Posture

Mynd tekin af http://www.trisonoma.com/

Ég verð að viðurkenna að ég hef alltaf verið dálítill sucker fyrir allskonar nýjum kenningum/aðferðum við hitt og þetta. Ég hef oft farið illa út úr þessu, sérstaklega í golfinu. Ég hef hinsvegar alltaf haft varann á mér þegar kemur að nýjungum í líkamsrækt. Það eru alltaf að spretta fram allskyns snillingar með nýjar aðferðir við að gera okkur fitt og flott. Mikið af þessu miðar einfaldlega að því að láta fólk halda að það geti stytt sér leiðina að takmarki sínu, helst án áreynslu og á mettíma.

Eftir að ég fór að hlaupa fór ég fljótlega að rekast á það sem í Bandaríkjunum hefur stundum verið nefnt "The barefoot craze". Án þess að ég fari djúpt í þetta eru þetta kenningar um að við ættum að hlaupa meira á táberginu, jafnvel tánum, og að dempandi hlaupaskór leiði til þess að við lendum of mikið á hælunum með auknu álagi á hné, mjaðmir og bak. Að vissu leiti ganga þessar kenningar út frá því að við kunnum ekki að hlaupa og þurfum að læra það upp á nýtt, m.a með því að nota þunnbotna skó, hlaupa berfætt í grasi o.s.fv. Sitt sýnist hverjum. Eitt er þó ljóst, að ef maður ætlar í svona drastískar breytingar- eins og að breyta hlaupastílnum- verður maður að fara varlega. Það reyndi ég á eigin skinni í einhverju heimskukastinu í fyrra.

Hinn virti hlaupaþjálfari, Greg McMillan, bendir á það í nýlegum pistli sínum, að hann sjái marga farsæla hlaupara með mjög ólíka hlaupastíla. Hann telur að það mikilvægasta sé að velja sér þann hlaupastíl sem heldur okkur heilbrigðum. Hann tekur sjálfan sig sem dæmi. Hann var vanur að lenda á táberginu (midfoot strike sem yfirleitt þykir eftirsótt) en þurfti að breyta yfir í að fara að lenda meira á hælunum þar sem hann var alltaf meiddur. Það hentaði honum persónulega betur og nú er hann laus við meiðsli. Hann bendir einnig á að besta tæknin fyrir hvern og einn verði að sameina bæði orkusparnað og hraða þar sem flestir áhugahlauparar séu að fara langar vegalengdir, gjarnan 5 til 42km. En hvernig náum við þessu fram án þess að fara á námskeið eða borga bunch af peningum?

Greg segir að það eitt að einbeita sér að því að rétta vel úr sér á hlaupunum leiðrétti margar villur sjálfkrafa.Stay tall, eins og þeir segja (sumir hugsa líka um að halla örlítið fram eins og á mynd). Höfuðið á að vera í góðu jafnvægi fyrir ofan axlirnar. Axlirnar eiga að vera slakar og í góðu jafnvægi yfir mjöðmum sem síðan eiga að vera í jafnvægi yfir löppunum. Ekki vera hokinn í öxlum eða með hausinn fyrir framan brjóstkassan (vandamál tölvukynslóðarinnar) og ekki stinga rassinum út í loftið. Með þessu ættu flestir að geta bætt tæknina og fengið meiri ánægju út úr hlaupunum. Einbeita sér að því næstu skipti sem farið er út að hlaupa; að vera réttur og í jafnvægi. Vera fallegur! Ef maður hleypur framhjá bílum eða stórum rúðum getur maður kíkt hvort maður sé nokkuð eins og hringjarinn frá Notredam. Og svo bara muna að hlusta á líkamann og hætta ef manni finnst þetta óeðlilegt eða vont.

Mig hefur alltaf langað að láta einhvern hlaupanörd kíkja á stílinn hjá mér, sérstaklega eftir að ég fór að meiðast. Ég hef ekki látið verða að því en ég hef samt fundið það, að með því einbeita mér af því að vera beinn og fallegur eins og sannur Mývetningur, líður mér betur á hlaupunum.

Kveðja, Bjarni