Bleikja var það heillin

Ég hef ekki étið nægilega mikið af fisk upp á síðkastið. Sennilega eru liðin ein 15 ár síðan ég át fisk reglulega. Það var þegar ég var á Laugum og þá erum við að tala um kannski 3-4 sinnum í viku. Síðustu vetur hafa jafnvel liðið vikur án þess ég hafi étið þessa slímugu frændur okkar úr hafdjúpunum. En til að vera heilsusamlegur hefur maður nú reynt að gleypa lifrarolíuna úr þeim reglulega.

Ég ætla að leyfa mér að fiskeldisnördast aðeins og skipa fólki að fara að éta meira af bleikju. Þetta át maður nú stundum tvisvar á dag yfir sumartímann heima í sveit og fannst svo sem ágætt ef maður drekkti þessu í salti og smjeri. Annars hef ég aldrei verið neitt voðalega hrifinn af laxfiskum til átu nema þeir hafi verið grafnir, saltaðir eða reyktir.

Síðustu 2 daga tók ég hinsvegar Hólableikju af tilraunauppruna úr frosti og eldaði mér. Ætla að láta þessa gríðarlega flóknu uppskrift fljóta með þar sem þetta var alveg hreint dásamlegt alveg hreint sko.

Mér finnst gott að leggja flökin á dagblað til þerringar eftir skolun. Ég þurfti að skola flökin þar sem þau voru svolítið slímug eftir geymslu í frosti og fari þau blaut á pönnuna fer fita út um allt. Salta síðan roðhliðina hæfilega og skella þessu á sjóðandi heita pönnu með ólífuolíu (roðið niður fyrst). Athugið að fiskurinn missir mikinn vökva fari hann á pönnu sem er ekki nægilega heit. Kryddað með sítrónupipar og Montreal Steakhouse kryddi sem einhverra hluta vegna smellur eins og flís við rass með þessu. Þegar roðið er farið að brúnast er þessu snúið við og ég sé enga ástæðu til að krydda roðið, bara salt og alveg skylda að éta roðið. Nú er maturinn tilbúinn til átu og með þessu át ég einhverja hvíta kalda sósu með hvítlauk í og salat með fetaosti.

Þetta voru flök af ca. 500-600 gramma bleikju og elduðust mjög fljótt í gegn. Séu þau aftur þykkari, af t.d 1 kg fiski væri kannski gott að taka flökin af hitanum og láta standa á heitri pönnunni með álpappír yfir í 5 mínútur. Verði ykkur að góðu