Ofurmennið

Jæja góðan daginn eða kvöldið. Það er merkilegt með þetta blogg hvað maður fær alveg óþarflega löngun til að skrifa inn á þetta. Ekki svo langt síðan mér fannst þetta fráleitt bévítans kjaftæði þetta blogg. Ástæðan gæti verið sú að ég blaðra ekki út í eitt hérna úti eins og heima og er meira bara einn að gaufa.

Þessi dagur hefur farið fyrir lítið, dimman dottin á og maður veit eiginlega ekki hvað gerðist. Ætlaði að klára eina ritgerð en var bara rétt að ofna skjalið núna klukkan rúmlega níu. Maður hefur svo sem ekki alveg setið auðum höndum, þvegið þvott, farið að lyfta, reynt að finna flutning fyrir bílinn heim og étið þorsk. Já og keypt hefti enda verða menn jú að hefta mikið af blöðum hérna úti. Sí heftandi.

Ég hef verið að hlusta mikið á Pavarotti í dag og í gær. Stal einhverjum Pavarotti forever diskum á netinu og hef verið að nota þetta yfir lærdómnum. Sorglegt til þess að hugsa að maður eigi aldrei eftir að hafa svona fallegt hár og skegg eins og hann var með karlinn. Svo gat hann nú sungið líka karlinn, það verður ekki af honum tekið. Set hér inn mynd af honum í tilefni dagsins. Ég er alveg viss um að superman hefði ekki einu sinni þorað að reyna að lemja hann. Enda hefði hann bara hent í hann kavíar og öskrað á hann. Jæja best að setja Caro mio ben í gang og klára þessa ritgerð í snatri. Gangið í guðs nafni og verið góð hvert við annað.