Meiri lestur

Simone de Beauvoir

Ég var nú lengur en ég ætlaði mér að spóla mig í gegnum Náðarstund eftir Hannah Kent (um síðustu aftöku á Íslandi). Það var samt alls ekki vegna þess að mér hafi ekki fundist hún góð. Þó hún hafi daðrað við að vera tilgerðarleg á köflum, þá hélt hún mér alveg til enda og mæli ég eindregið með henni. Eins og margar góðar heimildaskáldsögur kveikir hún líka upp hjá manni löngun til að fara og skoða þær söguslóðir sem hún gerist á. Mér finnst t.d. alveg magnað að enn skuli vera hægt að skoða rústirnar af skemmu Natans Ketilssonar.

Eftir að ég kláraði Náðarstundina opnaði ég svo Pyrrhus og Cineas eftir Simone de Beauvoir og hún er mjög læsileg, svona allavega til að byrja með. Það er nú reyndar oft þannig með heimspekirit, en svo þyngist gjarnan róðurinn eftir því sem maður siglir lengra inn í verkin. Svona torfbækur eru nú ekki alltaf skemmtilegar, en þær skilja oft mikið eftir sig.

Eftir ræktina í gær kíkti ég svo á Amtbókasafnið og fann þar bókina Listamannalaun eftir Ólaf Gunnarsson sem mig var búið að langa til að lesa og fékk hana að láni. Hún er helvíti skemmtileg það sem af er og verður fljótlesin. Víst ég var svo kominn á bókasafnið á annað borð tók ég Máttinn í núinu sem ég er búinn að tala svo mikið um. Mér veitir ekki af smá núll-stillingu.

Mataræðið gengur fínt og ég er ekkert orðinn þreyttur á þessu. Þyngdin hefur haldist nokkuð jöfn en ég er að tálgast eitthvað niður. Ég nenni ekki að telja nákvæmlega upp matseðil þessarar viku en hann hefur samanstaðið að miklu leiti af kjúklingi, hakki, eggjum, avocado, jómfrúarolíu, beikoni og allskyns grænmeti.