Magamál

Það er að verða mjög vel vísindalega staðfest að dýr sem fá óheftan aðgang að fæðu lifa skemur en dýrum sem er skammtaður matur. Þetta á bæði við um tíðni og skammtastærðir. Þegar maður les sig til um þetta meikar þetta allt frekar mikinn sens. Eitt sem maður getur gert er það sem kallað er "restrictive feeding". Fólk ruglast oft á þessu og kallar þetta föstu. Eins og ég hef oft komið inn á hér á blogginu þá fylgi ég því sem gjarnan er kallað 16:8- það er restrictive feeding (borða bara innan 8 tíma glugga). Mér dettur ekkert gott orð í hug yfir þetta á íslensku.

En annað sem er væntanlega mikilvægt er líka að reyna að takmarka skammtastærðina. Það er eitthvað sem ég á alveg hrikalega erfitt með. Nú ligg ég hér í sófanum alveg görsamlega afvelta eftir kvöldmatinn. Þetta byrjaði ágætlega; ég borðaði 2 grófar brauðsneiðar með spældum eggjum, lifrakæfum og súrsuðu grænmeti. Mér leið vel eftir það en svo bætti ég á mig jarðaberjasúrmjólk með múslí og cheerios. Nú er að vella út úr eyrunum á mér og ég get varla staðið upp. Ef ég hefði beðið í 5 - 10 mínútur hefði ég sjálfsagt ekki látið freistast.

Jæja ég man þetta næst.... eða ekki