Drasl
Ligg upp í rúmi og finnst ég þurfi að kvitta hér áður en ég geng út í daginn. Umferðin fyrir utan gefur til kynna að hlutirnir séu farnir að gerast og mér finnst ég þurfi að standa á lappir og hefjast handa. Við eitthvað.
Það er kalt úti, 3°C en frekar kyrrt. Var að spá í að hjóla í dag eða fara í ræktina en hugsa að ég bara taki mér alveg frí. Það er fljótur að fara sjarminn af götuhjólreiðum þegar það er skíta kuldi. Svo hefur maður líka gott af því að hvíla sig stundum.
Í gær tók ég húsið í nefið þegar ég var búinn í vinnunni. Skúraði, þurrkaði af og þvoði þvott. Eftir það byrjaði ég að fara í gegnum dót og henda. Flýta fyrir mér ef við náum nú að selja.
Þetta var í rauninni nokkuð furðuleg lífsreynsla. Ég hafði ekkert kviðið þessu neitt sérstaklega en þetta var samt frekar sárt. Allskyns hlutir kveiktu upp minningar; allt frá kökuskrauti í eldhúsinu til einhverra hluta sem tengdust brúðkaupinu okkar.
Það er skrítið hvernig minningar geta hlaðið tilfinningum í hlutina. Á maður t.d. einhverntíman erfitt með að henda hlutum sem vekja upp vondar minningar? Þannig getur verið erfitt að henda ómerkilegum hlut (t.d. kökuskrauti) vegna þess að maður á minningu um hamingjusama fjölskyldu að skreyta afmælisköku.
En maður verður að muna að þetta eru bara hlutir. Þeir eru ekki hluti af mér, ekki forsenda eins eða neins. Þeir bara eru þarna, tilbúnir til að láta nota sig ef þess þarf. Nú ef ég nota þá ekki neitt, ætti ég að geta gefið það frá mér án þess að það hafi neina persónulega merkingu eða teljist móðgun við einn eða neinn.
En núna er ég feginn að ég byrjaði á þessu. Þetta er óumflýgjanlegt og bara partur af því að komast í gegnum þetta. Hreinsun og partur af fyrirgefningu.
Góðar stundir
Það er kalt úti, 3°C en frekar kyrrt. Var að spá í að hjóla í dag eða fara í ræktina en hugsa að ég bara taki mér alveg frí. Það er fljótur að fara sjarminn af götuhjólreiðum þegar það er skíta kuldi. Svo hefur maður líka gott af því að hvíla sig stundum.
Í gær tók ég húsið í nefið þegar ég var búinn í vinnunni. Skúraði, þurrkaði af og þvoði þvott. Eftir það byrjaði ég að fara í gegnum dót og henda. Flýta fyrir mér ef við náum nú að selja.
Þetta var í rauninni nokkuð furðuleg lífsreynsla. Ég hafði ekkert kviðið þessu neitt sérstaklega en þetta var samt frekar sárt. Allskyns hlutir kveiktu upp minningar; allt frá kökuskrauti í eldhúsinu til einhverra hluta sem tengdust brúðkaupinu okkar.
Það er skrítið hvernig minningar geta hlaðið tilfinningum í hlutina. Á maður t.d. einhverntíman erfitt með að henda hlutum sem vekja upp vondar minningar? Þannig getur verið erfitt að henda ómerkilegum hlut (t.d. kökuskrauti) vegna þess að maður á minningu um hamingjusama fjölskyldu að skreyta afmælisköku.
En maður verður að muna að þetta eru bara hlutir. Þeir eru ekki hluti af mér, ekki forsenda eins eða neins. Þeir bara eru þarna, tilbúnir til að láta nota sig ef þess þarf. Nú ef ég nota þá ekki neitt, ætti ég að geta gefið það frá mér án þess að það hafi neina persónulega merkingu eða teljist móðgun við einn eða neinn.
En núna er ég feginn að ég byrjaði á þessu. Þetta er óumflýgjanlegt og bara partur af því að komast í gegnum þetta. Hreinsun og partur af fyrirgefningu.
Góðar stundir
Ummæli