgi á Hringbraut og svo í miðjum hópnum eða hægra megin þaðan og niður í Sandgerði aftur.
 |
| Brautin var þessi hringur og vindur nokkuð stöðugur úr vestri. |
En það er eitt að átta sig á því hvernig best er að hreyfa sig í hópnum en annað að framkvæma það. Sennilega var ég bara ekki nógu agressífur og treysti bara á að hópurinn hengi saman alla leiðina. Og þannig brenndi ég upp hverja eldspýtuna á fætur annari við að ná hópnum aftur þegar ég datt aftur úr. Það er ágætt að leggja þetta þannig upp að í byrjun hafi maður 10 eldspýtur í stokknum og í hvert skipti sem þú þarft að taka vel á því þá brennirðu eina. Maður verður að eiga einhverjar eldspýtur eftir í lokin.
Þegar við rúlluðum inn í Sandgerði í síðasta hringinn þá var ég reyndar orðinn nokkuð bjartsýnn á að enda einhverstaðar um miðjan hóp og var að vona að þessir lurkar færu að þreytast. Það hljóp kapp í mig og ég ákvað að gefa allt sem ég átti í að klára þetta. En ég lenti svo aftur í strögli á Garðskagavegi og mátti hafa mig allan við að halda í hópinn. Á leiðinni úr Garðinum að hringtorgi þá var ég orðinn aftastur og var farinn að sjá fram á erfiða síðustu 10 km. En þá varð ljótt krass og ekki annað að gera en að stoppa og aðstoða.
Það varð mér sjálfsagt til happs að hafa dregist aðeins aftur úr og þegar ég stoppaði lá einn gaur um sextugt rétt fyrir utan veginn og einn gaur um fimmtugt lá steinrotaður og blóðugur í götunni. Þessi eldri var axlarbrotinn en hinn vankaður, í rifnum fötum og vel skrapaður í andliti og fótum. Af okkur fjórum sem stoppuðu til að veita aðstoð þá voru 2 sjúkraþjálfarar og kom það sér vel þegar við fórum að hlúa að þeim. Við hringdum í 112 og biðum svo eftir sjúkrabílunum og löggunni. Þegar þeir komu rúlluðum við 3 saman í markið og þetta tafði okkur um 17 mínútur. Það sem kom mér kannski mest á óvart hvað ég var rólegur í þessum gallsúru aðstæðum.
Ég endaði þriðji síðastur í þessum B flokki og það er ómögulegt að segja hvað hefði gerst ef ekki var fyrir þetta leiðinlega slys. Það er allavega ólíklegt að ég hefði náð í hóp þeirra 17 sem fóru yfir marklínuna í endaspretti. Ég hlakka til að sjá hvernig mér mun ganga þegar við keppum á brautum þar sem er eitthvað alvöru klifur en mér skortir tilfinnanlega kraft til að halda lengi úti á háum vöttum á flatri braut og í vindi.
 |
| Harpa með silfrið í sínum aldursflokki. |
Þegar ég kom í markið beið Harpa eftir mér og hjálpaði mér að ganga frá flögunni og hjólinu. Síðan horfðum við á verðlaunaafhendinguna, fengum okkur hressingu og fórum með öllum norðlendingunum í pottinn. Vá hvað það er geggjað að hafa fundið svona æðislegan félaga til að vera með í þessu og maður finnur hvað þetta hefur jákvæð áhrif á sambandið.
Harpa lenti í fjórða sæti í B flokki kvenna og varð í öðru sæti í sínum aldursflokki. Eins og venjulega lagði hún sig alla fram en var kannski búin að leggja aðeins of hart að sér í fremsta hópi til eiga nóg inni í endasprettinum. Það hentar henni líka betur að vera í braut með hækkunum og það verður spennandi að sjá hvað gerist í Grindavík í lok mánaðarins.
Tölfræðin úr Trainingpeaks:
Meðalhraði: 36,6 km/klst
Vegalengd: 96,4 km
Calories: 1646
Hækkun: 266m
Normalized Power: 200 W (3,1 w/kg)
Samantekt
Fyrstu viðbrögð mín eftir keppnina voru þau að ég þyrfti að stækka hjá mér diesel-vélina svo ég hafi meira í stærri gaura á jafnsléttu. Það er hinsvegar örugglega bara hluti af ástæðunni en hitt get ég eflaust skrifað á reynslusleysi og þá staðreynd að ég er ekki vanur að hjóla í hópi. Ég lagði þetta upp sem æfingamót og það var mjög gott sem slíkt. Ég hugsa að ég haldi bara áfram að vera duglegur að æfa, éta vel og sjái hvert það leiði mig. Ekkert panikk og engar stórar breytingar í æfingaplani.
Ummæli