|
Gene, John og ég í golfi í Norður Karolínu |
Gene vinur minn hefur verið duglegur að hvetja mig áfram við að skissa og mála. Alltaf að hafa skissubók við hendina segir hann. Hann ferðast mikið um heiminn og ég fæ oft skemmtilegar skissur í tölvupósti um snjallsíma. Stundum líka þykk umslög í pósti með skissum, myndum, greinum eða einhverju áhugaverðu. Stundum áhugaverðar bækur. Hann er einstakur. Kominn yfir sjötugt en ungur í anda, víðsýnn og veitir manni gríðarlegan innblástur. En fyrst og fremst er hann frábær manneskja.
Ég sendi honum mynd í gærkvöldi sem ég skissaði upp í stofunni á meðan stórhríðin lamdi húsið að utan. Hann svaraði til baka að myndin færi sjálfsagt vel með smá prósa. Síðar um kvöldið kom prósinn. Mig langar að setja myndina hér inn ásamt prósanum hans Gene.
|
Skissa af stofunni í Vagnbrekku
The howling storm battered the sturdy walls of the cottage as the sea churned and stiff winds hurled the cold mist from the waves against the kitchen window with a fury. The storm composed a ferocious symphony.
The warm comfort of the cottage's sitting room embraced his soul. As wonderful as this felt he knew it would not compare to warmth that awaited him at the top of stairs behind his grandfathers ancient armoire.
He closed the lights and climbed the stairs.
First he looked in on his children to more securely anchor their blankets for the long night's ride through the storm; and, to plant a loving kiss on their sweet sweaty cheeks as their dreams rustled their slumber.
He then turn to cross the hall and slide into bed and the warm embrace of the woman he loves.
Let the symphony play, he whispered.
Kveðja, Bjarni
|
Ummæli