Skíðahótelið

Stundum þegar ég nenni ekki að vera lengi úti að hjóla þá hjóla ég upp í Hlíðarfjall. Þannig er hægt að ná brútal æfingu á stuttum tíma. Hingað til hef ég nú látið nægja að fara einu sinni upp en í dag ákvað ég að fara aðra ferð strax á eftir. Mig minnti að hækkunin væri 600 metrar en það var greinilega misminni. Heildar hækkun á æfingunni í dag var 850 metrar. Ég er með smá þreytu í mjóbakinu eftir þetta en lappirnar eru í fínu standi.

Ég var aðeins að bera þetta saman við hæstu leiðirnar í Tour de France og ef mér skjátlast ekki þá gæti ég þurft að fara 6 sinnum upp til að jafna það. Og það væri að sjálfsögðu ekki jafn erfitt þar sem ég fengi hvíld á niðurleiðinni. En ég er nú svo skrítinn að mér finnst gaman að hjóla upp brekkur. Hversu ruglaður er hægt að vera?

Annars er ekki margt að frétta. Bestu fréttir vikunnar eru samt þær að nágrannarnir á efri hæðinni eru að flytja út um helgina. Ég þarf að vera annsi óheppinn til að fá verri nágránna.  En þetta er víst hluti af því að kaupa íbúð í blokk, það er aldrei hægt að tryggja það að maður sé með góða granna. En ef við verðum heppin með nýju nágrannana þá er bara sómafólk sem fyllir þessar 7 íbúðir sem eru í stigaganginum.