Ótrúlegur árangur

Nú er ég búinn að hugleiða nánast á hverju kvöldi í meira en 2 vikur (sennilega 3) og ég verð að segja að árangurinn er að koma mér á óvart. Þetta er í fyrsta skipti sem ég held út svona lengi og það gerir sennilega gæfumuninn. Mér fannst þetta alltaf hafa jákvæð áhrif en hélt samt aldrei út. Það er væntanlega eins með þetta eins og flest annað, þetta krefst úthalds og þolinmæði. En hver er svo útkoman?

Það er svolítið erfitt fyrir mig að útskýra það í stuttu máli, en til að fyrirbyggja allan misskilning, þá er ég ekki að upplifa neitt Nirvana. Ég er fyrst og fremst að öðlast meiri þolinmæði og andlegt jafnvægi sem lýsir sér m.a. í því að ég læt slæmar hugsanir síður ná tökum á mér. Ég get lent í erfiðum samskiptum án þess að vera að velta mér upp úr því lengi á eftir. Hendi því bara út um gluggann og lít ekki í baksýnisspegilinn. Að lokum, þá finnst mér ég hafa öðlast meiri þolinmæði gagnvart fólki sem hefur ólíkar skoðanir en ég sjálfur. Meiri hluttekning og betra að vera í kringum fólk. Það er ekki lítið!

En hvernig hefur hugleiðslan sjálf gengið fyrir sig?

Ég hef nú bara sest á endann á rúminu mínu með beint bak og hendur á lærum. Lófar vísa upp. Ég loka augunum og reyni að losa mig við allar hugsanir og einbeita mér frekar að líkamlegum tilfinningum. Hvernig þunginn hvílir á rúminu, hvernig fæturnir þrýsta í gólfið og hvernig vöðvarnir í bakinu þurfa að vinna til að halda mér beinum. Reyni að finna fyrir höndunum. Einbeiti mér að andardrættinum, hvernig kassinn þenst út, pásunni þegar lungur eru full af lofti og þegar ég blæs frá mér aftur. Hlusta á hvernig hljóðin í herberginu berast til mín, hækka og lækka og hverfa síðan, t.d. bílar að keyra framhjá. Ef hugsanir skjóta upp kollinum, t.d. eitthvað sem ég þarf að gera í vinnunni daginn eftir, þá læt ég bara hugsunina koma og svo líða í burtu. Ég hef alltaf setið í 8 mínútur en er búinn að lengja það upp í 9.

Oft finnst mér eins og hugleiðslan sé að mistakast vegna þess að ég sé að hugsa allt of mikið. En inn á milli næ ég samt alltaf einhverjum mómentum þar sem ég er bara eiginlega alveg blanco- og það virðist vera nóg, jafnvel þó þetta séu bara einhverjar sekúndur í senn. Svo er líka alltaf gott að losna við hugsanirnar með því því að einbeita sér aftur að einhverju líkamlegu, t.d. andardrættinum.

Fyrir marga er mjög krefjandi að gera þetta í algerri þögn og því getur verið gott að nota app eins og Headspace (sem ég notaði eiginlega ekki neitt) eða hlusta á svona guided meditation eins og ég klístra hér inn í póstinn. Sam Harris er með mikið af góðu stöffi á youtube um vitundina, sjálfið og hugleiðslu.

Gott í bili