Er ekkert hægt að gera annað en að væla?

 Ég sé að síðasti póstur frá mér var vælupóstur og kannski ágætt að setja punkt aftan við það. Ég girti mig í brók eftir það og kom hlutunum á hreyfingu, bæði í vinnunni og persónulega lífinu. Ég gerði lista yfir nokkur verkefni til að klára og um leið og það fór að ganga á listann fór maður að hressast.

En ég get líka alveg vælt meira því kjafturinn á mér hefur verið alveg ómögulegur og ég var að drepast um helgina. Ég get ekki sofið nema að moka í mig verkjalyfjum og þarf að hafa hátt undir hausnum á mér. Í morgun fór ég og lét taka einhverjar sneiðmyndir af tönnunum í hægri kjálkanum og nú bíð ég bara eftir að tannlæknirinn hringi. Þessi bið og óvissa er alveg að fara með mig og maður þarf endalaust að vera að hringja og minna á sig, annars gleymist maður bara. Þetta er það slæmt að ég er á mörkunum að geta unnið eins og staðan er. Það er ekki einu sinni notalegt að liggja fyrir og horfa á Netflix. Þetta sökkar.

En að skemmtilegra hjali. Ég og Þolli vorum í sambandi í síðustu viku og hann vill endilega skoða að koma með mér í hálendisferðina næsta sumar. Þetta hleypti lífi í mann og gott að hafa eitthvað til að hlakka til. Ég er að dusta rykið af listanum yfir útbúnaðinn og ætla að reyna að skera hann niður og gera þetta þannig úr garði að maður fari ekki á hausinn.

Annað í fréttum; setti nagladekkin undir fjallhjólið en á eftir að skella mér hjólatúr til að prufa. Sýnist jafnvel vera snjór í kortunum þannig það er fínt. Grindin aftan á það er í pósti og maður fer því að verða tilbúinn fyrir veturinn. Ætlaði að panta mér stýristösku en þori ekki að gera það fyrr en ég hef séð út hvað tannlæknakostnaðurinn verður.

Fram að tannpínu var ég búinn að vera duglegur að gera æfingar heima en núna bara get ég það ekki. Ég er með svo mikinn hausverk að ég nenni ekki að skrifa meira. Lifið heil.