Post race chronicle

Verðlaun úr Orminum og merkið mitt úr Mývatnshringnum.

Þrátt fyrir að hafa aldrei verið neinn afburðar íþróttamaður, þá hef ég nú samt fengið verðlaunapeninga fyrir eitt og annað í gegnum tíðina. Má þar nefna, fótbolta, golf, leirdúfuskytterí og hlaup. Þeir voru lengi vel geymdir í einhverjum kassa með gömlum klámblöðum sem ég fékk í fermingargjöf og einhverju dóti, en týndust svo þegar við Guðrún fluttum frá Króknum. Peningurinn á myndinni er reyndar ekki fyrir verðlaunasæti, en ég hef samt aldrei á ævinni verið ánægðari með nokkur verðlaun.

Ég keppti í Tour de Ormurinn í gær á Egilsstöðum og kom sjálfum mér þar verulega á óvart og kom inn jafn í 4/5. sæti með strák sem heitir Benni. Fyrir keppnina var ég búinn að engjast um í stressi hvernig ég myndi leggja þetta upp og var planið að reyna að finna einhverja svipað sterka hjólara og hanga í þeim. Hörður félagi minn sem fór með mér hvatti mig hinsvegar til að reyna bara að koma mér fremst og hanga þar eins lengi og ég gæti.

Í startinu kom ég mér bara nokkuð framarlega og var meðal 10-15 fremstu þar til var komið að fyrstu brekkunni í Fellabænum. Þar stakk ég einhverja af og endaði í 7 manna hópi- en af þeim voru reyndar 2 að fara í 103 km. Ég var fljótlega farinn að átta mig á því að ég gæti nú kannski hangið eitthvað í þessum gaurum. Eftir ca. 13 km kom svo 3,5 km malarkafli með brekkum og þar stungu 4 af. Þegar ég kom út af malarkaflanum ákvað ég að taka sénsinn á að ná þeim og það tókst á fyrsta kílómetranum. Þegar ég kom í hópinn voru þeir búnir að hægja tempóið en 3 af þeim fóru strax að gefa í og skildu sig frá okkur.

Fyrri helmingurinn af hringnum var brútal og við hjóluðum eins og andskotinn. Frá Fellabæ að brúnni yfir fljótið hélt ég 34,8 km/klst- og er það fjórði hraðasti tími sem þessi leggur hefur verið hjólaður á Strava- sem segir eitthvað um keyrsluna þarna til að byrja með. Ég var að fá krampa í kálfana og farinn að búa mig undir að gefa eftir. Þegar við komum að Fljótsdalsbrúnni beygðum við Benni yfir en hinir 2 gaurarnir sem voru að fara 103 km héldu áfram. Benni er sterkari hjólari en ég en þennan dag var hann alveg búinn á því. Við vissum að enginn var að fara að ná okkur og sömdum um að hjóla restina í sameiningu og hjálpast að.

Síðustu 30 km tókum við á frekar rólegu tempói og mér fannst eiginlega hálfgerð synd að við værum ekki að keyra meira á þetta, þó svo við gætum aldrei náð þeim sem voru fyrstir (Herði, Hjalta og Stebba). Þegar nálgaðist markið sömdum við svo um það að rúlla í sameiningu yfir línuna eins og sannir heiðursmenn. Við hjóluðum þessa 68 km á 02:04 klst og vorum nálægt gamla brautarmetinu, sem fyrstu menn bættu reyndar um 5 mínútur.

Þó það hafi vantað marga sterka hjólara frá Akureyri þá sá ég að ég á ekkert svo langt í land með að geta strítt þeim aðeins. Ég hef aldrei æft eftir prógrammi og ég hjóla ekki á trainer á veturnar. Ég er reyndar búinn að hjóla mikið í sumar en byrjaði bara í maí. Ég sá líka hvað það hefur skilað miklum árangri að vera duglegur að hjóla brekkur og þar eru sóknarfærin mín ef ég fer að keppa eitthvað meira. Svo náttúrulega á ég ekki bíl og hjóla allra minna ferða, það hlýtur að telja. Að lokum, ég mætti sennilega oftar hafa aðeins meiri trú á sjálfum mér og kýla bara á hlutina. 

Eini gallinn við þetta er að nú langar mig rosalega til að kaupa mér trainer og æfa fyrir alvöru fyrir næsta sumar- eitthvað sem ég ætlaði aldrei að gera. Aldrei að segja aldrei.