Vígin falla
Það er ótrúlegt hvernig maður er alltaf að brjóta niður einhverja múra í lífinu, eða opna dyr, eftir því hvernig á það er litið. Á ákveðnum tímapunktum í lífinu, t.d. þegar maður er unglingur, ætlar maður aldrei á sinni lífsfæddri ævi að gera hitt eða gera þetta. Maður ætlar aldrei að prófa dóp, maður ætlar aldrei að reykja, aldrei að kaupa listaverk, alrei að tuða í börnunum sínum og sussa á þau þegar fréttirnar eru, alrei að hætta að hlusta á dauðarokk og aldrei að hætta að leika sér með dót. Á þessum aldri ætlar maður líka einfaldlega að verða mjög cool gamalmenni sem lifir á brúninni, eða eitthvað álíka.
Svo fer maður að opna dyr, prófa hluti. Stundum lendir maður á vegg, labbar inn í myrkvað herbergi og þá er bara að vona að maður rati út aftur og geti lokað hurðinni og læst.Sumar hurðir þola alveg að vera opnar áfram en maður nennir samt kannski aldrei þangað inn aftur (t.d að pússla). Veröldin stækkar smám saman og maður fer að velta fyrir sér fullyrðingunni um að ekkert sé til fyrr en maður hefur séð það eða prófað.
Líkamstrækt. Ég held að ég hafi aldrei sagt að ég ætlaði ekki að lyfta lóðum, enda frekar svalt að vera hrútmassaður, en að hlaupa? Að sjá þessa hálf vangefnu sokkabuxna-perverta skakklappast eins og hreyfihamlaða sólborgara með víðáttubrjálæði? Nei takk, þar dreg ég mörkin. Eða það var viðhorfið lengi vel.
Svo einhvern veginn endar maður sjálfur í spandex buxum og gulu vesti, másandi og blásandi um götur og torg. Hittir fólk á laugardagsmorgnum sem er með brúsabelti og talar um hvað sé leiðinlegt að hlaupa í skóginum við Borganes? Magnað helvíti!
Ég ákvað um jólin að setja mér ákveðin markmið í þessum hlaupum mínum og athuga hvernig mér gengi að losa mig við aukakílóin sem ég hlóð á mig eftir að ég hætti að reykja. Ég setti markmið að fara helst ekki undir 25km á viku og reiknaði svo með að ég myndi missa 500 gr af spiki fyrstu vikuna sem væri um 0,6% af líkamsþyngd. Ég gerði síðan ráð fyrir því að halda hlutfallslegu þyngdartapi út prógrammið sem á að enda í lok maí. Þá á ég að verða orðinn ca. jafn þungur og ég var þegar ég hætti að reykja.
Það er ótrúlegt hvað þetta einfalda líkan mitt hefur verið "sannspátt" og mun ég birta niðurstöðurnar í gríðarlega mikilli vísindagrein sem verður birt á Skrifpúltinu í heild sinni í lok mai. Eins og sannur vísindamaður hef ég verið að gera gröf og allan pakkann. Ég veit að þið bíðið spennt.
Kveðja, Bjarni
Svo fer maður að opna dyr, prófa hluti. Stundum lendir maður á vegg, labbar inn í myrkvað herbergi og þá er bara að vona að maður rati út aftur og geti lokað hurðinni og læst.Sumar hurðir þola alveg að vera opnar áfram en maður nennir samt kannski aldrei þangað inn aftur (t.d að pússla). Veröldin stækkar smám saman og maður fer að velta fyrir sér fullyrðingunni um að ekkert sé til fyrr en maður hefur séð það eða prófað.
Líkamstrækt. Ég held að ég hafi aldrei sagt að ég ætlaði ekki að lyfta lóðum, enda frekar svalt að vera hrútmassaður, en að hlaupa? Að sjá þessa hálf vangefnu sokkabuxna-perverta skakklappast eins og hreyfihamlaða sólborgara með víðáttubrjálæði? Nei takk, þar dreg ég mörkin. Eða það var viðhorfið lengi vel.
Svo einhvern veginn endar maður sjálfur í spandex buxum og gulu vesti, másandi og blásandi um götur og torg. Hittir fólk á laugardagsmorgnum sem er með brúsabelti og talar um hvað sé leiðinlegt að hlaupa í skóginum við Borganes? Magnað helvíti!
Ég ákvað um jólin að setja mér ákveðin markmið í þessum hlaupum mínum og athuga hvernig mér gengi að losa mig við aukakílóin sem ég hlóð á mig eftir að ég hætti að reykja. Ég setti markmið að fara helst ekki undir 25km á viku og reiknaði svo með að ég myndi missa 500 gr af spiki fyrstu vikuna sem væri um 0,6% af líkamsþyngd. Ég gerði síðan ráð fyrir því að halda hlutfallslegu þyngdartapi út prógrammið sem á að enda í lok maí. Þá á ég að verða orðinn ca. jafn þungur og ég var þegar ég hætti að reykja.
Það er ótrúlegt hvað þetta einfalda líkan mitt hefur verið "sannspátt" og mun ég birta niðurstöðurnar í gríðarlega mikilli vísindagrein sem verður birt á Skrifpúltinu í heild sinni í lok mai. Eins og sannur vísindamaður hef ég verið að gera gröf og allan pakkann. Ég veit að þið bíðið spennt.
Kveðja, Bjarni
Ummæli
Kv. Sigga Júlla