Fréttir
Það er allt sæmilegt af okkur að frétta. Veðrið í haust hefur verið frábært og ekki yfir því að kvarta og börnin vaxa en garðurinn visnar. Allt eftir bókinni. Þurfum að fara að taka inn garðslönguna. Vetrardekkin eru samt komin undir bílinn og við getum látið eins og við höfum stjórn á aðstæðum á vegum úti.
Í nótt vaknaði ég við hvininn úr Bjarnarflagsborholunum. Ég lá andavaka um stund. Mér fannst eins og ég væri ólaður niður í geymflaug sem væri að fara af stað. Hvinurinn var svo öflugur að mér fannst ég finna rúmið titra. Ég lá með opin augun og starði upp í þykkt náttmyrkrið. Þegar ég hafði starað um stund fannst mér ég sjá stjörnur og þá fannst mér allt í einu eins og ég lægi uppá húsþaki í grískum smábæ að næturlagi.
Ég bylti mér í rúminu og skrjáfið í sænginni kom mér aftur til Íslands- og í rúmið mitt. Nú fékk ég allt í einu á tilfinninguna að það væri gulbröndóttur köttur á svölunum- en ég vissi ekki hvað hann ætti s.s. að vera að gera þar. Ég staulaðist á lappir og kíkti út. Í bjarmanum af útiljósinu sá ég rauðan plastbolta rúlla á hrímuðu timbrinu. Ég klæddi mig í náttsloppinn minn og vínrauða kasmírsokkana sem ég keypti í Västerås og fór niður.
Sparperan í eldhúsinu átti mjög látlausa innkomu og mér varð strax hugsað til Vigdísar Hauksdóttur. Peran í ískápnum var mun sneggri í gang og hefði sennilega uppfyllt allar hennar þarfir. Ég sá lýsi og velti því fyrir mér hvort það hefði róandi áhrif á mann. Afhverju voru menn að drekka þetta löngu áður en það var búið að sanna það vísindalega hvað það er hollt?
Ég hellti mjólk í glas og settist við eldhúsborðið. Á borðinu lá dauð mýfluga. Hvernig endaði hún þarna á þessum árstíma? Hvernig endaði ég svo sem hérna á þessum árstíma? Ég tók blað frá einhverjum sértrúarstöfnuði og á forsíðunni mynd af Davíð Oddsyni að taka gröf. Hann var í gulri regnkápu, í rauðum stígvélum og með sundgleraugu. Fyrir ofan var fyrirsögnin með stóru letri:
"Bröndóttur köttur jarðaður með 500 grömmum af smjöri".
Í nótt vaknaði ég við hvininn úr Bjarnarflagsborholunum. Ég lá andavaka um stund. Mér fannst eins og ég væri ólaður niður í geymflaug sem væri að fara af stað. Hvinurinn var svo öflugur að mér fannst ég finna rúmið titra. Ég lá með opin augun og starði upp í þykkt náttmyrkrið. Þegar ég hafði starað um stund fannst mér ég sjá stjörnur og þá fannst mér allt í einu eins og ég lægi uppá húsþaki í grískum smábæ að næturlagi.
Ég bylti mér í rúminu og skrjáfið í sænginni kom mér aftur til Íslands- og í rúmið mitt. Nú fékk ég allt í einu á tilfinninguna að það væri gulbröndóttur köttur á svölunum- en ég vissi ekki hvað hann ætti s.s. að vera að gera þar. Ég staulaðist á lappir og kíkti út. Í bjarmanum af útiljósinu sá ég rauðan plastbolta rúlla á hrímuðu timbrinu. Ég klæddi mig í náttsloppinn minn og vínrauða kasmírsokkana sem ég keypti í Västerås og fór niður.
Sparperan í eldhúsinu átti mjög látlausa innkomu og mér varð strax hugsað til Vigdísar Hauksdóttur. Peran í ískápnum var mun sneggri í gang og hefði sennilega uppfyllt allar hennar þarfir. Ég sá lýsi og velti því fyrir mér hvort það hefði róandi áhrif á mann. Afhverju voru menn að drekka þetta löngu áður en það var búið að sanna það vísindalega hvað það er hollt?
Ég hellti mjólk í glas og settist við eldhúsborðið. Á borðinu lá dauð mýfluga. Hvernig endaði hún þarna á þessum árstíma? Hvernig endaði ég svo sem hérna á þessum árstíma? Ég tók blað frá einhverjum sértrúarstöfnuði og á forsíðunni mynd af Davíð Oddsyni að taka gröf. Hann var í gulri regnkápu, í rauðum stígvélum og með sundgleraugu. Fyrir ofan var fyrirsögnin með stóru letri:
"Bröndóttur köttur jarðaður með 500 grömmum af smjöri".
Ummæli