Golfsumarið byrjað
Jæja þá er hitastigið skriðið í tveggja stafa tölu, jörð tekin að grænka og ekkert því til fyrirstöðu að rífa upp kylfurnar. Fór minn fyrsta hring á vellinum hér áðan og lofar hann bara góðu fyrir sumarið. Þónokkuð var um sveitamenn á vellinum sem veifuðu vingjarnlega, enda ekki á hverjum degi sem þeir sjá aðkomumann af mínu kaliberi sveifla járnum með tignarlegum, ef ekki sveimérþá hreinlega listrænum blæbrigðum.
Ég leyfði Guðrúnu ekki að koma með í þetta skiptið og var að vonast til að hún gerði eitthvað nytsamlegt á meðan ég væri í burtu. Ekkert varð nú samt úr því. Er heim var komið lágu hún og drengirnir flöt sem nýslegin taða í sófanum, sjálfsagt með svima af ofslökun. Þau höfðu verið að horfa á eitthvurt söngkeppnisdrama og hvorki hreyft legg né lið. Ég þurfti sjálfur að hella á könnuna og gerði það í hljóði til að styggja ekki neinn.
Annars er það nú meira hvað sumir þessir Skagfirðingar eru dæmalaust miklir búskussar. Það má þó ekki taka það af þeim að inn til sveita eru til reisuleg býli en út við sjávarsíðuna, einkum á Skaganum, er ástandið víðast hvar bágborið. Sérstaklega svíður að sjá allan þennan reka sem enginn hirðir um að taka. Eins og ástandið er að verða í þjóðfélaginu má mönnum ekki falla verk úr hendi. Ekki mega menn heldur slá hendinni móti öðrum eins guðsgjöfum og góðum rekadrumbum þó eitthvað sé um róthnyðjur og timbur sem er flosað eða trunsað í endana.
Ég var nú fljótur að átta mig á því að liðleskjurnar sem þjóna í Hólastað, biskupinn og co., nýta ekki stólarekann sinn og því hef ég hafist handa við að útbúa fjölskylduna svo við getum nýtt eitthvað af þessu. Í ljósi sögunnar, þá hlýtur almenningur í þessu landi að mega nýta eitthvað af þessum kirkjujörðum eins og þeir hafa nú mergsogið lýðinn. Ég varð mér því úti um Hólarekaskrá, útbjó viðarmörk fyrir okkur og hafðist svo handa við smíði helstu tól sem þarf til rekanytja, s.s fjörubor, veltujárn, skaröxi og sögunartrönur. Hver fjölskyldumeðlimur hefur nú fengið sitt eigið úthald af rekatólum, haganlega pakkað í strigapoka, og því ekkert til fyrirstöðu að hefjast handa. Ég vil kippa drengjunum úr skóla svo þeir geti gert eitthvað gagn á daginn en félagsmálayfirvöld hafa komist á snoðir um þetta og sett planið í hættu. Ætli 7 og 9 ára drengir í dag hafi nú ekki frekar gott af því að skutlast um með rekavið á daginn í stað þess að sitja undir forritandi menntakjaftæði frá geðstirðum miðaldra kvennmönnum. Jæja ég læt vita hvernig þetta fer alltsaman.
Nýtið landið, Bjarni
Ég leyfði Guðrúnu ekki að koma með í þetta skiptið og var að vonast til að hún gerði eitthvað nytsamlegt á meðan ég væri í burtu. Ekkert varð nú samt úr því. Er heim var komið lágu hún og drengirnir flöt sem nýslegin taða í sófanum, sjálfsagt með svima af ofslökun. Þau höfðu verið að horfa á eitthvurt söngkeppnisdrama og hvorki hreyft legg né lið. Ég þurfti sjálfur að hella á könnuna og gerði það í hljóði til að styggja ekki neinn.
Annars er það nú meira hvað sumir þessir Skagfirðingar eru dæmalaust miklir búskussar. Það má þó ekki taka það af þeim að inn til sveita eru til reisuleg býli en út við sjávarsíðuna, einkum á Skaganum, er ástandið víðast hvar bágborið. Sérstaklega svíður að sjá allan þennan reka sem enginn hirðir um að taka. Eins og ástandið er að verða í þjóðfélaginu má mönnum ekki falla verk úr hendi. Ekki mega menn heldur slá hendinni móti öðrum eins guðsgjöfum og góðum rekadrumbum þó eitthvað sé um róthnyðjur og timbur sem er flosað eða trunsað í endana.
Ég var nú fljótur að átta mig á því að liðleskjurnar sem þjóna í Hólastað, biskupinn og co., nýta ekki stólarekann sinn og því hef ég hafist handa við að útbúa fjölskylduna svo við getum nýtt eitthvað af þessu. Í ljósi sögunnar, þá hlýtur almenningur í þessu landi að mega nýta eitthvað af þessum kirkjujörðum eins og þeir hafa nú mergsogið lýðinn. Ég varð mér því úti um Hólarekaskrá, útbjó viðarmörk fyrir okkur og hafðist svo handa við smíði helstu tól sem þarf til rekanytja, s.s fjörubor, veltujárn, skaröxi og sögunartrönur. Hver fjölskyldumeðlimur hefur nú fengið sitt eigið úthald af rekatólum, haganlega pakkað í strigapoka, og því ekkert til fyrirstöðu að hefjast handa. Ég vil kippa drengjunum úr skóla svo þeir geti gert eitthvað gagn á daginn en félagsmálayfirvöld hafa komist á snoðir um þetta og sett planið í hættu. Ætli 7 og 9 ára drengir í dag hafi nú ekki frekar gott af því að skutlast um með rekavið á daginn í stað þess að sitja undir forritandi menntakjaftæði frá geðstirðum miðaldra kvennmönnum. Jæja ég læt vita hvernig þetta fer alltsaman.
Nýtið landið, Bjarni
Ummæli