Íslenskir íþróttamenn

Af íslenskum íþróttamönnum eru sundmenn vafalaust þeir allra slökustu. Á þessari eldfjallaeyju sem vér lifum á, er ofgnótt af heitu vatni og busllaugum út um allar trissur þar sem rakaðir strípalingar geta synt þar til þeim liggur við drukknun. Þegar íslenskur sundmaður svo fer á stórmót, setur Íslandsmet með frábæru sundi, þá er það yfirleitt ekki nóg til að koma honum í topp 200. Því má þó ekki gleyma að nú eru liðnar einhverjar milljónir ára síðan við skriðum upp úr drullupollunum og það er því nokkuð öfug þróun að vera að reyna að keppa í því hver er fljótastur að ferðast milli staða við þessar óvistvænu aðstæður sem vatn er. Frá landnámi hafa þegnar þessa lands forðast það sem heitan eldinn að detta í vatn því það hefur yfirleitt endað með drukknun. Ekki er betra að detta í hver. Við sem þjóð ættum því ekki að taka það nærri okkur þó við séum léleg í þessari heimskulegustu íþróttagrein mannkynssögunnar.

Það væri nær lagi að taka nærri sér dapran árangur íslenskra frjálsíþróttamanna. Það er þó hægt að afsaka hann að einhverju leiti út frá veðurfræðilegum þáttum, þýfðu landslagi, hrauni, lyngi og í upphafi landnáms var vart hægt að ferðast um fyrir mannhæða háum skógum. Þetta er hvorki hvetjandi til hlaupa eða stökka af nokkru tagi. Þetta afsakar samt ekki slæman árangur okkar í að kasta hlutum. Það er ofar mínum skilningi að við höfum ekki átt Heims- eða Ólympíumeistara í að kasta drasli.

Hingað til höfum við getað montað okkur af góðum árangri í hestaíþróttum og handbolta. Það að við státum okkur af því vera góð í að ríða um á íslenskum hestum er álíka heimskulegt og að monta sig af því að hafa fengið 10 í prófi sem maður samdi sjálfur. ÞETTA ERU ÍSLENSKIR HESTAR!!!! Handbolti er einhver óvinsælasta íþrótt í heimi og 0,001% af heimsbyggðinni hefur heyrt minnst á þetta "jaðarsport". Þegar ég bjó í frakklandi, þá vissu hvorki Alban eða Marko að Frakkar væru ríkjandi heimsmeistarar í handbolta þó miklir íþróttaspekúlantar séu.

Það vakti því mikla ánægju hjá mér að lesa í blaðinu í morgun að íslenska golflandslið eldri kylfinga, 70 ára og eldri hafi lent í 2. sæti á Evrópumóti eldri kylfinga. Þetta hefur alveg fallið í skuggann af þessu Ólympíubulli öllu saman. Þarna er kominn efnilegur hópur íþróttamanna sem svo sannarlega þarf að fylgjast vel með í framtíðinni. Þarna er hópur einstakling sem þarf að hlúa að, vökva og rækta af alúð. Það gleymist svo oft að grasrótastarfið er það mikilvægasta.

Áfram Ísland, Bjarni