Síðasta hjólaferð sumarsins

Ég fór í frábæra hjólaferð með Brynleifi nú um helgina. Ég þyrfti eiginlega að skrifa ferðasöguna en ég er ekki einu sinni búinn að klára ferðasöguna frá Svíþjóð, enda þau skrif að verða miklu ítarlegri en ég ætlaði í upphafi.

Það má segja að þessi hjólaferð með stráknum hafi markað endalokin á sumrinu hjá manni. Nú á ég ekkert frí eftir, það er farið dimma, kalt úti og manni finnst hálf haustlegt. Ef einhverjum finnst ég hljóma eitthvað þungur, þá er það vegna þess að ég er það.

Mér hefur alltaf fundist haustið hálf glataður tími og þá get ég alveg tekið smá andlega dýfu. Svo lagast það bara aftur þegar líður á veturinn- eins furðulega og það nú hljómar.

Annars var ég að tala við Þorvald og við upplifðum báðir depurð eftir að hjólaferðinni lauk. Þetta var mun verra heldur en eftir hefðbundið sumarfrí. Sennilega er það vegna þess að í hjólaferð ríkir svo mikil naumhyggja og maður nær að kúpla sig svo gjörsamlega út að það verður erfiðara að koma til baka í raunveruleikann.

Í hjólaferðinni í Svíþjóð vorum við félagarnir að grínast með það að það væri svo gott að vera í hjólaferð því þá hefði maður ekki tíma til að vera með tilvistarangist. Þó það hafi verið kaldhæðnistónn í þessu hjá okkur, þá er nokkuð mikið til í þessu.

Ég hef í fúlustu alvöru verið að hugsað um að slíta mig frá öllum samfélagsmiðlum til þess að athuga hvort það sé uppsprettan af þessari tilfinningu sem er blanda af einhverju eirðarleysi og tilgangsleysi. Ég veit ég hef oft sagt þetta áður en sjaldan gert neitt í þessu.

Þegar ég hef ekkert sérstakt fyrir stafni veit ég oft ekki alveg hvað ég að mér að gera. Þá sest ég upp í sófa og fer að vafra í símanum og horfa sjónvarpið. Fletti á milli FB, Instagram, Strava, Snapchat og fréttamiðla. Þessu fylgir yfirleitt eitthvað samviskubit og mér líður illa yfir þessu.

Nú veit ég ekki hvort það myndi breyta neinu að stara bara út í loftið eða lesa, en það er kannski alveg þess virði að prufa það. Stundum líður mér eins og ég sé að drukkna í upplýsingum á sama tíma og mér finnst það sem ég sé á netinu verða ómerkilegra og ómerkilegra. Einbeitingin verður minni og minni og mér finnst ekkert af þessu skipta neinu máli.

Jæja núna ætla ég að hætta þessu væli og fara að gera eitthvað af vita. Kíkja á FB og fá mér kaffi;) Kannski fæ ég einhvern botn í þetta þegar ég verð stór.