Blessuð blómin

Það er orðið nokkuð blómlegt á skenknum hjá mér.

Ég var búinn að vanrækja blómin hjá mér síðustu mánuðina og það var alveg farið að sjást. Þau voru orðin vesældarleg og lafandi slöpp. Þegar ég tala um að vanrækja þá er ég ekki að meina að ég hafi ekki vökvað þau. Ég bara var hættur að veita þeim athygli, snúa pottunum, taka dauð blöð, úða á þau vatni osfv. Ég er búinn að komast að því að til að halda blómum lifandi þarf maður að vera í samskiptum við þau og veita þeim eftirtekt.

Það er reyndar svolítið fyndið að blómin mín eru aldrei hamingjusamari en þegar ég er í góðu jafnvægi og líður vel. Þegar líf mitt er í rútinu, heimilið hreint og röð og relga á öllu, þá eru allir kátir, blómin líka. Ekki það að mér hafi ekki liðið þokkalega vel upp á síðkastið, en það er búið að vera rosalega mikið að gera í vinnunni og ég látið hjólaæfingarnar ganga fyrir flestu. Það hefur verið óvenju draslaralegt á minn standard og ég reyndar oftast hjá Hörpu ef börnin eru ekki heima.

Fyrir 2 vikum tók ég mig til og umpottaði öllu draslinu, tók slatta af afleggjurum og er búinn að vera að dúllast eitthvað í þessu þegar ég hef átt dauða stund. Nú eru þau öll að taka við sér og Havaii rósin meira að segja farin að blómstra. Ég er með 16 blóm hérna núna og það eru bara kólusarnir og ein monstera sem eru eitthvað drusluleg. Monsteruna fékk ég frá mömmu til að reyna að bjarga henni en þetta er sennilega bara ekki gott eintak. Kólusarnir eru náttúrulega bölvað illgresi og margoft búnir að spretta úr sér og vera klipptir niður. Þeir láta fljótt á sjá ef maður hugsar ekki um þá.

Annars er bara allt ljómandi gott að frétta og dagurinn hefur verið annasamur. Þrif (bæði húsnæði og hjól), eldamennska, skipulag og svo er ég byrjaður að taka okkur til fyrir ferð í Mývatnssveit á morgun. Við Harpa fórum út að hjóla í morgun og erum búin að ná að hjóla 130 km. á síðustu 3 dögum. Erfið sprettæfing á inniriðlinum í fyrramálið og svo langur túr í Mývó á Páskadag.