Hjólaseinkun

Canyon Endurance AL 6.0.

Hringdi í Örninn í gær til að tékka á því hvenær væri von á hjólinu og fékk þær hræðilegu fréttir að það kemur ekki til landsins fyrr en 31. maí. Ég fór fyrst í fýlu og ætlaði að fara að skoða einhver önnur hjól en þeir ætla að gefa mér einhvern smá meiri afslátt- svo ég ákvað að láta þetta yfir mig ganga. Ef ég hefði pantað mér annað hjól hefði það alltaf orðið dýrara, það hefði tekið sinn tíma að fá það afhent líka og mér leist bara svo helvíti vel á þetta Trek ferðahjól.

Þetta mun eitthvað setja strik í reikninginn varðandi hjólaferðina til Svíþjóðar. Ég get þó lágmarkað "tjónið" með því að redda mér öðru hjóli til að hjóla á fram að júní. Þetta snýst ekki bara um að vera kominn með lappirnar í form, heldur verður maður að venjast því að sitja í hnakknum löngum stundum. En ég veit ekki alveg hvað ég geri í þessu. Á ég að redda mér gömlum racer, á ég að finna mér innanbæjargarm eða á ég að finna mér cyclocross hjól? Á ég að kaupa mér ódýrt, fá lánað eða bara kaupa mér eitthvað sem ég get notað næstu árin? Það er mörg búmanns raunin.

Eitt hjól sem ég hef verið að skoða Canyon Endurance AL 6.0. Þetta hjól kostar 108.000 kr. og fær alveg fáránlega góða dóma. Spurningin er bara hvort þetta sé hjól sem ég verð sáttur við til næstu ára eða hvort ég hefði átt að bíða aðeins lengur og kaupa mér frekar aðeins dýrara. Satt best að segja átta ég mig ekki alveg á því hversu miklu munar þegar þegar maður kaupir sér eitthvað dýrara. En þetta hjól er t.d. ekki nema 500 gr. þyngra en Cube Agree C:62 carbon hjól með diskabremsum. Ég ræði þetta við hjólasálfræðinginn minn.

Það gerist en ekkert í húsamálum og ég held að það sé farið að hafa aðeins áhrif á sálina í mér. Maður er í einhverju millibilsástandi, kominn tími á framkvæmdir en maður hefur sig ekki af stað í þetta vegna óvissunar. Það þarf að fara að fúaverja, steypa í stéttina, mála tröppurnar og skafa og mála glugga, svo eitthvað sé nefnt. En það er kannski heimskulegt að fara að eyða tíma og peningum í þetta á sama tíma og maður er að reyna að selja. Hvað veit ég?

En svo er líka bara hálf einmannalegt að kúldrast einn í 150 fermetra húsi sem áður var fullt af fólki. Ég sagði alltaf að ég gæti alveg hugsað mér að búa þarna áfram með börnin en nú er ég ekki alveg eins viss. Hugmyndin um nýtt líf í nýrri íbúð togar í mann.

En það þýðir ekkert að væla yfir því. Svona er bara lífið og maður tæklar það bara eins og það kemur. Reyna að tína saman allt það jákvæða; heilbrigð börn, peningastaða ágæt, í hörku formi, að fara í hjólaferð til útlanda og með góða vinnu. Já og allir þessir frábæru vinir mínir!!!  Djöfull hef ég það gott!