101 Hólar

Jæja þá er maður kominn heim í Hóla enn eina ferðina. Verð að vinna hér þessa vikuna, skrifa einhverja pappíra og ræða með spekingssvip við mína gömlu mentora um landsins ógagn og ónayðsynjar.

Ég held að það hafi verið alveg herfileg mistök hjá Matís að senda mig hingað. Ég hef það svo gott hérna að það er harla ólíktlegt að ég eigi einu sinni eftir að nenna að fara til Akureyrar að tæma íbúðina mína. Reyni bara að finna mér eitthvað húsnæði hérna og kaupi mér svo eitthvað í Skaffó, enda verðlagið alveg brilljant og þar fæst allt sem hugurinn girnist.

Kirkjuklukkurnar hringja hér hvern dag inn, börnin ganga syngjandi til skóla og biskups skepnan kyssir á manni tærnar þegar maður mætir til vinnu og blessar mann. Gamla skólahúsið, þar sem ég sit við skriftir er líka fullt af góðlegum júffertum sem framreiða kaffi og bakkelsi með bravör. Af þeim stafar hlýja, væntumþykja og fáviska hinnar dæmigerðu þéttvöxnu og fáfróðu íslensku kvenkindar. Svo er það blessaður kokkurinn sem er kapítuli út af fyrir sig. Hann er svo bangsalegur og góðlegur að mann langar til að faðma hann og gefa honum volga mjólk og kex. Hann framreiðir smjörsteiktan og innbakaðan jólamat sem sest beint á ástarhaldföngin hjá matargestum. Nú tel ég mig ekkert hafa dregið undan varðandi aðbúnað hér heima á Hólum og læt gott heita í bili.

Kveðja, Bjarni