Meiri andleg vinna

Ég var að lesa mjög áhugavert komment á youtube (já þú last rétt) sem stóð undir einu myndbandi sem gæti flokkast sem sjálfshjálparmyndband. Í myndbandinu svarar Kim Eng, sem er orðin einhverskonar málpípa Eckart Tolle sem að öllum líkindum getur ekki svarað eftirspurn eftir fyrirlestrum sökum anna, spurningu um hvort „sársaukalíkaminn“ leggist í dvala eða deyi þegar við verðum „meðvituð“? Fyrir þá sem ekki hafa kynnt sér þessi fræði hljómar þetta ábyggilega mjög hallærislega en þetta er ekki bara eitthvað innihaldslaust bull.

Í þessu kommenti gagnrýnir viðomandi offjölgun sérvalinna gúrúa sem ferðast um og láta ljós sitt skína (hefur sennilega flokkað Kim Eng í þann hóp), oft bara til blása upp eigið egó eða bara til ná sér í pening. Fólk sem á við sálræna kvilla að stríða hengir sig gjarnan á þessa gúrúa og ferðast jafnvel um allan heim til að hlusta á þá. Þetta verður því gjarnan eins og trúarbrögð. Margir ná eflaust „bata“ við þetta en sumir verða ráðvilltir og niðurbrotnir þegar þeir finna ekki svörin og upplifa ekki að þeir verði „meðvitaðir“ einstaklingar eins og þeim er lofað þrátt fyrir mikla vinnu. Ég tek það samt fram að ég met Eckhart Tolle mikils og hlusta oft á hann. En ég ætla að þýða smá brot úr þessum pistli, enda sat hann í mér.

…“þetta er allt bull og svik, eina leiðin til að uppgötva sjálfan sig og undirstöður veruleika lífsins er að standa algerlega einn og skoða sjálfan sig. Alla þína uppgerð, hugsanir, ofbeldi, árásargirni, ótta, ómerkilegheit, þrár og langangir til að elta aðra og láta segja þér hvað er satt og rétt, hvað maður á að hugsa osfv. Þegar kemur að „andlegum skilningi“, þá ertu einn- algerlega einn. Ekki hlusta á neinn annan (það á líka við um það sem ég segi) og það þýðir ekki að þú eigir bara að halda áfram að trúa á það sem þú hefur alltaf trúað í blindni, einhver hugtök, hugmyndafræði eða gera bara það sem þú vilt…. það er ennþá bara egóið þitt.

Þetta má samt ekki túlka þannig að enginn eigi að leita sér hjálpar líði honum illa. Andleg vanlíðan og þunglyndi geta krafist lyfja og samtalsmerðferða hjá sérfræðingum. En mér finnst útgangspunkturinn í þessu vera að til að ná fullkomri sátt við sjálfan sig þarf maður að þora að horfast í augu við sjálfan sig og gefa engan afslátt. Að verða meðvitaður einstaklingur, sem veit að lífshamingjan er sjálfssprottin en ekki fólgin í dauðum hlutum eða undir því komin að aðrir einstaklingar geri mann hamingjusaman,  krefst þess að maður skoði sjálfan sig á heiðarlegan hátt- aleinn. Oftast er það einhver sársauki og persónulegir erfiðleikar sem reka fólk í þetta ferðalag. Ég er í miðju kafi.

Það sem hefur hjálpað mér upp á síðkastið er að kíkja svolítið inn á við og reyna að skoða tilfinningar mínar og líðan meira utanfrá. Aftengja hugann og fara í grófum dráttum eftir því sem Eckhart Tolle lýsir í bók sinni "Mátturinn í núinu". Ég hef samt einmitt aldrei náð tengingu við að fara í þessa vinnu eftir einhverjum nákvæmum leiðbeiningum og ekki gefið mér tíma til að hugleiða lengi heldur fer bara mínar leiðir. Ég reyni bara að fara meira meðvitaður í gegnum daginn og anda með nefinu. Verði ég t.d. reiður eða pirraður staldra ég við og hugsa "hvaðan kom þetta, hvernig lítur þessi tilfinning út og hvar er hún í líkamanum?" Eins reyni ég að vera meðvitaðri um umhverfi mitt og nota minna snjalltæki, ekkert FB eða Instagram. Erfiðast hefur reynst mér að vera jákvæður en ég er að vinna í því.

Kveðja, Bjarni