Fésbókin mín er dauð.
Í gær eyddi ég Facebook appinu úr símanum mínum. Í kjölfarið fylgdi Snap Chat (sem ég nota voðalega lítið) og svo Instagram. Eftir það fór ég í tölvuna og loggaði mig út af FB á vafranum mínum og það sama ætla ég að gera á vinnu tölvunni. En afhverju var ég að þessu?
Undanfarið hef ég verið mjög hugsi yfir þessu samfélagsmiðla kjaftæði án þess að hafa nokkurntíman nennt að gera eitthvað í því. Aðeins reynt að hemja mig í notkuninni en alltaf endað með því að vera alltaf eitthvað kíkjandi á þetta. Ég hef verið eirðarlaus og átt erfitt með að einbeita mér. Ég er hættur að lesa á kvöldin og hef ekki málað í mánuði. Ég er bara kominn á einhvern stað sem ég vil ekki vera á og ég held að þessir miðlar séu hluti af skýringunni.
Ég hef reynt að spyrja mig að því hvort þessir samfélagsmiðlar auki eitthvað á hamingju mína í lífinu? Ok, kannski svolítið stór spurning, en svarið er samt NEI, þeir gera það klárlega ekki. Skölum þetta niður og spyrjum "veita þessir miðlar mér gleði?"..... nei eiginlega ekki. Mér finnst FB eiginlega bara orðið drullu leiðinlegt en fer samt þangað inn. Guð sem er ekki til veit afhverju.
Lengi vel hef ég réttlætt fyrir mér að vera þarna inni vegna praktískra hluta. Vinahópar, hjólahópur, sölusíður og eitthvað svoleiðis. En ég held að þetta sé ekki það stór hluti af lífi mínu að ég komist ekki af án þess og ef ég missi af einhverju þá er það bara í góðu lagi. Ef mér líður betur á móti þá er ég sáttur.
Ég ætla að reyna að þrauka í 6 mánuði og skoða þá hvort ég drep þennan hliðarkarakter sem lifir sjálfstæðu lífi á netinu, er brúnn og sætur með falleg börn að gera skemmtilega hluti með yndislegu eiginkonunni sinni. Þangað til skrifa ég hugrenninga mína hér inn á þetta blogg, fyrir sjálfan mig. Til að fá útrás fyrir sköpunina en ekki til að fá dópamínlæk.
Kveðja, Bjarni
Undanfarið hef ég verið mjög hugsi yfir þessu samfélagsmiðla kjaftæði án þess að hafa nokkurntíman nennt að gera eitthvað í því. Aðeins reynt að hemja mig í notkuninni en alltaf endað með því að vera alltaf eitthvað kíkjandi á þetta. Ég hef verið eirðarlaus og átt erfitt með að einbeita mér. Ég er hættur að lesa á kvöldin og hef ekki málað í mánuði. Ég er bara kominn á einhvern stað sem ég vil ekki vera á og ég held að þessir miðlar séu hluti af skýringunni.
Ég hef reynt að spyrja mig að því hvort þessir samfélagsmiðlar auki eitthvað á hamingju mína í lífinu? Ok, kannski svolítið stór spurning, en svarið er samt NEI, þeir gera það klárlega ekki. Skölum þetta niður og spyrjum "veita þessir miðlar mér gleði?"..... nei eiginlega ekki. Mér finnst FB eiginlega bara orðið drullu leiðinlegt en fer samt þangað inn. Guð sem er ekki til veit afhverju.
Lengi vel hef ég réttlætt fyrir mér að vera þarna inni vegna praktískra hluta. Vinahópar, hjólahópur, sölusíður og eitthvað svoleiðis. En ég held að þetta sé ekki það stór hluti af lífi mínu að ég komist ekki af án þess og ef ég missi af einhverju þá er það bara í góðu lagi. Ef mér líður betur á móti þá er ég sáttur.
Ég ætla að reyna að þrauka í 6 mánuði og skoða þá hvort ég drep þennan hliðarkarakter sem lifir sjálfstæðu lífi á netinu, er brúnn og sætur með falleg börn að gera skemmtilega hluti með yndislegu eiginkonunni sinni. Þangað til skrifa ég hugrenninga mína hér inn á þetta blogg, fyrir sjálfan mig. Til að fá útrás fyrir sköpunina en ekki til að fá dópamínlæk.
Kveðja, Bjarni
Ummæli