Nú næ ég þér amma mús
Ég var hér áðan búinn að skrifa alveg ótrúla hnitmiðaðann og ferskan pistil en þá gerði tölvan mér þann óleik að frjósa í hel. Þið fáið víst aldrei að vita um hvað ég skrifaði en í stuttu máli fjallaði það ekki um neitt.
Þegar öllu því var lokið gat ég þess að í dag prófaði ég að nota regnhlíf enda veðrið til þess hefði ég haldið. Þessi dýrindis gripur fylgdi með Skodanum mínum og er kominn úr þar til gerðu regnhlífar hólfi sem er í vinstri afturhurðinni. Þetta er engin slor reghlíf skal ég segja ykkur, með Skoda silfurskjöld á haldi og sjálfsagt einir 10 fermetrar að flatarmáli uppspennt. Eftir að hafa hlaupið í bílinn og sótt regnhlífina setti ég sixspenserinn á hausinn, skaut út regnhlífinni og þrammaði af stað í skólann. Ég get ekki sagt að mér hafi liðið sem best fyrstu metrana. Það var ekki bara að ég væri hræddur við að takast á loft eins og amma mús heldur var þessi blanda af sixspencer og regnhlíf eitthvað að fljækast fyrir mér. Þetta voru mjög blendnar tilfinningar en þar sem ég er illa að mér í sálfræði get ég víst ekki útskýrt þær neitt frekar. Einnig skaust upp í kollinn á mér saga af mývetnskum smalamanni sem sást hlaupa á eftir fé með regnhlíf. Á tímabili var ég að spá í að bakka með þetta allt saman og koma bara blautur í skólann, henda þessu dóti bara inn næsta runna og vona að sem fæstir hefðu séð til mín. Eftir því sem rigningin ágerðist og ég mætti fleiri karlmönnum með regnhlífar fór þetta þó að lagast og er í skólann var komið var ég bara helvíti ánægður með þetta allt saman. Ég var þó búinn að raka af mér yfirvarskeggið en það hefði sennilega gert útslagið og kostað blaut föt og skólatösku. Þetta segir mér það að mér er því miður ekki alveg sama hvað fólki finnst um mig hér í ríki Haraldar.
Þegar öllu því var lokið gat ég þess að í dag prófaði ég að nota regnhlíf enda veðrið til þess hefði ég haldið. Þessi dýrindis gripur fylgdi með Skodanum mínum og er kominn úr þar til gerðu regnhlífar hólfi sem er í vinstri afturhurðinni. Þetta er engin slor reghlíf skal ég segja ykkur, með Skoda silfurskjöld á haldi og sjálfsagt einir 10 fermetrar að flatarmáli uppspennt. Eftir að hafa hlaupið í bílinn og sótt regnhlífina setti ég sixspenserinn á hausinn, skaut út regnhlífinni og þrammaði af stað í skólann. Ég get ekki sagt að mér hafi liðið sem best fyrstu metrana. Það var ekki bara að ég væri hræddur við að takast á loft eins og amma mús heldur var þessi blanda af sixspencer og regnhlíf eitthvað að fljækast fyrir mér. Þetta voru mjög blendnar tilfinningar en þar sem ég er illa að mér í sálfræði get ég víst ekki útskýrt þær neitt frekar. Einnig skaust upp í kollinn á mér saga af mývetnskum smalamanni sem sást hlaupa á eftir fé með regnhlíf. Á tímabili var ég að spá í að bakka með þetta allt saman og koma bara blautur í skólann, henda þessu dóti bara inn næsta runna og vona að sem fæstir hefðu séð til mín. Eftir því sem rigningin ágerðist og ég mætti fleiri karlmönnum með regnhlífar fór þetta þó að lagast og er í skólann var komið var ég bara helvíti ánægður með þetta allt saman. Ég var þó búinn að raka af mér yfirvarskeggið en það hefði sennilega gert útslagið og kostað blaut föt og skólatösku. Þetta segir mér það að mér er því miður ekki alveg sama hvað fólki finnst um mig hér í ríki Haraldar.
Ummæli