Núna

Ég held áfram að reyna að vera jákvæður og grufla í einhverju sjálfshjálpardóti. Það er allt að drukkna í sjálfshjálparbókum og svoleiðis dóti út um allt og kannski hálf hallærislegt að vera alltaf að vitna í eitthvað svona. En mér er bara fucking sama þar sem margt af þessu hefur hjálpað mér. Það er um að gera að lesa sem mest og vera opinn fyrir ólíku stöffi, taka svo það út úr því sem nýtist manni og henda hinu. Ég ætla því að vitna enn og aftur í Tolle:

Leiðindi, reiði, sorg eða hræðsla eru ekki hluti af þér, ekkert persónulegt. Þetta er allt saman bara hugarástand/tilfinningar. Það kemur og fer. Ekkert sem kemur og fer ert þú.

Mig langar alltaf til að eignast eintak af bókinni Mátturinn í núinu eftir Eckhart Tolle en ég held að hún sé löngu uppseld frá framleiðanda. Bókin er leiðarvísir um hvernig þú getur lifað lífinu dag frá degi án þess að vera alltaf að velta þér upp úr fortíðinni eða framtíðinni. Hann skrifaði bókina eftir að hafa orðið fyrir nokkurskonar andlegri vakningu sem bjargaði honum úr miklu þunglyndi.

Setningin hér að ofan er hinsvegar úr bókinni Kyrrðin talar sem er allt öðruvísi bók, byggð upp á styttri setningum (veit ekki hvort hægt sé að kalla þetta hálfgerða prósa). Að því leiti minnir hún mig svolítið á Skriftarmál einsetumannsins eftir Sigurjón langa langa afa minn- þó þetta sé ekki á trúarlegum nótum. Kyrrðin er eiginlega svona leiðavísir til að fínstilla sig eftir að hafa lesið hina bókina. Eitthvað til að grípa í lesa eina og eina setningu. Þessa bók vantar mig líka.