Undantekningin sem sannar regluna- not!

Fór í Salatsjoppuna í gær.

 

Einhvern veginn reiknar maður alltaf með því að maður verði undantekningin sem sannar regluna. Maður er búinn að heyra af öllu þessu fólki sem er þreklaust og lélegt lengi eftir þetta covid, en innst inni reiknaði ég með því að sleppa sjálfur við þetta. 

Í morgun var mér illt í hálsinum, með hor og hósta. Það fór nú að lagast þegar leið á daginn og ég var á rúmlega fullum afköstum í vinnunni og hausinn eins góður og hann verður. Ég kom heim rétt fyrir kl. 18 og tók klukkutíma æfingu á 150 W og passaði að hafa púlsinn undir 120 fyrir það mesta. Síðan skellti ég mér í bað og nú er ég frekar þreyttur.

Þetta er eiginlega eins og eftir æfinguna í gær, smá ónot í maga, orkulaus og hreinlega get ekki hugsað mér neitt annað en bara að leggjast fyrir og góna á eitthvað. Ég er með smá bakþanka yfir að vera byrjaður að æfa en reyni að telja mér trú um að þetta sé svo lítið effort að það skipti ekki máli. Í staðinn reyni ég að halda mig inni þess á milli og vera með tærnar upp í loftið.

Ég ætla að reyna að ná 2 æfingum í viðbót fyrir mánudaginn en ég er stórlega farinn að efast um að ég taki rúmlega 3 klst. á sunnudaginn eins og staðan er.

Ég er búinn að laga til í mataræðinu síðustu daga, ét minna og bara eitthvað hollt. Í gær át ég salat í hádeginu og létt snarl í kvöldmatinn. Í dag fór ég og keypti mér eitt gróft rúnstykki með osti og grænmeti og gríska jógúrt. Síðan fór ég í Nettó áðan og keypti 2 skammta af frosnu Chili sin carne þar sem ég nenni bara ómögulega að elda.

En, sjáum til hvernig maður verður á morgun.