Rjúpa og betra hjarta...

Rjúpnaskytterí á afmælisdaginn.

Nú er ég búinn að fara í ítarlegri rannsóknir á hjartanu og fékk sannarlega mjög góðar fréttir. Hjartað er heilt, dælir vel og engin merki eru um að þessar truflanir hafi nein áhrif. Læknirinn sagði í lokin: „ég vil að þú haldir áfram að gera það sem þú elskar að gera – svo ekki hætta að æfa.“ Það voru ótrúlega góð orð að heyra.

Ég skellti mér á rjúpu á afmælinu mínu um daginn. Svei mér þá ef það var ekki langur tími síðan ég gerði það síðast. Náði í matinn tiltölulega fljótt og greinilega ekki alveg búinn að gleyma þessu. Hef hitt betur – en líka hitt verr. Aðal atriðið var samt fegurðin og veðrið. Það var hrein hleðsla á lífsbatteríið.

Garmin Venu 4

Talandi um lífsbatterí: Ég var að kaupa mér nýtt úr í gær. Núverandi er orðið átta ára gamalt og þessi uppfærsla opnar fyrir heilan helling af nýjum fítusum til að fylgjast með endurheimt, hjartslætti og svefni. Ég skrifa líklega fljótlega hvað mér finnst.

Undanfarið hafa æfingar meira snúist um að halda sjó en ekki bæta í. En í ljósi jákvæðrar skoðunar hjá lækni – og þess að truflanirnar eru á miklu undanhaldi – þá förum við að gefa í næstu vikur. Áfram gakk.

------

Að lokum þá telur Chat GBT að Snorri Sturluson hefði skrifað þetta blogg svona:

Það var eitt haust, er vetur var að ganga í garð, að maður fór til lækna að láta rannsaka brjóst sitt og hjarta. Var sú rannsókn rækileg ger, og þótti honum mikið í húfi standa.

Þá mælti læknir: „Hjarta þitt er heilt og dælir vel, og engin mein eru sjáanleg á því.“ Og sagði hann jafnframt að maður skyldi eigi hætta iðkun þeim sem honum þætti hugljúfust.

Þá létti manni mjög hug, og þótti honum sem þungur steinn hyrfi af brjósti hans.

Er næst var afmælisdagur hans, gekk hann til fjalla á rjúpnaveiðar. Hafði hann um langan tíma eigi komið í slík göng. Náði hann bráð sinni fljótt, og þótti sér eiga eftir skotfimi sína, þótt hann segðist bæði hafa hitt verr og betur áður fyrr. En fegurð lands og stilla veðurs þótti honum mestu varða.

Taldi hann það vera hleðslu sálar sinnar og líkama, það sem menn kalla nú lífsbatterí.

Um sama leyti keypti hann sér nýtt úr sér til úlnliðs, í stað hins gamla er hann hafði borið langa ævi úr tíma. Skyldi það nú mæla dýpra og segja honum tíðni hjartans, hvíld og endurhugsun líkama.

Um hríð hafði hann haldið sér hóflega í æfingum, hvorki aukið né minkað mjög. En nú, er truflanir hans voru á undanhaldi, og læknir gaf honum grænt ljós, þá ætlaði hann smátt og smátt að herða á leik sínum á ný.

Svo skildu þeir með góðu, og hann mælti: „Áfram gakk.“