Persónutöfrar

Gene House

Þegar ég hugsa um orðið persónutöfrar dettur mér alltaf fyrst einn maður í hug; Gene House. Þessi vinur minn, sem er því miður fallinn frá, hafði alveg ótrúleg áhrif á mig á þeim stutta tíma sem við þekktumst. Og ég reikna með því að þannig hafi verið með fleiri farið, sem voru svo heppin að fá að að hitta hann á þeim 74 árum sem hann lifði.

Maðurinn var með svo mikla persónutöfra að fólk hálfpartinn varð dáleitt af því að vera í kringum hann. Hann gekk inn í herbergi og andrúmsloftið breyttist. Þegar hann byrjaði að tala sogaðist öll athygli að honum og tíminn stóð í stað. Samt kunni hann líka að hlusta, sýna áhuga og hann var mjög hlýr. Geislandi af sjálfstrausti með góðan húmor. He got the whole package, enda náði hann langt.

Mér datt hann einmitt í hug núna í morgun þegar ég rakst á skemmtilega grein í The New York Times sem fjallar um persónutöfra, og hvernig þeir eru í raun lærð hegðun, sem hægt er að þjálfa upp eins og að ganga eða að æfa orðaforðann sinn. Í greininni er t.d. farið yfir það sem eru taldar vera 3 meginstoðir persónutöfra:

"The first pillar, presence, involves residing in the moment. When you find your attention slipping while speaking to someone, refocus by centering yourself. Pay attention to the sounds in the environment, your breath and the subtle sensations in your body — the tingles that start in your toes and radiate throughout your frame.

Power, the second pillar, involves breaking down self-imposed barriers rather than achieving higher status. It’s about lifting the stigma that comes with the success you’ve already earned. Impostor syndrome, as it’s known, is the prevalent fear that you’re not worthy of the position you’re in. The higher up the ladder you climb, the more prevalent the feeling becomes.

The key to this pillar is to remove self-doubt, assuring yourself that you belong and that your skills and passions are valuable and interesting to others. It’s easier said than done.

The third pillar, warmth, is a little harder to fake. This one requires you to radiate a certain kind of vibe that signals kindness and acceptance. It’s the sort of feeling you might get from a close relative or a dear friend. It’s tricky, considering those who excel here are people who invoke this feeling in others, even when they’ve just met."

Þetta er að ég held allt gott og gilt. Eitthvað sem er gott að hafa í huga ef maður vill bæta samskipti sín við fólk, ná lengra (ekkert markmið í sjálfum sér), líða betur og ekki skemmir þetta fyrir ef maður er á stefnumótarmarkaðnum.

Greinin heldur áfram og tekur nokkur dæmi af fólki sem hefur ólíka persónutöfra; Bill Gates, Elon Musk og Emilia Clark. Ég ætla ekki að fara neitt dýpra í þetta hérna en finnst við hæfi á að enda þetta á lokorðum greinarinnar:

"Fljótlegasta leiðin til að verða viðkunnalegri er að fara út og æfa sig í að vera viðkunnalegri. Þetta byrjar heima, með því að vinna á sjálfsefanum og með því að einbeita sér að því að verða þátttkandi í samræðum og samskiptum við annað fólk.

Þaðan í frá krefst þetta lítils annars en að segja já við fleiri boðum um að koma í samkvæmi, fara á námskeið í að koma fram, og leita fleiri tækifæra til að sýna styrkleika þína á sama tíma og þú jafnar út veikleikana. Öll samskipti eru tækifæri til að æfa sig, til að stúdera og taka í notkun nýjar aðferðir.

Eins og alltaf þegar við lærum eitthvað nýtt, þá mun það stundum ganga vel, en oft ill, sérstaklega í byrjun. En ef þú hugsar um persónutöfra eins og hæfnistré, þá er hver tilraun aðeins ein af ógnarmörgum aðferum sem hægt er nota til að klifra upp."

Þetta eru lokaorð sem ég ætla að hafa í huga á næstunni og stefni að því að bæta mig í mannlegum samskiptum. Dale Carnegie var kannski ekki svo vitlaust eftir allt?