Tómur að innan

Ég hef áður lýst því hvernig tómleikinn getur sullast yfir mig þegar börnin eru ekki hjá mér. Yfirleitt er þetta nú bara fyrsta kvöldið og skánar svo jafnt og þétt. Þessi vika hefur reyndar verið undantekning og ég er búinn að vera hálf ómögulegur þegar ég kem heim úr vinnunni. Tilfinningin er í rauninni eins og ég sé galtómur að innan. Engin gleði, ekkert að hlakka til og allt hálf tilgangslaust. Ég veit þetta hljómar ekki vel en ég díla ágætlega við þetta.

Gærdagurinn var óvenju slæmur og mér leið eiginlega bara bölvanlega. Ég settist út á svalir í sólina og reyndi eitthvað að ná áttum. Starði upp í fjall og saknaði barnanna, að vera ekki í sambandi og hluti af fjölskyldu. Að lokum fór ég inn og fletti upp einhverjum greinum sem tengdust "emptiness" og "existential crisis". Las mig í gegnum haug af drasli. Þetta var allt eitthvað sem ég hafði lesið áður en ágætis áminning. Það helsta sem ég tók út úr þessu var að loka ekki á þessar tilfinningar heldur skoða þær og vera ekki að dæma sjálfan sig fyrir að líða svona.

Að lokum lagðist ég út af í sófanum, ýtti skyggnishúfunni niður og lagði aftur augun. Ég velti fyrir mér hvernig mér liði og hafði það hugfast að fyrir því var engin rökrétt ástæða. Að lokum endaði ég í einhverju hugleiðsluferli og fór að einbeita mér að önduninni og einstökum líkamspörtum, aðalega höndunum. Ég er ekki frá því að ég hafi dottað aðeins. Ég veit ekki hversu lengi ég lá þarna, það var þó ekki lengi, en allt í einu glaðvaknaði ég, spratt á fætur og fór að græja mig fyrir hjólaferðina. Ég var kominn í fínan gír og leið bara ágætlega. 

Ég hef enga skýringu á þessu en ég er ánægður að hafa upplifað þetta og ef ég dett í svona vanlíðan aftur get ég prufað að leggjast bara aðeins út af og hugleiða. En þetta leiddi líka hugann að því hversu mikið bágt fólk á sem glímir við alvarlegan kvíða og þunglyndi. Ég get ekki ímyndað mér hvernig er að vera kannski með allt sitt á hreinu og við góða líkamlega heilsu, en sitja einhversstaðar og líða stanslaust drullu illa. Ég hef mikla samúð með því fólki.