Ellin gengin í garð
Einhver óhljóð rífa morgunkyrrðina og ég er nokkra stund að átta mig á því að þetta er vekjaraklukkan. Ligg á bakinu, stari upp í loftið og bý mig undir að standa á fætur. Næ taki á síðbrókunum á vinstri skálm, rétt fyrir ofan hné og toga löppina fram yfir rúmstokkinn. Ýti hinni á eftir og beiti svo öllum lífs og sálar kröftum við að setjast upp. Klægjar á loðnu bakinu en er ekki nægjanlega liðugur lengur til að sinna því. Þyrfti að fara í sturtu þar sem nærfötin eru límd við mig af svita en það tæki marga tíma. Muna bara að fækka ullarteppunum ofan á sænginni niður í 3 áður en ég fer að sofa í kvöld. Eftir að hafa komið mér í inniskónna og borið áburð á tærnar lít ég til veðurs. Vonandi að það fari ekki að ganga yfir lægð. Ég gæti ekki afborið annað gigtarkast. Það er engin mættur til vinnu á byggingarsvæðinu hérna fyrir utan. Það er ekki furða þó þetta gangi ekki neitt hjá þessum rindlum ef þeir mæta ekki til vinnu. Hér er natturlega allt í niðurníðslu og þessir Norðmenn gera aldrei nokkurn skapaðan hlut með hjartanu. Sá meira að segja konu með kúbein hérna um daginn. Allt er nú til. Klæði mig með erfiðis munum og held fram á kamar.
Það er sárt að pissa og ég geri það sitjandi. Annars fer þetta bara út um allt og svo er líka dágott að hvíla sig dulítið í leiðinni. Stend upp og er ekki frá því að ég sé skárri af gillinæðinni, hysja upp um mig brækurnar og festi axlaböndin. Í speglinum sé ég að ég þarf að fara að klippa hárin á eyrunum og svo standa brúskar út um nasirnar. Ég man þá tíð er mér uxu hár á hvirflinum en nú þekja þau þess í stað helstu skynfæri. Í eldhúsinu er allt í óreglu. Einhver hefur skilið eftir skólabók á borðinu og ruslaskápurinn stendur hálf opinn. Eldhús eru enginn staður fyrir skólabækur og svo er kveikt ljós í forstofunni og gostappi ofan á viftunni fyrir ofan eldavélina. Verð svo að muna að biðja krakkana um að spandera ekki svona með uppþvottarsápuna. Á meðan kaffið rennur fæ ég mér Möllers Tran (lýsi) sem er það eina sem þessi þjóð getur búið til á sómasamlegan hátt. Fimm skeiðar, slafra svo í mig hafragraut og tek lyfin mín. Þegar inn í herbergi er komið bý ég um rúmið, breiði Álafossteppið mitt haganlega ofan á sængina. Kveiki á Rás 1 og leggst fyrir. Breiðarfjarðarmið, búist er við stormi sunnan 20.........
Það er sárt að pissa og ég geri það sitjandi. Annars fer þetta bara út um allt og svo er líka dágott að hvíla sig dulítið í leiðinni. Stend upp og er ekki frá því að ég sé skárri af gillinæðinni, hysja upp um mig brækurnar og festi axlaböndin. Í speglinum sé ég að ég þarf að fara að klippa hárin á eyrunum og svo standa brúskar út um nasirnar. Ég man þá tíð er mér uxu hár á hvirflinum en nú þekja þau þess í stað helstu skynfæri. Í eldhúsinu er allt í óreglu. Einhver hefur skilið eftir skólabók á borðinu og ruslaskápurinn stendur hálf opinn. Eldhús eru enginn staður fyrir skólabækur og svo er kveikt ljós í forstofunni og gostappi ofan á viftunni fyrir ofan eldavélina. Verð svo að muna að biðja krakkana um að spandera ekki svona með uppþvottarsápuna. Á meðan kaffið rennur fæ ég mér Möllers Tran (lýsi) sem er það eina sem þessi þjóð getur búið til á sómasamlegan hátt. Fimm skeiðar, slafra svo í mig hafragraut og tek lyfin mín. Þegar inn í herbergi er komið bý ég um rúmið, breiði Álafossteppið mitt haganlega ofan á sængina. Kveiki á Rás 1 og leggst fyrir. Breiðarfjarðarmið, búist er við stormi sunnan 20.........
Ummæli
Hér á fróni erum við drengir að fara norður á morgun að taka þátt í ógurlegu Laugamóti, reyna svo kannski að skjóta eina til tvær rjúpur eftir það ef þær láta sjá sig.
Var að reyna að snúa uppá hendina á Þolla um að koma og keppa með okkur, en ég held hann beili á því, gamall eins og hann er.
Lifið heil, heyrumst næst.