Sveitaferð

Ég fór í sveitina um helgina með börnin. Þar er sauðburður í fullum gangi og því var í nógu að snúast. Dagbjört og Brynleifur tóku á móti lömbum í fyrsta skipti og svo bar Breiða gimbrin hennar Dagbjartar fallegu lambi. Síðan voru þau líka dugleg að leika í Bátabyrginu, sérstaklega eftir að Halldóra frænka þeirra var mætt á svæðið. Á milli þess sem maður var úti í fjárhúsum lá maður svo bara á garðanum hjá mömmu eða afvelta í sófanum. Ég fór reyndar tvisvar út að hlaupa líka og gerði smá æfingar, þannig maður er ekki alveg búinn að missa það. En allavega, þá voru það þreytt og glöð börn sem lögðust á koddann í gærkvöldi.

En annars er ég ekkert búinn að vera allt of góður síðustu viku. Mér líður í raun örlítið eins og þegar ég krassaði í vinnunni um árið. Ég held illa einbeitingu, er eirðarlaus, pirraður, þarf stanslaust að vera að úða einhverju í mig og er búinn að taka skref afturábak í tengslum við skilnaðinn. Einhver djúpstæð óánægja og söknuður á köflum. En eftir að hafa farið í gegnum þetta (burnout þ.e.a.s.) einu sinni áður þá er ég reynslunni ríkari og veit að ég get undið ofan af þessu í rólegheitunum.

Talandi um skilnað; ég prufaði að skrá mig á Tinder um daginn og er búinn að vera eitthvað að spjalla. Skellti mér meira að segja á eitt date, sem var gaman þó það hafi ekki orðið neitt meira. Þó það sé pínu skemmtilegt að vera eitthvað að fylgjast með markaðnum og fá einhvern áhuga þá líður mér samt einhvern veginn ekki eins og ég sé á þessum stað ennþá. En maður hangir þarna inni eitthvað áfram, hver veit hvort það skili einhverju.