Ferðasagan

Inngangur

Ef þú ert að lesa þetta þá vil ég bara láta vita að ég birti söguna í jafnóðum og ég skrifa. Færslan gæti því tekið nokkra daga.

Dagur 1 (ferðadagur)
08.07.2019

Klassíker á Leifsstöð; serrano samloka og kaffi.

Átti flug frá Keflavík rétt um kl. 11.00 og þurfti því ekki að stressa mig mikið. Var á bílaleigubíl frá Avis og starfsfólkið á leigunni skutlaði mér upp að dyrum svo ég þyrfti ekki að burðast með pappakassana. Check in og security gengu eldsnöggt fyrir sig og ég þurfti að dunda mér í 3 klukkutíma á vellinum fyrir flug. Mér finnst það reyndar bara fínt. Ekkert annað merkilegt þennan daginn nema ferðalag með lestinni yfir Eyrasundsbrúnna er á gráu svæði (annað en þau sögðu í miðasölunni). Lestarvörður gerði athugasemdir og sagði mér að þetta væri allt of stórt fyrir lestina en leyfði mér þó að fljóta með þar sem ég var búinn að drösla þessu um borð. Maður þarf því greinilega að skoða þetta vel áður en maður ferðast með hjól í lestir í framtíðinni.

Þegar til Lundar var komið tók ég taxa frá lestarstöðinni heim til pabba og Hafrúnar og borgaði 2000 kr. aukalega fyrir að fá að fara með hjólið. Leigubíllinn kostaði því 5000 krónur. Eftir að hafa komið dótinu inn settist ég svo út í garð og naut síðdegissólarinnar, drakk kaffi og hafði það náðugt. Fór svo í bæinn, náði mér í salad, fór í pottinn. Naut lífsins í botn.

Dagur 2 (innkaupadagur)
09.07.2019

Stund milli stríða.

Tók daginn í að versla og það var í rauninni engin vanþörf á því. Vantaði eitt og annað; hjólabuxur og boli, jakka og dýnu, svo eitthvað sé nefnt. Pabbi benti mér á íþróttavöru outled rétt fyrir utan Lund og þar datt ég í lukkupottinn. Þar er hægt að fá allt þetta stöff á svona 5x betra verði en hér á landi. Síðan var að fara í matarbúð og kaupa eitthvað orkuríkt og djúsí fyrir ferðina.

Þegar öllu þessu var lokið var svo komið að því að setja saman hjólið. Það kom mér skemmtilega á óvart að það virðist ekki hafa orðið fyrir neinu hnjaski flutningunum. Það gekk vel að setja það saman og ekkert útlit fyrir að neinar sérstakar tafir þyrftu að verða á ferðum mínum úr þessu. Það var reyndar einn höfuðverkur eftir og það var að skipuleggja dótið í töskurnar. Ég var að vandræðast með þetta í smá tíma og það fór reyndar þannig að lokum að ég pakkaði hluta af fötunum og sendi á undan mér til Västerås. Þegar ég hafði tekið það dót frá skipulagði ég töskurnar svona (þær eru 5):

1. Stýristaskan: Sími, vegabréf, hleðslusnúrur og tengi, peningaveski, framljós, hátalari, headphone og hleðslubanki
2. Framtaska 1: Allt eldunardótið + gas og vatnsgeymir
3. Framtaska 2: Bara matur
4. Afturtaska 1: Föt, hjólalás, sandalar og snyrtiveski
5. Afturtaska 2: Útilegubúnaður, viðgerðardót, skissudót og bók

Dagur 3 - Lundur - Ängelholm (96 km)
10.07.2019

Rauðka tilbúin til langferðar.

Kjarnorkuverið í Barsebäck

Þá var komið að því að leggja í hann og ekki var veðrið til að skemma fyrir. Það var reyndar smá strekkingur á móti en ég það truflaði mig ekki mikið. Byrjunin á leiðinni lá í gegnum fallega akra sem ég hef reyndar áður hjólað með pabba. Eftir að hafa hjólað í gegnum Barsebäck færði maður sig nær sjónum og þar þræddi ég hjólastíga og litla sveitavegi alla leiðina til Karlskrona. Þar stoppaði ég og fékk mér pylsu og teygði aðeins úr mér. Ég hef ekki komið til Karlskrona svo ég muni og var eitthvað að spá í að kíkja á miðbæinn en ákvað svo bara að drífa mig bara af stað aftur. 

Fyrsti dagurinn hafði upp á margt að bjóða; akrar og strandfílingur á víxl.

Áfram hélt ég og þurfti að hjóla í svolítinn tíma þar til ég var kominn alveg niður að sjó. Gular strendur og ferskt sjávarloftið var hressandi og nú fékk maður allt annan fíling. Strandfíling; seglbretti, bátar og argandi máfar. Ég fikraði mig eftir ströndinni í rólegheitunum en var farið að langa alveg djöfulega í kaffi. Ég ætlaði að ræsa prímusinn við einhvern tóman veitingastað en nennti því svo ekki. Þess í stað fann ég yndælis kaffihús rétt hjá Rydebäck og settist þar bakatil í steikjandi sól og logn. Þar sem ég var svolítið aulalegur í hjólafötum og sveittur hélt ég kannski að ég fengi hornauga frá starfsfólkinu, en það var nú öðru nær. Þjónustan var frábær og ég fékk meira að segja kexkökur með kaffinu og búkonulega ábót í þokkabót. Þetta var frábær stund og þó það hefði vissulega verið gaman að deila henni með góðum vini, þá var ég samt ekki einmanna.

Kaffi í Rydebäck.

Eftir kaffið hélt leiðin áfram með ströndinni allt til Helsingborgar. Umhverfið var áfram fallegt og strandmenningin allsráðandi. Ég var nú ekkert sérstaklega spenntur fyrir Helsingborg enda heyrt því fleygt að það sé hálfgert krimmapleis. Kannski eru það bara fordómar. Ég sé það reyndar núna á Google að miðbærinn í Helsingborg virðist vera annsi hreint fallegur en hjólaappið sem ég var að nota leiddi mig ekki þar í gegn. Þess í stað stoppaði ég á frekar skuggalegum stað og át samloku með hnetusmjöri og sultu og vanillubollur. Tróð svo aftur í töskurnar og hélt sem leið liggur út úr bænum.

Snyrtilegar nýbyggingar í útjaðri Helsingborgar.

Það var svolítill "þennsluþefur" á fyrstu dagleiðinni, einkum í kringum Helsingborg.

Eftir að komið var út úr Helsinborg aftur lá leiðin inn til landsins og ég reyndar man ekkert sérstaklega vel hvað fyrir augu bar. Minnir að það hafi nú að mestu verið akrar og landbúnaðarland. Ég man þó að ég furðaði mig á því hversu víða voru hjólastígar, svo langt frá þéttbýli.

Það var alltaf gaman að sjá skyltin þegar maður var kominn á leiðarenda.

Hjólastígur "in the middle of nowhere".

Ég var nú eitthvað farinn að lýjast þegar ég renndi loks inn í miðbæinn í Ängelholm en það var s.s. ekkert alvarlegt. Skoðaði mig aðeins um áður en ég hélt svo á tjaldsvæðin sem er ca. 3-4 km. frá miðbænum, rétt við ströndina. Þar lét ég okra á mér og borgaði rúmlega 4000 krónur fyrir tjaldsvæði en mikið djöfull var gott að komast í heita sturtu og éta. Ég át eitthvað kebabtallrick sem var hrikalega djúsí en hafði afleiðingar (meira síðar). Þarna hitti ég nokkuð mikið af hjólaferðalöngum en af tjaldsvæðagestum virtust langt um flestir vera á langtímastæðum fyrir tjaldvagna og fellihýsi. Tjaldstæðamenningin í Svíþjóð er svolítið furðuleg.

Heimilið mitt fyrsta kvöldið.

Hugsanlegur sökudólgur?

Samantekt dagsins: Falleg, skemmtileg og fjölbreytt leið sem var mikið á hjólastígum. og umferð ekki til vandræða. Þjónusta góð og aldrei langt í búðir, sjoppur eða kaffihús.

Dagur 4 - Ängelholm - Femsjö (124,5 km.)
11.07.2019

Ofnæmi vegna gróðurs eða kebabs?

Ég vaknaði um kl. 08.00 þennan morgun og var reyndar ekkert í sérstöku standi. Hjólaferðalög eru ekki bara rómantík greinilega. Ég var búinn að glíma við kvef í aðdraganda ferðarinnar og var með rosalegt nefrennsli. Ég var farinn að halda að þetta gæti tengst gróðurofnæmi og pabbi ráðlagði mér að fara að taka ofnæmistöflur. Kvöldið áður át ég reyndar brimsaltan kebabrétt og ég hafði aðeins á tilfinningunni að þetta gæti tengst því eitthvað en ég kem aftur að því seinna.

Morgunkaffið var gott eins og yfirleitt.

Svona var útsýnið úr cockpit. Neðst má sjá festingu fyrir símann og svo hengdi ég gjarnan hátalarann á töskuna líka.

Víða voru samgöngur fyrir hjólreiðafólk með besta móti. Hér er ein algeng útfærsla á hjólastíg.

Ég var smá tíma að ganga frá öllu dótinu mínu þennan fyrsta morgunn, enda ekki alveg orðinn vanur að búa í töskum og tjaldi. En ef það var ekki nóg að ég liti út eins og fílamaðurinn í hjólabuxum þá komst ég líka að því að kaffitrektin sem ég hafði tekið með mér passaði ekki á kaffibrúsann. Ég henti henni því í ruslið og keypti mér kaffi, sem var sem betur fer mjög gott. Síðan úðaði ég í mig hnetusmjöri, settist á fákinn og sló í.

Hallandsåsen í fjarska.

Nú lá leiðin aftur aðeins inn til landsins og nú þveraði ég skaga sem ég veit ekki hvað heitir, en á honum er sveitafélagið Västra Karup. Ég hef áður komið á þennan skaga, m.a. gist þar í sumarbústað með Guðrúnu og eldri strákunum þegar við heimsóttum Þolla og Lísu. Svæðið er ægifagurt og manni finnst maður stundum vera kominn til suður Evrópu. En nú hafði ég s.s. ekki tíma til að þræða mig eftir skaganum og varð að láta mér nægja að krossa yfir Hallandsåsen.

Jarðaberjasölumaður við þjóðveginn.

Þegar ég var kominn yfir ásinn fór ég að svipast um eftir búsáhaldavöruverslunum þar sem ég gæti hugsanlega fundið kaffitrekt. Fór á einhvern markað með allskyns dót en hafði ekki erindi sem erfiði. Konan sem var að afgreiða sagði mér að það væri reyndar búð á leiðinni inn í Båstad sem hefði þetta hugsanlega til sölu. Miðað við leiðina sem ég var að fara vissi ég að það væri 15-20 km. viðbót að fara til Båstad, en þar sem bærinn er mjög fallegur ákvað ég að láta slag standa. Þegar þangað var komið hjólaði ég á milli staða í leit að trekt en fann ekkert. Stoppaði loks á pizzastað og át frábæra pizzu áður en ég lét mig svo hverfa. Bærinn var troðinn af fólki enda stórt tennismót í gangi.

Dæmigerð gata í Båstad. Ströndin liggur rétt fyrir neðan.

Nú var ekkert annað að gera en að halda til baka á slóðina. Leiðin lá með ströndinni hálfa leið til Halmstad en þar tók hún að beygja inn til landsins. Ég ákvað að bíða með að versla og taka vatn og var bjartsýnn á að rekast á búsáhaldavöruverslun og aðra þjónustu einhversstaðar á leiðinni Þar hafði ég kolrangt fyrir mér.

Það var ævintýri líkast að hjóla í steikjandi hita í gegnum heiðgula akra sem bærðust um í hafgolunni.

Þessi staður fannst mér mjög sænskur. Þarna er eflaust gott að éta kjötbollur með lingonsultu.

Eftir að maður beygði inn í landið fór maður að sjá meira svenskan klassiker.

Þegar ég átti 18 km. eftir til Halmstad fór ég að beygja inn til landsins eins og ég hafði gert ráð fyrir. Nú fór allt að verða kunnulegra og minna meira á Smálöndin. Skógurinn fór að þéttast en sjaldan var nú samt mjög langt milli húsa og sveitabæja. Allar byggingar sem maður sá óttu það sameiginlegt að vera framúrskarandi fallegar og snyrtilegar. Veðrið hélt líka áfram að vera alveg frábært og ég var bara í góðu stuði og kveikti á mússík til að gefa mér auka búst í hnakknum. Ég skellti nýju Hjálmaplötunni á fóninn og fannst hún smellpassa við þetta allt saman.

Eftir því sem á leið fór mig að langa til þess að fara að komast í sjoppu eða búð, en það var ekkert um svoleiðis munað. Ég sé það reyndar á korti núna þar sem ég sit hér í sófanum að ég hef sennilega farið skammt frá verslun þegar ég hjólaði hjólastíg sem lá í gegnum bæinn Simlångsdalen., En á þessum tímapunkti var ég orðinn svolítið órólegur um hvort ég næði á tjaldsvæði í Femsjö og var ekki tilbúinn í að taka einhverja fleiri aukakróka. Ég stoppaði þó einhverstaðar, rölti aðeins frá veginum og fékk mér vel að éta. Þar kláraði ég vatnið eiginlega alveg og ljóst að ég gæti þurft að banka einhverstaðar upp á ef ég færi ekki að hitta á búð.

Kominn á áfangastað (hélt ég).

Dæmigert hús á þessum slóðum.

Fákurinn bíður eftir vatni.

Eftir matarpásuna setti ég undir mig hausinn og mig minnir að ég hafi nú eiginlega bara hjólað í einum rykk til Femsjö. En þegar þangað var komið áttaði ég mig á því- ég segi nú ekki til mikillar skelfingar, en samt- að þar var ekkert að finna nema nokkur íbúðarhús og kirkju. Engin þjónusta, ekkert tjaldsvæði, ekki neitt. Ég sá einhverja krakka að leik úti í garði og bað þá um að fylla á vatnsbrúsana og reyndist það auðsótt mál. Nú fer ég að skoða betur á kortinu og átta mig þá á því að það eru allavega 15 km. eftir í næsta tjaldsvæði. Ég var farinn að velta því fyrir mér að tjalda bara í skóginum en mig langaði að komast í sturtu og rafmagn svo ég hélt áfram.

Mér fannst þetta eins og Hilton.

Kvöldmaturinn var eldsterkur Porke Loin réttur sem var snilld.

Langir skuggar.

Leiðin á tjaldsvæðið gekk vel, veðrið var ennþá gott og lífið hefði nú bara eiginlega ekki getað verið betra þrátt fyrir smá þreytu. Þó ég hefði verið til í að éta á veitingastað þá átti ég nóg að bíta og brenna, brauð, hnetusmjör, súkkulaði, epli og þurrmat, svo eitthvað sé nefnt.

Ég hefði ekki getað verið ánægðari með tjaldsvæðið sem ég lenti á. Þar var lítið um fólk, nokkur tjöld og fellihýsi kúrðu í skuggum risavaxinna trjáa í kvöldsólinni og þar var mjög friðsælt. Ég kom svo seint að ég þurfti að hringja í einhvern gaur sem kom um hæl og setti mig inn í málin. Ég bryddaði upp á sparisænskunni og allt gekk smurt. Hann lét mig fá landakort og þar sem ég var kominn aðeins út af leið og leiðbeindi mér hvernig ég gæti komist aftur á slóðina eftir smá krókaleiðum.

Nú var það heit sturta, heitur matur og til að kóróna þetta gerði ég kaffi (hafði ekki fengið kaffi síðan um morguninn). Ég hellti bara kaffimjöli í vatn, hleypti upp suðunni, lét það svo setjast og hellti á brúsa. Þetta var sannkallað skógarkaffi. Til allrar hamingju hafði ég keypt pressukönnukaffi í misgripum og ég held að það hafi gert gæfumuninn. Svo settist ég fyrir utan tjaldið, drakk kaffi og virti fyrir mér lífið á tjaldvæðinu í kvöldhúminu.

Samantekt dagsins: Æðislega falleg og nokkuð fjölbreytt leið, lítil umferð og maður aldrei í hættu. Þjónusta af mjög skornum skammti.

Dagur 5 - Femsjö/Bexets Camping - Jönköping (144 km.)
12.07.2019

Morgunstund gefur gull í mund.

Þessi dagur byrjaði vel með góðu pottkaffi og brauði með hnetusmjöri og sultu, sem var hægt og rólega að vinna sig upp í að verða einhverskonar standard í þessari ferð. Ég sat í útieldhúsinu á tjaldsvæðinu og horfði yfir tjaldsvæðið þar sem fólk var hægt og rólega að hafa sig á fætur. Ég hefði í rauninni alveg verið til í að sitja þarna eitthvað lengur en nú varð ég að fara að drífa mig af stað svo ég rölti niður í tjald, pakkaði og skellti öllu á hjólið. Lykilinn sem ég hafði fengið að aðstöðunni setti ég í þar til gerðan póstkassa, settist á hjólið og brunaði af stað enda ekki vanþörf á þar sem ég vissi að ég þyrfti að fara allavega 135 km. ef ég vildi ná til Jönköping.

Útsýnið af morgunverðarborðinu. Litla rauða tjaldið sem ég var með sést til vinstri á myndinni.

Ég byrjaði á því að hjóla einn og hálfan kílómetra sömu leið og ég kom en í stað þess að beygja aftur til Femsjö tók ég nú hægribeygju og krækti upp fyrir vatnið Färgen og tók stefnuna á annað fallegt vatn sem heitir Jällunden.

Í byrjun dags hjólaði ég í gegnum nokkur svæði sem voru vagast sagt stórkostlega falleg. Verst hvað það næst illa á mynd.

Ísát í Jälluntofta

Öðruhvoru megin við hádegið renndi ég inn á tjaldsvæðið í Jällentofta, sá þar sjoppu og notaði að sjálfsögðu tækifæri og keypti mér ís. Ég held að ég fari rétt með að þetta hafi verið fyrsta sjoppan sem ég hafði séð síðustu 80- 100 km. Af gefinni reynslu fyllti ég líka á vatnsbrúsana og nýtti mér að komast á klósettið. Það virist vera svolítill túrismi í kringum þetta vatn en það var fljótt að breytast og eftir nokkra kílómetra fannst mér ég orðinn einn í heiminum aftur.

Þarna var mér farið að gruna að veðrið gæti verið að fara að breytast.

Regnjakkinn úr Naturkompaniet reyndist vel.

Það segir s.s. ekki meira af ferðum mínum næstu mílurnar en þegar ég var að nálgast þorpið Anderstorp fór ég að heyra drunur í fjarska. Himininn var farinn að þyngjast og það hlaut að enda með því að það færi að rigna. Um leið og ég hjólaði inn í iðnaðarhverfið í útjaðri Anderstorp byrjaði svo demban. Ég fór undir eitthvað hjólaskýli og beið þar í 20 mínútur en svo var ekkert annað að gera en að hjóla af stað aftur, enda örugglega 80 km. ennþá eftir. Ég hjólaði sem leið lá í næsta þorp (Gislaved) og át þar samloku í einhverju strætóskýli. Renndi svo upp í háls og hélt för minni áfram.

Fann þetta litla vatn við gamla virkjun. Þarna var ótrúlega fallegt.

Isaberg Golfklubb.

Nú kannski hleyp ég aðeins hraðar yfir sögu vegna þess að ég var hættur að gefa mér mikinn tíma til að stoppa og taka myndir. Ég hafði bitið það í mig að ná til Jönköping fyrir myrkur það var lítið annað að gera en að hjóla bara og hjóla. Veðrið batnaði reyndar aftur og leiðin var afskaplega falleg þannig ég naut þess sem fyrir augu bar. Þó komu nokkuð krefjandi kaflar og appið tók mig furðulega leið upp nokkuð bratta og lausa malarvegi. Þar fór ég í gegnum hlaðið á sveitabæjum sem virtust hálf afskekktir og reyndar mjög sóðalegir, en það sér maður eiginlega aldrei í Svíþjóð. Leiðin lá svo aftur út á beina langa 80 km/h vegi og þá varð þetta nú aðeins einhæfara. Þegar ég átti 20 km eftir samkvæmt appinu, var ég orðinn svolítið lúinn og það hvarlaði að mér að beygja út af veginum og fara að tjalda.

Krúsíal móment í túrnum.

Ég rakst fljótlega á útskot þar sem fólk virðist oft hafa stoppað og jafnvel tjaldað. Ég ákvað að fá mér kaffi og hvíla mig um stund. Ég brasaði pottkaffi og smurði mér eina samloku og blés mæðinni. Þarna náði ég einhverri magnaðri náttúrutengingu og þar sem ég sat á hækjum mér og brasaði kaffið fannst mér allt í einu að ég gæti vel hugsað mér að tjalda þarna í skóginum með flugunum og köngulónum. Ég hafði verið pínu hræddur við að vaða bara eitthvað út í skóg til að tjalda því umhverfið er manni framandi með öllum sínum dýrum og skordýrum. En þarna var eins og sú hræðsla rynni út í sandinn og ég var að venjast þessu öllu. Til að bæta á náttúruupplifunina heyrði ég svo í elg vera að brjótast um í skóginum svona 50 - 100 metra frá mér.

Eftir að hafa skoðað veðurspánna ákvað ég nú samt að það væri ekki gott múv að setja upp tjaldið því það var rigning í kortunum. Enda var ég líka endurnærður eftir samlokuna og kaffið og því ekki eftir neinu að bíða. Ég setti draslið í töskurnar og beygði aftur inn á veginn. Klukkan var 19.20.

Það var vel þegið í lok dags að fá gott rúll niður í móti.

En nú styttist líka einhver skemmtilegasta kafla dagsins. Ekki vegna þess að hann væri svona ótrúlega fallegur, heldur einfaldlega vegna þess að það var allt niður í móti (sjá hæðarkortið). Þegar þarna var komið sögu fann ég gott reggae sem ég blastaði í hátalaranum í botni og svo lét mig vaða niður brekkurnar í úthverfum Jönköping í kvöldsólinni. Fólk hélt ábyggilega að ég væri einhver brjálæðingur en mér hefði ekki getað staðið meira á sama.

Það var fallegt kvöld þegar ég kom til Jönköping.

Það var rosalega vel þegið að komast í svona lúxus.

Þegar ég renndi loks inn í miðborg Jönköping skoðaði ég veðurspána aftur og það spáði úrhelli og þrumum um miðnætti. Ég opnaði því Booking.com appið og fann herbergi á einhverju hóteli á 50% afslætti og sló strax til. Hótelið er eitthvað það furðulegasta sem ég hef séð, en ég nenni s.s. ekki að fara út í það neitt frekar. Þegar ég lagðist upp í rúm og klukkan sló 24.00, þá byrjuðu þrumur og eldingar eins og enginn væri morgundagurinn. Ég var farinn að læra það að veðurspánnar í Svíþjóð eru býsna nákvæmar.

Samantekt dagsins: Góðir vegir og frekar lítil umferð til að byrja með en síðan erfiðir malarslóðar á köflum. Leiðin var mjög falleg, blanda af stöðuvötnum og skógum. Þjónusta á leiðinni var mjög lítil.

Dagur 6 - Slakað á í Jönköping (45 km.)
13.07.2019 

Hér til hliðar hendi ég upp kortinu eins og það leit út eftir fyrstu 3 hjóladagana. Þetta er ekki alveg sama leiðin, en ætti að gefa nokkuð góða mynd af því hvernig þetta var. Dag 1 fór ég til Ängelholm, því næst til Femsjö (reyndar aðeins lengra) og loks til Jönköping.

Þolli var væntanlegur með lest frá Västerås um sexleitið um kvöldið og því ekki annað að gera en að dunda sér eitthvað þangað til. Ég er nú ekki alveg ókunnugur þessum slóðum því pabbi og Hafrún bjuggu þarna í nokkur ár, fyrst á sjúkrahúslóðinni í Jönköping en síðan á Solhällsvägen 34 í Husqvarna. Mig var því búið að langa mikið til að fara og skoða þessa staði aftur enda ekki verið þarna í meira en 30 ár.

En fyrst fór ég í morgunmat og tók því rólega. Þegar ég var búinn að taka mig til fór ég og náði í hjólið í hjólageymsluna og fékk að geyma allar töskurnar þar til seinnipart dags. Þvínæst hélt ég af stað að skoða bæinn.

Fyrst fór ég yfir til Husqvarna, upp allar brekkurnar og að Solhällsvägen og renndi svo niður á sjúkrahússvæðið. Það var svolítið sérstakt að koma þarna eftir öll þessi ár og velta fyrir sér hverfulleika minnisins og barnshuganum. Ég mundi vel eftir báðum húsunum, görðunum í kring og kannski 100 metra radíus út fyrir það, en að öðru leiti mundi ég mest lítið eftir stöðunum. Hafði t.d. ekki hugmynd um að E4 vegurinn með sínum þunga umferðarnið lægi rétt við Trädgårdsmästerhuset við sjúkrahúsið.

Trädgårdsmästerhuset sem pabbi og Hafrún bjuggu í á sjúkrahússvæðinu í Jönköping.

Solhällsvägen 34 í Husqvarna.

Eftir þennan stutta rúnt kíkti ég svo í bæinn, verslaði meiri þurrmat og fékk mér kínverskt hádegishlaðborð. Settist í einhvern garð og skissaði, reyndi að vera í núinu, láta tímann líða en hefði nú satt best að segja mest verið til í að vera bara að hjóla. Þegar fór að styttast í að Þolli kæmi skall svo á þrumuveður og ekkert annað að gera en að koma sér inn á kaffihús og bíða þetta af sér.

Einhver skissa sem ég gerði frá Skáni.

Kaffi og kruðerí á Espresso House í Jönköping á meðan þrumuveðrið geysaði.

Þegar ég lauk við kaffibollann á Espresso House rölti ég út og viti menn það hafði stytt upp. Ég hjólaði því á hótelið, náði í töskurnar mínar og klæddi mig í hjólaföt. Klukkan 18.08 renndi svo lestin í hlað með Þolla og það urðu fagnaðarfundir á brautarpallinum. Þegar Þolli hafði sett saman hjólið sitt og við klárir í slaginn ákváðum við að reyna að hjóla út úr bænum og finna eitthvað tjaldsvæði. Næsta tjaldsvæði var í um 15 km. fjarlægð (Habo camping) og skelltum við okkur þangað.

Þolli mættur og við búnir að þefa uppi kebabstað.

Það voru margir hápunktar á ferðinni- þetta kvöld var einn af þeim.

Tjaldsvæðið var bara helvíti fínt og nokkuð billegt. Við komum okkur fyrir, brösuðum okkur te og kaffi, röltum niður að Vättern og tilltum okkur á bryggjusporðinn. Upp hófust djúpar umræður um þetta venjulega, tilvistarkreppur, framtíðina og tilgang lífsins almennt.

Dagur 7 - Jönköping - Brevik (88 km.)
14.07.2019

Nú upphófst alveg súperfallegur dagur þar sem veðurguðirnir ákváðu að vera ekkert að spara neitt. Heiðskýrt, logn, sól og 25°C hiti, s.s. hið fullkomna hjólaveður. Appið mælti með að við færum frá Vättern og aðeins inn til landsins. Konan á tjaldsvæðinu taldi það líka ráðlegt þar sem umferðin væri mikil við vatnið. Þessi leið var líka hin fullkomna hjólaleið og við vorum í alveg hrikalega góðum málum.

Þetta borð datt af himnum ofan á nákvæmlega réttum stað. Hádegismatur sem verður lengi í minnum hafður. 

Þolli að bruna um akra og tún.

Þegar 3/4 dagleiðar voru búnir fórum við aftur niður að vatninu til að skoða bæinn Hjo, sem er þekktur fyrir fegurð, enda var þar margt um manninn. Við vorun orðnir svangir aftur og hlóðum og sitthvorn feitan kebab.